Μία «αποστολή» που έχει κάθε κηδεμόνας σκύλων, είναι να γνωρίσει στο κουτάβι του τον κόσμο, όπου θα ζήσει.
Σε αυτήν την τρυφερή ηλικία το κουτάβι πρέπει να καταγράψει στη μνήμη του με θετικό τρόπο οτιδήποτε ενδέχεται να «συναντήσει» στη ζωή του.
«Ο ερχομός ενός κουταβιού στο σπίτι είναι πάντα ένα ευχάριστο γεγονός, που μας γεμίζει με ωραία συναισθήματα, αλλά και με λίγο άγχος και αναστάτωση: έχουμε ένα πλασματάκι, το οποίο έχει αστείρευτη ενέργεια, θέλει να εξερευνήσει τα πάντα, δαγκώνει τα πάντα, λερώνει παντού και κάνει ό,τι αταξία μπορούμε να φανταστούμε.
Όλα αυτά, όμως, είναι απολύτως φυσιολογικά και διορθώνονται, καθώς καθοδηγούμε το κουτάβι μας σωστά και με υπομονή», λέει η ενεργειακή εκπαιδεύτρια σκύλων, Ρενάτα Γρυπάρη.
Εστιάζει στην κοινωνικοποίηση του κουταβιού, καθώς είναι ένα από τα πολύ βασικά κεφάλαια στη ζωή ενός σκύλου, στην επαφή του, δηλαδή, με διάφορα ερεθίσματα και ιδιαίτερα με ανθρώπους και ζώα.
«Είναι το πιο διασκεδαστικό κομμάτι της εκπαίδευσής του, αλλά και το πιο σημαντικό, γιατί συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του.
Η κοινωνικοποίηση ενός κουταβιού μπορεί να γίνει σε πολλούς χώρους, κυρίως, όμως, γίνεται στη βόλτα, όπου συναντά άλλους σκύλους. Οι πρώτες συναντήσεις θέλουν αρκετή προσοχή, προκειμένου να μην υπάρξουν τραυματικά βιώματα για το κουταβάκι, που μπορεί να πυροδοτήσουν, είτε φοβικές, είτε επιθετικές συμπεριφορές», διευκρινίζει η κα Γρυπάρη.
Για να αποφύγουμε, λοιπόν, τυχόν δυσάρεστες καταστάσεις, η κα Γρυπάρη επισημαίνει ότι αυτό που θα βοηθήσει το κουτάβι μας ως προς την επαφή του με τους άλλους σκύλους, είναι να γνωρίζουμε πώς να το καθοδηγούμε κάθε φορά, και να μην το αφήνουμε να συμπεριφέρεται ανεξέλεγκτα.
Για να έχουμε πάντα επιτυχημένες επαφές με άλλους σκύλους, που θα βοηθήσουν το κουτάβι να μάθει τη σκυλίσια «γλώσσα του σώματος», να ενσωματωθεί σωστά στον κόσμο των σκύλων και να έχει αυτοπεποίθηση, η κα Γρυπάρη συμβουλεύει:
1) Κρατάμε το κουτάβι μας πάντα με λουρί: Το λουρί είναι το μέσο που μας επιτρέπει να προστατεύουμε τον σκύλο μας αποτελεσματικά από διάφορους κινδύνους και να τον κρατάμε ασφαλή. Η πρώτη γνωριμία του κουταβιού μας με έναν σκύλο θα πρέπει να γίνεται πάντα με το λουρί, προκειμένου να μπορέσουμε, και να διορθώσουμε τον σκύλο μας, εάν χρειαστεί, αλλά και να τον απομακρύνουμε από τον άλλο σκύλο, εάν αυτός εκδηλώσει μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά προς το κουτάβι. Φυσικά, σε ένα σκυλο-πάρκο, καλό είναι να κινείται ελεύθερος, εφόσον, όμως, έχει προηγηθεί η γνωριμία του με τους άλλους σκύλους με το λουρί, και έχουμε διαπιστώσει ότι υπάρχει καλή διάδραση.
2) Δεν αφήνουμε το κουτάβι να ενοχλεί τους άλλους σκύλους: Η πιο φυσιολογική και συχνή συμπεριφορά ενός κουταβιού είναι η συνεχής ενόχληση ενός άλλου σκύλου, εισχωρώντας στον χώρο του. Αυτό, συνήθως, γίνεται, πηδώντας συνέχεια πάνω του, πηγαίνοντας συνέχεια πολύ κοντά του, ή επιμένοντας να τον μυρίζει σε σημεία που ο άλλος σκύλος δεν θέλει.
