Ένας σκύλος που έχει βιώσει μια τόσο τραυματική εμπειρία, όπως είναι η μεγάλης έκτασης φωτιά που στο πέρασμά της μετατρέπει τα πάντα σε στάχτη, βρίσκεται σε κατάσταση σοκ. Και είναι μόνος. Ο πυρόπληκτος σκύλος μας έχει ανάγκη.
«Με το φαινόμενο «πυρκαγιά στο δάσος» στη χώρα μας να επαναλαμβάνεται σχεδόν κάθε χρόνο, και με εκατοντάδες σκύλους να ελευθερώνονται από τις αυλές σπιτιών, να εγκαταλείπονται δεμένοι, ή να είναι αδέσποτοι, ενώ το φυσικό τους περιβάλλον καίγεται, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε, αλλά και να βοηθήσουμε, έναν πυρόπληκτο σκύλο. Πάντα με ασφάλεια, για εμάς και τον σκύλο», αναφέρει ο πιστοποιημένος επαγγελματίας εκπαιδευτής – ειδικός συμπεριφοράς σκύλων, Νίκος Καμπουράκης.
Φυσικά, εθελοντικές ομάδες διάσωσης, φιλοξενίας, κτηνιατρικής περίθαλψης και πρώτων βοηθειών, κινητοποιούνται, αναφέρει ο κ. Καμπουράκης, αλλά κάθε άνθρωπος που, ίσως, συναντήσει ένα πυρόπληκτο σκυλάκι, είναι χρήσιμο να γνωρίζει πώς μπορεί να το βοηθήσει.
«Πάντοτε, πρώτο μας μέλημα θα πρέπει να είναι να το οδηγήσουμε σε κάποιον κτηνίατρο, που θα έχει τις απαραίτητες γνώσεις για να το βοηθήσει, αν κινδυνεύει η υγεία του.
Επίσης, κύριο μέλημα μας θα πρέπει να είναι -αν δεν μπορέσουμε να πιάσουμε τον σκύλο, ώστε να τον οδηγήσουμε σε κάποιο ασφαλές μέρος– να του προσφέρουμε φρέσκο καθαρό νερό, ή και φαγητό», επισημαίνει ο κ. Καμπουράκης.
Οι σκύλοι που ήρθαν αντιμέτωποι με την πυρκαγιά, διευκρινίζει ο κ. Καμπουράκης, είναι, πιθανότατα, αρκετά φοβισμένοι, γι΄αυτό δεν πρέπει να τους τρομάξουμε περαιτέρω, ή να τους κυνηγήσουμε, στην προσπάθεια μας να τους βοηθήσουμε. Το πιθανότερο είναι πως ένας τέτοιος σκύλος θα τρέξει μακριά μας. Αν αισθανθεί πως απειλείται, μπορεί και να μας δαγκώσει.
Στην περίπτωση που μας πλησιάζει και γαβγίζει, τον αγνοούμε και, παράλληλα, αποφεύγουμε την άμεση βλεμματική επαφή μαζί του, ή τις απότομες κινήσεις, όπως λέει ο κ. Καμπουράκης, ο οποίος εξηγεί: ««Είναι καλό, να παρατηρήσουμε τη συμπεριφορά του, να του δώσουμε χρόνο και να αποφύγουμε τις απότομες και γρήγορες κινήσεις, αλλά και τις φωνές.
Αντιθέτως, μιλάμε με ήρεμη και σταθερή φωνή, και τον παροτρύνουμε να έρθει εκείνος σε εμάς, χαμηλώνοντας το σώμα μας και εκθέτοντας το χέρι μας, αργά – αργά, προς το μέρος του. Για να μας πλησιάσει, μπορούμε να τον δελεάσουμε με φαγητό, εάν έχουμε μαζί μας, κάνοντάς τον να μας εμπιστευτεί και να μας προσεγγίσει ευκολότερα. Αυτή η διαδικασία μπορεί να γίνει πολύ σύντομα, ή μπορεί ο σκύλος να χρειαστεί αρκετό χρόνο μέχρι να μας πλησιάσει», αναφέρει ο κ. Καμπουράκης.
Επισημαίνει ότι χρειάζεται υπομονή, ηρεμία και καθαρό μυαλό, και τονίζει ότι τα έντονα χάδια στο κεφάλι, την ουρά, τα πόδια, ή σε σημεία που υπάρχουν πληγές από τη φωτιά, θα πρέπει να αποφεύγονται.
«Αξιολογήστε την κίνησή του, την κλινική του εικόνα και τη συμπεριφορά που επιδεικνύει απέναντί σας, αλλά και παρατηρήστε αν φοράει κάποιο περιλαίμιο, ή έχει κάποιο σημάδι που φανερώνει πως προέρχεται από σπίτι.
