Κάθε κηδεμόνας γάτας, καλό θα ήταν να παρατηρεί την ψιψίνα του και να μην προσπερνά οποιαδήποτε αλλαγή στη συμπεριφορά της. Γιατί αυτή μπορεί να «μαρτυρά» ότι η ψιψίνα νοσεί.
Η κτηνίατρος, Άννα Μπαρδάνη, ενημερώνει για πιο συχνές νόσους που μπορεί να προσβάλουν τη γατούλα.
1. Αναπνευστική νόσος: Η αναπνευστική νόσος – αναπνευστικό σύνδρομο μπορεί να προκληθεί από μικρόβια διαφόρων ειδών. Είναι πάρα πολύ συχνή στις αδέσποτες γάτες. Βλέπουμε γατούλες που έχουν οφθαλμικό έκκριμα, ρινικό έκκριμα, το οποίο, πολλές φορές, είναι πυώδες. Επειδή δεν μπορούν να αναπνεύσουν σωστά, σταματούν να τρώνε, κι έτσι μπορεί να προκληθεί ακόμη και θάνατος.
Αν η μητέρα γάτα είναι άρρωστη, κολλάνε και τα μωρά γατάκια, και από το πυώδες έκκριμα στα μάτια μπορεί να τυφλωθούν, ή να μην αναπτύσσονται σωστά.
Η συγκεκριμένη ασθένεια, εάν δεν θεραπευτεί, μπορεί να αφήσει και χρόνιες αλλοιώσεις στη γάτα.
Είναι ένα από τα πιο συχνά νοσήματα, γι΄αυτό και στις υγιείς γάτες κάνουμε ένα εμβόλιο, για να μην κολλήσουν.
Για τη θεραπεία της ασθένειας δίνουμε συγκεκριμένες αντιβιώσεις και αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
2. Νεφρική νόσος: Μπορεί να ξεκινήσει από νεφρική επιβάρυνση και να καταλήξει σε νεφρική ανεπάρκεια. Οι γάτες, από τη φύση τους, δεν έχουν καλή σχέση με το νερό. Δεν πίνουν πολύ νερό, κι αυτό επιδεινώνει την κατάσταση των νεφρών. Τα συμπτώματα που παρατηρούμε σε μια γάτα, κυρίως ηλικιωμένη, είναι να πίνει περισσότερο νερό απ΄ό,τι συνήθιζε, και να κάνει περισσότερα ούρα. Να έχει, δηλαδή, πολυδιψία και πολυουρία.
Επίσης, βλέπουμε τη γατούλα να μην τρώει καλά, να αδυνατίζει. Πολλές φορές, μυρίζει και το στόμα της άσχημα – σαν δημόσια ουρητήρια, που λένε. Κι αυτό συμβαίνει λόγω της ουρίας και της κρεατινίνης, που αυξάνονται υπερβολικά στο αίμα της. Η ουρία και η κρεατινίνη λειτουργούν ως ενδοτοξίνες στον οργανισμό και ενδοτοξινώνουν το ζώο.
Θεραπευτικά χρειάζεται να γίνει ουροθεραπεία, και να δώσουμε νεφροπροστατευτικά, αλλά και ειδική τροφή.
3. Σακχαρώδης διαβήτης: Προσβάλλει, κυρίως, τις παχύσαρκες γάτες. Η παχυσαρκία στη γάτα είναι συνδεδεμένη με τον σακχαρώδη διαβήτη. Ανεβαίνει υπερβολικά η γλυκόζη στο αίμα τους, και τα συμπτώματα είναι, πολυδιψία, πολυφαγία, πολυουρία. Γι’αυτό πρέπει να προσέχουμε, ειδικά μετά τη στείρωση, να μην παχαίνουν οι γάτες.
4. Ασθένειες του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος: Παρουσιάζονται, συνήθως, στα αρσενικά παχύσαρκα γατιά. Μπορεί να μαζεύονται στην ουροδόχο κύστη, λάσπη και κρύσταλλοι, που δημιουργούν έναν ουρόλιθο, με αποτέλεσμα την έμφραξη της ουρήθρας από κάποιο κομματάκι λίθου. Κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, γιατί το ζώο δεν μπορεί να ουρήσει. Το βλέπουμε να παίρνει στάση για ούρηση, και να μην κάνει τίποτα: να βγάζει ελάχιστες σταγόνες, ή και αίμα.
