Μία συνήθεια που έχουν ορισμένοι σκύλοι, είναι να βλέπουν τις ακαθαρσίες τους ως «γεύμα». Τρώνε τα περιττώματά τους, ακόμη και ακαθαρσίες άλλων ζώων. Πρόκειται για μια πράξη που προκαλεί αποστροφή στους κηδεμόνες τους.
«Όλοι μας μπορεί να έχουμε δει, κάποια στιγμή, τον σκύλο μας, ή τον σκύλο του γείτονα, να τρώει ακαθαρσίες. Τις δικές του, ή άλλων ζώων. Αυτό ονομάζεται κοπροφαγία. Για εμάς είναι μια αηδιαστική συνήθεια, αλλά για τον σκύλο είναι καθ’ όλα φυσιολογική συμπεριφορά, που οφείλεται σε ‘λογικά αίτια’», τονίζει η ενεργειακή εκπαιδεύτρια σκύλων, Ρενάτα Γρυπάρη.
Είναι μια συνήθεια, όπως λέει, που πρέπει να κοπεί άμεσα, καθώς μπορεί να προκαλέσει προβλήματα υγείας στον σκύλο, ή να εντείνει το άγχος που, ήδη, νιώθει – στην περίπτωση που η κοπροφαγία οφείλεται σε στρες.
Αναφέρει ότι οι λόγοι για τους οποίους ένας σκύλος τρώει τα περιττώματά του, είναι πολλοί. Γι’ αυτό, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε γιατί ο σκύλος μας έχει οδηγηθεί στην κοπροφαγία, έτσι ώστε να βρούμε την αποτελεσματικότερη μέθοδο περιορισμού και εξάλειψης της συμπεριφοράς αυτής.
Σύμφωνα, λοιπόν, με την ενεργειακή εκπαιδεύτρια σκύλων, οι αιτίες που ένας σκύλος τρώει τις ακαθαρσίες του, μπορεί να είναι οι εξής:
1) Θέλει να τραβήξει την προσοχή μας: Πολλές φορές, ο σκύλος επιζητά την προσοχή μας με διάφορους τρόπους, διότι, συνήθως, προτιμά την αρνητική προσοχή από την καμιά προσοχή.
Επειδή, λοιπόν, όταν βλέπουμε τον σκύλο μας να τρώει τα περιττώματά του, αρχίζουμε να φωνάζουμε και να τον μαλώνουμε, εκείνος είναι ικανοποιημένος επειδή… μας ανάγκασε να ασχοληθούμε μαζί του!
2) Βαρεμάρα: Συνήθως, οδηγείται στην κοπροφαγία εάν μένει πολλές ώρες μόνος του.
3) Θέλει να διατηρήσει καθαρό το χώρο του: Οι σκυλο-μαμάδες συνηθίζουν να τρώνε τα κόπρανα των κουταβιών, αφενός για να καθαρίσουν τη φωλιά, και, αφετέρου, για να εξαφανίσουν διάφορες οσμές, που θα μπορούσαν να προσελκύσουν φυσικούς εχθρούς. Τα κουτάβια, λοιπόν, έχουν την τάση να αναπαράγουν αυτή τη συμπεριφορά. Επιπλέον, τους είναι οικεία η μυρωδιά των κοπράνων, γιατί κάπως έτσι… μυρίζει η μαμά, αφού τα έχει καθαρίσει!
4) Προβλήματα υγείας: Σε αυτήν την περίπτωση, η κοπροφαγία συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα, όπως έμετοι, παρουσία αίματος στα κόπρανα, χειροτέρευση της ποιότητάς τους και αλλαγή στην ενεργητικότητα του σκύλου.
5) Στρες – άγχος αποχωρισμού: Σε περίπτωση ξαφνικής αλλαγής στο περιβάλλον ή τον τρόπο ζωής του, ή όταν δεν μπορεί να διαχειριστεί την απουσία των κηδεμόνων από το σπίτι.
