Ένα κουτάβι είναι αγαπησιάρικο, παιχνιδιάρικο, σκανταλιάρικο, και χρειάζεται σωστή κοινωνικοποίηση και την καθοδήγηση του κηδεμόνα του.
Ο έφηβος σκύλος θα κάνει την «επανάστασή» του και ο κηδεμόνας του θα πρέπει να τον… επαναφέρει στην τάξη με υπομονή.
Το τι χαρακτήρα θα έχει όταν φτάσει στην ακμή της ηλικίας του, δηλαδή όταν γίνει ενήλικας, εξαρτάται από την ανατροφή του.
Ένας σκυλάκος της τρίτης ηλικίας χρειάζεται περίσσεια κατανόηση και υπομονή.
Τα στάδια ανάπτυξης ενός σκύλου έχουν τις δικές τους ιδιαιτερότητες και μοναδικά χαρακτηριστικά, και θα ήταν καλό να τα γνωρίζουν οι κηδεμόνες.
«Κάθε σκύλος, ανάλογα με τη ράτσα και το μέγεθος του, μεγαλώνει σε διαφορετικό χρόνο. Αλλά οι ανάγκες της κάθε περιόδου ανάπτυξης δεν διαφέρουν και πολύ», τονίζει η θετική εκπαιδεύτρια σκύλων, Ανθή Αγελικάκη, και επισημαίνει ότι «η ζωή ενός σκύλου ξεκινά από τη στιγμή της σύλληψής του. Θα πρέπει να γνωρίζετε πως οποιεσδήποτε συμπεριφορές της μαμάς, όπως και γεγονότα που μπορεί να της συμβούν κατά την εγκυμοσύνη, μπορεί εύκολα να στιγματίσουν τα μελλοντικά κουτάβια. Αυτό που χρειάζεται η μαμά – σκυλίτσα, για να έχει μια ομαλή εγκυμοσύνη και, άρα, υγιή κουτάβια, είναι ένα ασφαλές και ήσυχο περιβάλλον, καλής ποιότητας τροφή και ξεκούραση».
Η κουταβίσια ηλικία
Θα πρέπει να γνωρίζουμε, σύμφωνα με την κα Αγγελικάκη, ότι ένα κουτάβι θα πρέπει να παραμένει με τη μαμά του και την κουταβο-ομάδα έως την ηλικία των δυόμισι μηνών. Ένα καλό χρονικό διάστημα για να τους αποχωριστεί, είναι μεταξύ δυόμισι και τριών μηνών. Κι αυτό γιατί θα έχει απογαλακτιστεί πλήρως. Παράλληλα, η σκυλο-μαμά, εφόσον κι εκείνη είχε τις ανάλογες συνθήκες/ερεθίσματα, το μεγάλωσε με τέτοιο τρόπο, ώστε στο μέλλον να μπορεί να ελεγχθεί πιο εύκολα, ή να μην εμφανίσει, καν, διάφορα προβλήματα συμπεριφοράς, ή εκμάθησης (δαγκώματα, τουαλέτα, φοβίες, κλπ). Επίσης, η συναναστροφή με τα υπόλοιπα αδελφάκια του παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτό.
Εξίσου σημαντική είναι και η παρουσία του ανθρώπου σε αυτή τη φάση, όπως λέει η θετική εκπαιδεύτρια σκύλων, ώστε να αποτρέπει τυχόν μαλώματα μεταξύ των κουταβιών, ή ακόμη και άγαρμπες κινήσεις από την σκυλο-μαμά.
«Από τη στιγμή που θα έρθει στο σπίτι σας, θα πρέπει να θυμάστε ότι, όπως όλα τα μωρά, έτσι και το κουτάβι δεν θα μπορεί να ελέγξει την ανάγκη του. Πιθανόν, θα θέλει να δαγκώσει, γιατί πονάνε τα δοντάκια του, αλλά και γιατί με αυτόν τον τρόπο εξερευνά τον κόσμο.
Όλα αυτά είναι φυσιολογικά για την κουταβίσια ηλικία. Το μόνο που έχετε να κάνετε εσείς, είναι υπομονή και, παράλληλα, να του δείχνετε το σωστό με τον κατάλληλο τρόπο.
