Η σχέση που μπορεί να αναπτυχθεί μεταξύ των γατιών, θυμίζει εκείνη των ανθρώπων. Ενώ εμείς τις βλέπουμε να κάθονται ήρεμα και ωραία, μπορεί να… φάνε τα μουστάκια τους. Ύστερα, όλα διαγράφονται και συνεχίζουν να ζουν αρμονικά.
Άραγε, οι γάτες έχουν ανάγκη την παρεούλα μίας άλλης ψιψίνας;
«Πολλές φορές έχω δεχτεί, και συνεχίζω να δέχομαι, τη συγκεκριμένη ερώτηση. Είναι, άραγε, ωφέλιμο για μια γάτα να έχει παρέα του ίδιου είδους στο σπίτι που διαμένει, ή μπορεί να ζήσει και μόνη της εξίσου αρμονικά;
Η απάντησή είναι ότι, κατ´εμέ, είναι σχεδόν απαραίτητο για μια γάτα να έχει γατίσια παρέα», διαβεβαιώνει η Εύα Καψάλη, πρώην πιστοποιημένη εκτροφέας γατών Βεγγάλης και Burmese.
Η γάτα είναι ένα ζώο, όπως λέει, που δένεται πολύ με τον γατογονιό της, παρά την ανεξάρτητη φύση της. Ωστόσο, η γατίσια παρέα μπορεί να συνδράμει θετικά σε άλλα επίπεδα. Το να ζουν δυο, ή παραπάνω, γάτες στο ίδιο σπίτι, βοηθά καταρχάς στην ψυχολογική ισορροπία κάθε γάτας. «Παίζουν μαζί, κοινωνικοποιούνται, εκτονώνονται, συντροφεύουν η μια την άλλη σε ώρες απουσίας του γατογονιού τους από την οικία και, γενικότερα, αναπτύσσουν αυτό το αίσθημα αμοιβαίας φιλίας, που τους εξασφαλίζει -σε μεγάλο βαθμό- ασφάλεια. Η εκτόνωση είναι άκρως απαραίτητη για κάθε γάτα, πόσο μάλλον για γάτες μικρότερης ηλικίας», αναφέρει η κα Καψάλη.
Πώς γίνεται η γνωριμία
Η επαφή του νεοφερμένου γατιού με το «πρωτότοκο» χρειάζεται ιδιαίτερους χειρισμούς, προκειμένου να πετύχουμε μία αρμονική συμβίωση.
Σύμφωνα με την κα Καψάλη, αυτό που σίγουρα θα πρέπει να προσέξουμε, είναι η χρονική στιγμή που θα ενταχθεί στο σπίτι το νέο μέλος. Οι γάτες, ως γνωστόν, νιώθουν οι «αρχηγοί» του χώρου τους. Οπότε, κάθε τι νέο, ακόμη και του ίδιου είδους, το θεωρούν -τουλάχιστον στην αρχή- εισβολέα.
Επισημαίνει ότι η οποιαδήποτε προσαρμογή πρέπει, και οφείλει, να γίνεται πολύ σταδιακά, προκειμένου το παλαιότερο μέλος να μη νιώσει ότι απειλείται, αλλά και για να μη δημιουργηθούν αισθήματα μόνιμης φοβίας από την πλευρά του νέου μέλους.
«Το ιδανικότερο θα ήταν, το πρώτο διάστημα να ζουν σε ξεχωριστό χώρο, στο ίδιο σπίτι, βεβαίως. Σταδιακά να γίνεται η γνωριμία για κάποιες ώρες της ημέρας, παρουσία του ιδιοκτήτη. Ώσπου να φτάσουν σε ένα σημείο, να μη νιώθουν ανταγωνιστικά η μια με την άλλη. Σε επόμενο στάδιο να τρώνε μαζί, να παίζουν μαζί, καθώς και να ανακαλύπτουν τα όρια τους. Θέλει πολλή υπομονή και σωστά βήματα. Ο γατογονιός θα πρέπει να έχει επιμονή και όσο το δυνατόν λιγότερο άγχος, καθότι καταλαβαίνουν ενστικτωδώς όλα μας τα συναισθήματα. Είναι ωφέλιμο να επικρατεί ηρεμία στον χώρο, στο πλαίσιο του εφικτού, και σωστή τακτική από τον γατογονιό. Μετά είναι μονόδρομος ότι το παλιό και το νέο μέλος θα γίνουν αχώριστα», αναφέρει η κα Καψάλη.