Αν ένας σκύλος φοράει περιλαίμιο και είναι μαθημένος να περπατάει με το λουρί, θα είναι πιο δεκτικός στο να του το περάσετε, και, γενικότερα, στον χειρισμό. Αντίθετα, ένας αδέσποτος σκύλος, που μπορεί να φοράει περιλαίμιο, αλλά δεν είναι εξοικειωμένος με το λουρί, είναι πολύ πιο πιθανό να αντιδράσει, όταν το αισθανθεί για πρώτη φορά πάνω του», διευκρινίζει ο κ. Καμπουράκης.
Στην περίπτωση που συναντήσουμε έναν πυρόπληκτο σκυλάκο χωρίς περιλαίμιο ή σαμαράκι, ο κ. Καμπουράκης επισημαίνει ότι δεν είναι καθόλου καλή ιδέα να επιχειρήσουμε να του φορέσουμε. Είναι προτιμότερο, να χρησιμοποιήσουμε το λουρί ως αυτοσχέδια θηλιά. Δηλαδή:
«Περάστε τον γάντζο που βρίσκεται στην άκρη του λουριού μέσα από τη λαβή του λουριού στην άλλη άκρη. Έχοντας μια αρκετά χαλαρή θηλιά, περάστε την, σιγά – σιγά, στον λαιμό του σκύλου, και σφίξτε την σιγά και απαλά, προσπαθώντας να περπατήσετε σιγά – σιγά και διατηρώντας την ηρεμία σας.
Μιλήστε στο ζώο γλυκά και ήρεμα. Υπάρχει η πιθανότητα, ο σκύλος να προσπαθήσει να ελευθερωθεί από το λουρί, να «μουλαρώσει» και να μην προχωράει, να ουρλιάξει, ή και να επιτεθεί στο λουρί. Επιμείνετε και ενθαρρύνετε τον σκύλο να σας ακολουθήσει, χρησιμοποιώντας και φαγητό, χωρίς να τον τραβήξετε έντονα και με το ζόρι.
Δώστε του χρόνο να το συνηθίσει. Αν υπάρχει η δυνατότητα, επικοινωνήσετε και με κάποιον επαγγελματία εκπαιδευτή σκύλων, ή την τοπική φιλοζωική οργάνωση, για να σας βοηθήσει», αναφέρει ο κ. Καμπουράκης και προσθέτει:
«Αν πρόκειται να χρησιμοποιήσετε κάποιο όχημα ή κλουβί μεταφοράς, ενθαρρύνετε και πάλι τον σκύλο, εάν συνεργάζεται, να μπει μέσα. Αν χρειάζεται να βιαστείτε για να του παραχθούν οι πρώτες βοήθειες, βάλτε τον μέσα αποφασιστικά.
Επισημαίνει ότι θα πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας την άμεση μεταφορά του στον πλησιέστερο κτηνίατρο, και ότι θα πρέπει να παρατηρήσουμε -μεταξύ άλλων- αν: Αναπνέει ο σκύλος φυσιολογικά, ή δυσκολεύεται; Βήχει, ή πνίγεται; Πονάει εμφανώς κάπου; Έχει εγκαύματα, ή πληγές; Έχει απόλυτα τις αισθήσεις του; Έχει έντονη σιελόρροια; Αιμορραγεί;
Και καταλήγει: «Ένας σκύλος σε πανικό μπορεί να μην ασχοληθεί, καν, με εσάς, και να συνεχίσει να τρέχει, ή να κρύβεται. Σε κάθε περίπτωση, το μόνο σίγουρο είναι πως μας έχει ανάγκη, και η προσπάθεια αξίζει».
Ο πιστοποιημένος επαγγελματίας εκπαιδευτής – ειδικός συμπεριφοράς σκύλων, Νίκος Καμπουράκης
● Ο κ. Νίκος Καμπουράκης είναι πιστοποιημένος επαγγελματίας εκπαιδευτής – ειδικός συμπεριφοράς σκύλων και ζει στην Αθήνα. Είναι μέλος της Association of Professional Dog Trainers (A.P.D.T.) και του Κυνολογικού Ομίλου Ελλάδος (Κ.Ο.Ε.). Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια πρώτων βοηθειών σε σκύλους, έρευνας και διάσωσης ανθρώπων με σκύλο, διαχείρισης επιθετικότητας κ.ά.
Σε ακαδημαϊκό επίπεδο οι σπουδές του αφορούν την Κοινωνική Πολιτική στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Διαβάστε επίσης
Έτσι θα διώξετε από το τρίχωμα του σκύλου ό,τι έχει κολλήσει σ’ αυτό