Αυτή η κουταβίσια συμπεριφορά μπορεί να φοβίσει έναν σκύλο χωρίς αυτοπεποίθηση -και να τον κάνει να υποχωρεί συνεχώς-, ή να εκνευρίσει έναν σκύλο και να πυροδοτήσει επιθετικότητα.
Αυτή, λοιπόν, την παραβίαση του προσωπικού του χώρου κάθε σκύλου πρέπει να την αποφεύγουμε.
Σε μια γνωριμία σκύλων, ή στο παιχνίδι, πρέπει η ενέργεια και των δύο σκύλων να είναι, περίπου, η ίδια.
Δηλαδή, να έχουν τον ίδιο βαθμό αυτοπεποίθησης, δύναμης και όρεξης για παιχνίδι. Εάν βάλουμε να παίξουν, για παράδειγμα, έναν ανασφαλή σκύλο με έναν δυναμικό, αυτό που θα γίνει είναι, ο δεύτερος να παραβιάζει συνεχώς την προσωπική ζώνη του πρώτου, με αποτέλεσμα να μην καταλήγουμε σε παιχνίδι, αλλά σε μια διαρκή προσπάθεια του ανασφαλούς σκύλου να αποφύγει τον άλλο, κάτι που είναι αρκετά στρεσογόνο γι΄ αυτόν.
Δεν αφήνουμε, λοιπόν, ποτέ τον σκύλο μας να εισβάλει στο χώρο ενός άλλου σκύλου, αφήνοντάς τον να τον πλησιάζει όλο και πιο κοντά, ενώ ο άλλος σκύλος δείχνει ότι φοβάται, ή ενοχλείται από την τόσο κοντινή προσέγγιση και οπισθοχωρεί. Δεν αφήνουμε, επίσης, έναν άλλο σκύλο να ενοχλεί τον δικό μας. Εάν δούμε ότι δύο σκύλοι δεν παίζουν με τον ίδιο τρόπο, απλώς σταματάμε το «παιχνίδι» και τους χωρίζουμε.
3) Πηγαίνουμε το κουτάβι μας στο σκυλο-πάρκο: Αυτοί οι χώροι είναι ιδανικοί για εξοικείωση ενός σκύλου με διάφορα ερεθίσματα. Εκεί οι σκύλοι τρέχουν ελεύθεροι, επικοινωνούν μεταξύ τους χωρίς ανθρώπινες παρεμβάσεις (εκτός και αν κριθεί απαραίτητο) και, γενικά, λειτουργούν ως σκύλοι!
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι, το κουτάβι μας να έχει γνωριστεί με τους σκύλους του πάρκου όσο είναι ακόμα με λουρί, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι η διάδραση είναι η κατάλληλη.
Στη συνέχεια αφήνουμε το κουταβάκι ελεύθερο και προσπαθούμε να μην επεμβαίνουμε πολύ, και να το αφήνουμε να απομακρύνεται σταδιακά από εμάς, όσο ενδιαφέρεται να επικοινωνήσει και να παίξει με τους άλλους σκύλους. Εκεί, φυσικά, θα υπάρξουν και περιστατικά λίγο πιο έντονα, τα οποία, όμως, εάν εκδηλωθούν σε ένα φυσιολογικό πλαίσιο, είναι χρήσιμα, καθώς θα διδάξουν το κουτάβι μας πότε να υποχωρεί και πότε να σταματάει μια συμπεριφορά που ενοχλεί.
Τέλος, η κα Γρυπάρη τονίζει: «Η κοινωνικοποίηση ενός κουταβιού είναι αυτή που θα διαμορφώσει τον χαρακτήρα του και θα επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό όλη τη μετέπειτα ζωή του. Είναι πολύ σημαντικό, λοιπόν, να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στη βόλτα και να μην υποβιβαστεί σε μια ολιγόλεπτη έξοδο μόνο για τουαλέτα, ή, ακόμη χειρότερα, να εξαλειφθεί τελείως από τη ρουτίνα του σκύλου μας».
● Η κυρία Ρενάτα Γρυπάρη είναι απόφοιτη της Σχολής Εκπαίδευσης Σκύλων Boss. Εδώ και αρκετά χρόνια εφαρμόζει την ενεργειακή εκπαίδευση, η οποία εστιάζει στο ισορροπημένο ψυχικό δέσιμο μεταξύ κηδεμόνα και σκύλου και τη διαμόρφωση του σωστού ενεργειακού περιβάλλοντος, στο οποίο είναι καλό να ζει και να εκπαιδεύεται ένας σκύλος. Έχοντας μια ιδιαίτερη ευαισθησία για τους φοβικούς σκύλους, ειδικεύτηκε στη διαδικασία της ψυχικής τους αποκατάστασης.
Διαβάστε επίσης