Φυσικά, οι τιμωρίες και οι φωνές δεν βοηθούν, όπως και σε όλες τις περιπτώσεις.
Είναι πολύ σημαντικό να ξεκινήσετε να του μάθετε το όνομά του αλλά και κάποιες βασικές ασκήσεις, όπως «Κάτσε-Μείνε-Ξάπλα». Παράλληλα, μπορείτε να του διδάξετε και τις απαραίτητες ασκήσει «Έλα-Άστο-Φτύστο». Απαιτούμενη για μια ισορροπημένη ζωή είναι και η κοινωνικοποίηση του, που ολοκληρώνεται έως την ηλικία των 4 μηνών, περίπου», επισημαίνει η θετική εκπαιδεύτρια.
Η κα Αγγελικάκη ενημερώνει ότι οποιαδήποτε εμπειρία αποκτήσει αυτό το διάστημα το κουτάβι, είτε αρνητική είτε θετική, θα το ακολουθεί για πάντα.
«Επειδή λάθη γίνονται, δεν σημαίνει ότι στη συνέχεια της ζωής του δεν θα μπορούν να διορθωθούν, ή να μάθει κάτι καινούργιο. Ωστόσο, ενδεχομένως θα είναι πιο δύσκολο», διευκρινίζει η κα Αγγελικάκη.
Η μετάβαση από την κουταβίσια ηλικία στην ωριμότητα
Κατά την εφηβεία ενδέχεται να αλλάξει η συμπεριφορά του. Και μην εκπλαγείτε, εάν «ενώ έχετε μάθει τέλεια όλες τις ασκήσεις και φέρεται άψογα σε κάθε επαφή με άνθρωπο, ή άλλον σκύλο, «ξαφνικά» δεν σας ακούει, ή θέλει να κάνει… του κεφαλιού του, όπως θα λέγαμε και για άνθρωπο. Είναι η ηλικία τέτοια.
Όταν φτάσει σε κατάλληλη ηλικία, ρωτήστε τον γιατρό σας, και σκεφτείτε το ενδεχόμενο της στείρωσης, καθώς οι ορμόνες είναι σίγουρα ένας παράγοντας που δεν βοηθά και πολύ όλη αυτή τη κατάσταση.
Κατά τα αλλά, αν βλέπετε ότι δεν ακούει σε κάποιες ασκήσεις, είναι επειδή δεν έχει το ανάλογο κίνητρο, όποτε χρειάζεται να βρείτε κάτιάλλο που να του αρέσει περισσότερο – παιχνίδι, λιχουδιά. Παράλληλα, εξετάστε και την πιθανότητα να πάτε μερικά βήματα «πίσω» στο στάδιο εκμάθησης της άσκησης», συμβουλεύει η κα Αγγελικάκη.
Ένας άλλος λόγος που δεν σας ακούει είναι, όπως αναφέρει η κα Αγγελικάκη, ότι πολύ απλά έχει κάτι καλύτερο να κάνει: γιατί να «κάτσει» μόλις μπήκατε στο πάρκο με τις άπειρες μυρωδιές, και ενώ όλα τα σκυλάκια τον περιμένουν για να παίξουν; Μην είστε πολύ αυστηρός/η κηδεμόνας. Αφήστε τον να είναι το χαρούμενο σκυλάκι που θέλει να είναι. Αργότερα, όταν έρθει πάλι σ’ εσάς, μπορείτε να δοκιμάσετε κάποιες ασκήσεις.
Ο ενήλικος σκύλος
«Σε αυτήν την ηλικία θα λέγαμε, σε γενικές γραμμές, ότι έχουμε έναν ήσυχο σκύλο! Βέβαια, όπως και στα παραπάνω στάδια της ζωής του, εξαρτάται από τον χαρακτήρα, τις συνήθειες του αλλά και τα βιώματα της παιδικής του ηλικίας. Οπότε, αν κάτι που είχε συμβεί στο παρελθόν και τον είχε στιγματίσει με άσχημο τρόπο, μπορεί να εκδηλωθεί τώρα με αφορμή κάποιο παρόμοιο γεγονός. Κάτι σαν παιδικό τραύμα, θα λέγαμε. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να θεραπευτεί. Σημαίνει, όμως, ότι χρειάζεται χρόνο και υπομονή.