Είναι προτιμότερο, όπως συμβουλεύει η κα Καψάλη, εάν θέλουμε να υιοθετήσουμε δεύτερη, τρίτη, ή και περισσότερες γατούλες, να είναι σε κοντινή ηλικία με την πρώτη γάτα μας. Καθότι θα έχουν παρόμοιες ανάγκες. Ωστόσο, δεν αποτελεί «κανόνα» – για παράδειγμα, μπορούμε σε ενήλικη γάτα να φέρουμε ανήλικο γατάκι.
«Πιστεύω ακράδαντα, και το έχω διαπιστώσει και εμπειρικά, ότι όλα είναι θέμα χρόνου και σωστού χειρισμού. Ανεξάρτητα με την ιδιοσυγκρασία της γάτας, την ηλικία, την κοινωνικότητα κ.λπ.
Είναι, επίσης, σχεδόν δεδομένο ότι και μετά τη γνωριμία και την ειρηνική, πλέον, συνύπαρξη τους, θα υπάρχουν ανά διαστήματα έριδες ή τσακωμοί.
Ωστόσο, όλα αυτά είναι απόλυτα φυσιολογικά, όπως ακριβώς συμβαίνει και στις ανθρώπινες σχέσεις. Δεν είναι πάντα όλα ρόδινα. Και αυτό δεν θα πρέπει να μας στενοχωρεί. Θα «λογομαχήσουν» και έπειτα θα τα «βρουν» και θα συνεχίσουν τη συνύπαρξη τους αρμονικά», καθησυχάζει η κα Καψάλη .
Δηλαδή, μια γάτα είναι ευτυχισμένη όταν έχει για παρέα της και μία άλλη γατούλα;
«Σαφέστατα και μπορεί μια γάτα να ζήσει ευτυχισμένη αποκλειστικά και μόνο με τον γατογονιό της, απλά θα υπάρχουν στιγμές που ενδεχομένως να βαριέται, ή/και να νιώθει μοναξιά, ή ψυχολογική κατάπτωση. Εκείνο το κενό μπορεί, σίγουρα, να το αναπληρώσει μια άλλη γατίσια παρέα.
Μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν γατογονείς που ενδέχεται να λείπουν πολλές ώρες από το σπίτι, λόγω εργασίας, και οι γατούλες τους να εμφανίζουν προβλήματα συμπεριφοράς, π.χ. επιθετικότητα, ή ακόμη και να κάνουν την ανάγκη τους εκτός αμμοδόχου. Με αυτόν τον τρόπο επικοινωνούν το συναίσθημά τους, το οποίο εμείς πρέπει να αφουγκραστούμε», εξηγεί η κα Καψάλη.
Και καταλήγει: «Όπως και στις περισσότερες καταστάσεις στη ζωή μας, δεν υπάρχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά. Κάποιες γάτες θα εξοικειωθούν πιο γρήγορα με ένα νέο μέλος, ενώ σε άλλες ενδέχεται να πάρει και μήνες. Κάποιες γάτες θα είναι πιο καταθλιπτικές χωρίς γατίσια παρέα, κάποιες άλλες δεν θα έχουν τόσο μεγάλο θέμα.
Αυτό που σίγουρα μπορώ να πω, είναι ότι στις πλείστες των περιπτώσεων η παρέα τους βοηθά σε όλα τα επίπεδα: ψυχικά και σωματικά.
Και τι πιο όμορφο και για εμάς, άλλωστε, να συμβιώνουμε με παραπάνω γατούλες, που μόνο χαρά και χάδια έχουν να μας προσφέρουν».
Η κα Εύα Καψάλη, πρώην πιστοποιημένη εκτροφέας γατών Βεγγάλης και Burmese στην Ελλάδα
Διαβάστε επίσης