Είναι μια επείγουσα κατάσταση, και πρέπει να μεταφερθεί άμεσα στο ιατρείο. Να μπει ουροκαθετήρας, και να γίνουν εξετάσεις για τα νεφρά, τα οποία επηρεάζονται από μία τέτοια κατάσταση. Παράλληλα, να γίνουν και διάφορες άλλες θεραπείες.
Εκτός από έμφραξη, μπορεί να γίνει και σπασμός της ουρήθρας, που συμβαίνει σε διάφορες στρεσογόνες καταστάσεις.
Μπορεί να συμβεί από κυστίτιδα, δηλαδή, λόγω έντονου στρες του ζώου.
Προληπτικά αυτό που μπορούμε, σίγουρα, να κάνουμε, είναι να προσέχουμε τη διατροφή των στειρωμένων ζώων, έτσι ώστε να μην παχαίνουν και να πίνουν πολύ νερό. Η ενυδάτωση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτές τις καταστάσεις.
5. Ιογενή νοσήματα (AIDS, λευχαιμία): Βλέπουμε μια αύξηση του ποσοστού των κρουσμάτων, γιατί έχουμε αύξηση στα αδέσποτα γατιά. Είναι ασθένειες που μεταδίδονται με τσακωμούς, γρατζουνιές και δαγκώματα. Όπως, επίσης, όταν οι γάτες πίνουν νερό και τρώνε από το ίδιο μπολ. Είναι ασθένειες που ρίχνουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα, κι έτσι, δευτερογενώς, μπορεί να προκύψουν άλλες λοιμώξεις και να χάσουμε το ζώο μας.
6. Στοματίτιδα: Μία, επίσης, συχνή κατάσταση που βλέπουμε στις γάτες, είναι η στοματίτιδα, η οποία μπορεί να έχει ως υπόβαθρο κάποια ιογενή λοίμωξη, όπως είναι το Aids και η ιογενής λευχαιμία.
Δηλαδή, το πρόβλημα που μπορεί να δημιουργηθεί, να είναι σαν αυτοάνοσο.
Τότε έχουμε ένα ζώο, του οποίου η στοματική υγιεινή είναι σε πολύ κακή κατάσταση: τα δόντια του έχουν έντονη πέτρα, αποκαλύπτονται οι ρίζες των δοντιών, και το στόμα του μυρίζει έντονα και πάρα πολύ άσχημα, από τα μικρόβια που αναπτύσσονται και από τις ζυμώσεις που κάνουν.
Μπορεί να χρειαστεί θεραπεία, είτε με αντιβιοτικά είτε με αντιφλεγμονώδη, ή αφαίρεση των δοντιών – σε περίπτωση που είναι χαλασμένα, ή δεν λειτουργούν οι θεραπείες.
Πάντα ελέγχουμε για Aids, ή για λευχαιμία, μήπως χρειαστεί να κάνουμε κάτι και γι΄αυτό.
7. Αλλεργική δερματίτιδα: Είναι πολύ συχνή η αλλεργική δερματίτιδα, από ψύλλους που έχουν τα αδέσποτα γατιά.
Το ζώο παρουσιάζει αραίωση του τριχώματος και έντονο κνησμό.
Τα παράσιτα αυτά, εκτός του ότι προκαλούν κνησμό, ρουφάνε το αίμα και προκαλούν ασθένειες. Η αλλεργική δερματίτιδα παρουσιάζεται γιατί το σάλιο του ψύλλου είναι, πολλές φορές, αλλεργιογόνο για το δέρμα του ζώου.
8. Μυκητίαση: Άλλο ένα δερματικό πρόβλημα -το βλέπουμε συχνότερα στις γάτες, απ’ ό,τι στους σκύλους- είναι η μυκητίαση.
Η μυκητίαση προκαλεί αλλοιώσεις στο δέρμα της γάτας, οι οποίες, συνήθως, έχουν στρογγυλό σχήμα και παρατηρείται τριχόπτωση στην περιοχή.
Τέλος, η κα Μπαρδάνη επισημαίνει: «Όπως και να έχει, τα ζώα μας πρέπει να τα παρατηρούμε. Οτιδήποτε περίεργο δούμε, θα πρέπει να απευθυνόμαστε στον γιατρό μας, να πηγαίνουμε το ζώο για εξέταση, και να μη βγάζουμε τα δικά μας συμπεράσματα».
H κτηνίατρος, Άννα Μπαρδάνη
Διαβάστε επίσης