Φυσικά, η εκμάθηση νέων ασκήσεων ή/και η επανάληψη όσων μπορεί να γνωρίζει, πάντα βοηθούν. Δεν λύνουν από μόνες τους προβλήματα συμπεριφοράς, αλλά θα μας βοηθήσουν στην επίλυση τους. Παράλληλα ακολουθούμε και κάποιο πρόγραμμα για αυτήν την επίλυση», υπογραμμίζει η κα Αγγελικάκη.
Η προχωρημένη ηλικία
Όταν, με το καλό, φτάσει ο σκύλος σας σε αυτήν την ηλικία, μπορεί, όπως λέει η κα Αγγελικάκη, να έχετε έναν συνδυασμό όλων των παραπάνω. Δηλαδή, μπορεί να ξαναγίνει πάλι κουτάβι, έφηβος, ενήλικος, και, ίσως… όλα μαζί σε μια μέρα.
«Νομίζω πως αυτή η ηλικία είναι που χρειάζεται την περισσότερη κατανόηση και υπομονή: να αφουγκραζόμαστε το τι πραγματικά θέλει ο σκύλος μας.
Οι επισκέψεις στον κτηνίατρο θα πρέπει να γίνονται πιο τακτικά, και θα πρέπει να έχετε κατά νου ότι, αν ο σκύλος πονάει, για τον οποιονδήποτε λόγο, μπορεί να εκδηλώνει και προβλήματα συμπεριφοράς. Κάτι που ισχύει, φυσικά, σε κάθε ηλικία.
Να θυμάστε, όμως, ότι ένας ηλικιωμένος σκύλος δεν διαφέρει σε τίποτα από έναν νεώτερο. Αυτό σημαίνει ότι οι ανάγκες του για βόλτα, ασκήσεις και συντροφιά, δεν σταματάνε. Μάλλον, είναι πιο σημαντικές από ποτέ. Μη διστάσετε, λοιπόν, να πηγαίνετε τις αγαπημένες του βόλτες, ακόμη και μακρύτερα – σε περίπτωση, φυσικά, που το επιτρέπει η υγεία του και δείχνει και ο ίδιος ότι το ευχαριστιέται», προτείνει η κα Αγγελικάκη.
Τέλος, η θετική εκπαιδεύτρια δίνει μερικά tip:
«Είναι σημαντικό, οποιοδήποτε άσχημο περιστατικό να το λύνουμε άμεσα, ώστε να μη γίνει μια παγιωμένη συμπεριφορά. Γιατί τότε, προφανώς, δεν θα είναι τόσο εύκολο να το επιλύσουμε, και θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο.
Η εκπαίδευση δεν πρέπει να σταματάει ποτέ! Ζώντας με έναν ηλικιωμένο πλέον σκύλο, τον οποίο και βρήκα ήδη ενήλικο, κάθε μέρα βεβαιώνομαι ότι: η όρεξη για εκμάθηση νέων ασκήσεων αλλά και η εξερεύνηση νέων διαδρομών, όπως και η έκπληξη που δείχνει όταν αλλάζουμε μονοπάτι και ανακαλύπτει νέες μυρωδιές, δεν έχουν ηλικία! Και σίγουρα αυτό είναι κάτι, που τους δίνει ενέργεια για ζωή!».
Η θετική εκπαιδεύτρια σκύλων, Ανθή Αγγελικάκη
● Η κυρία Ανθή Αγγελικάκη είναι απόφοιτη της Σχολής Star Dogs Trainers Academy, εμπλουτίζει συνεχώς τις γνώσεις της ως προς την εκπαίδευση και τη συμπεριφορά των ζώων συντροφιάς, ενώ τον ελεύθερό της χρόνο ασχολείται με τον εθελοντισμό, τον αθλητισμό και τη ζωγραφική. Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Μάρτη του 1989 και από την παιδική της ηλικία μεγάλωνε με γάτες.
Όταν ήταν 22 χρονών διέσωσε και υιοθέτησε αδέσποτο σκύλο, που ήταν σοβαρά χτυπημένος από αυτοκίνητο. Και εκείνη ήταν η στιγμή που αποφάσισε να αφοσιωθεί και στους σκύλους.
Διαβάστε επίσης