6) Κακή εκπαίδευση: Όταν μαλώνουμε τον σκύλο μας την ώρα που πάει να λερώσει εκτός πάνας -χωρίς να τον καθοδηγήσουμε, στη συνέχεια, στο σημείο που θέλουμε να κάνει κακά του-, αυτό που τελικά μπορεί να καταφέρουμε, είναι να του δώσουμε το μήνυμα: «Δεν θέλω να κάνεις κακά». Με αποτέλεσμα ο σκύλος να τρώει τα περιττώματά του για να εξαφανίσει «αυτό που προκαλεί αναστάτωση στον κηδεμόνα».
Δεύτερο λάθος που μπορεί να κάνουμε, είναι, σε περίπτωση «ατυχήματος», να σπρώχνουμε το μουσούδι του κοντά στα κακά του, μαλώνοντάς τον ταυτόχρονα.
7) Πείνα: Ένας σκύλος πεινάει όταν δεν πέπτει καλά, δεν αφομοιώνει τα θρεπτικά συστατικά της τροφής του, ή όταν καταναλώνει τροφή χαμηλής διατροφικής αξίας.
8) Μυρίζουν ωραία: Μπορεί σε εμάς να «βρωμάνε», όμως για τον σκύλο «μοσχομυρίζουν», ειδικά στην περίπτωση που έχει καταναλωθεί μια πλούσια διατροφικά τροφή.
Σύμφωνα, λοιπόν, με την κυρία Γρυπάρη, για να αποτρέψουμε και να σταματήσουμε αυτή τη συμπεριφορά του σκύλου μας, θα πρέπει να κάνουμε τα εξής:
- Κατ’ αρχάς, ποτέ δεν μαλώνουμε τον σκύλο μας σε περίπτωση «ατυχήματος». Απλώς προσπαθούμε να κόψουμε την πράξη και τον καθοδηγούμε άμεσα στο σημείο που θέλουμε να λερώσει. Στη συνέχεια, επιβραβεύουμε την επιθυμητή συμπεριφορά.
- Επιβλέπουμε την αφόδευση του σκύλου μας και μαζεύουμε άμεσα τα κακά του.
- Όταν δούμε τον σκύλο μας να τρώει τα κόπρανά του, δεν το αντιμετωπίζουμε με φωνές, πανικό και αναστάτωση, αλλά, αντίθετα, όσο πιο αθόρυβα και ψύχραιμα μπορούμε, ώστε να μην του δώσουμε την προσοχή που επιζητά.
- Κάνουμε τις ακαθαρσίες… λιγότερο εύγευστες, ραντίζοντάς τις με ξύδι.
- Τον αποπροσανατολίζουμε: Μόλις ο σκύλος μας λερώσει, του αποσπάμε την προσοχή από τα κόπρανά του, καλώντας τον, για παράδειγμα, κοντά μας για λιχουδιά, παιχνίδι, ή χάδι.
- Αλλάζουμε την τροφή του.
- Επισκεπτόμαστε τον κτηνίατρο, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν πρόκειται για πρόβλημα υγείας.
* Η κυρία Ρενάτα Γρυπάρη είναι απόφοιτη της Σχολής Εκπαίδευσης Σκύλων Boss. Εδώ και αρκετά χρόνια εφαρμόζει την ενεργειακή εκπαίδευση, η οποία εστιάζει στο ισορροπημένο ψυχικό δέσιμο μεταξύ κηδεμόνα και σκύλου και τη διαμόρφωση του σωστού ενεργειακού περιβάλλοντος, στο οποίο είναι καλό να ζει και να εκπαιδεύεται ένας σκύλος. Έχοντας μια ιδιαίτερη ευαισθησία για τους φοβικούς σκύλους, ειδικεύτηκε στη διαδικασία της ψυχικής τους αποκατάστασης.
Διαβάστε επίσης
