Τι κάνουμε στην περίπτωση που το αγαπημένο παιχνίδι του σκύλου μας είναι να κάνει… φύλλο και φτερό τα παπούτσια μας; Τον αρπάζουμε άρον – άρον και τον βγάζουμε στο μπαλκόνι για να τον «συνετίσουμε».
«Ένα μεγάλο λάθος που κάνουν ορισμένοι κηδεμόνες, είναι να πιστεύουν ότι, τιμωρώντας τον σκύλο τους, θα καταφέρουν να τον κάνουν να καταλάβει πως κάποια συμπεριφορά του δεν ήταν αποδεκτή.
Μάλιστα, χρησιμοποιούν διάφορους ευφάνταστους τρόπους “τιμωρίας”, που όχι μόνο δεν θα πετύχουν το αποτέλεσμα που θέλουν, αλλά θα προκαλέσουν και μια σειρά από άλλα προβλήματα», διευκρινίζει ο θετικός εκπαιδευτής σκύλων, Γιώργος Στεφάνου.
Για να κατανοήσουμε το αποτέλεσμα της τιμωρίας, ο κ. Στεφάνου αναφέρει μία περίπτωση που είχε:
«Έχω αντιμετωπίσει περίπτωση, που ο σκύλος έπαιζε με τα παπούτσια, τα έσκιζε, και ο κηδεμόνας τον έβγαλε στο μπαλκόνι “για να καταλάβει τι έκανε”.
Το αποτέλεσμα ήταν, ο σκύλος να φοβάται για ένα διάστημα τον κηδεμόνα του, καθώς ο τρόπος που τον έπιασε για να τον βγάλει στο μπαλκόνι, ήταν άγαρμπος.
Όσο για το μπαλκόνι και για το αν και κατά πόσον ήταν τιμωρία; Αρκεί να πω ότι ο Jose βρήκε ένα νέο μέρος όπου τρελαίνεται να ξαπλώνει και να παίζει.
Στην περίπτωση αυτή ο κηδεμόνας στάθηκε τυχερός, αφού ο Jose θα μπορούσε να είχε επιτεθεί, και αντί να «αγαπήσει» το μπαλκόνι, θα μπορούσε να γίνει το χειρότερο μέρος γι’ αυτόν.
Σε καμία περίπτωση, πάντως, δεν θα καταλάβαινε πως το παπούτσι ήταν η αιτία αυτής της κατάστασης, ιδίως από τη στιγμή που ο κηδεμόνας δεν τον “έπιασε στα πράσα” όταν το χαλούσε», εξηγεί ο κ. Στεφάνου.
Είναι ανώφελο, και λάθος, όπως λέει ο κ. Στεφάνου, έπειτα από μια “κακή” συμπεριφορά να τιμωρούμε τον σκύλο μας, βάζοντάς τον στο crate, ή στο πάρκο του. Με αυτόν τον τρόπο φορτίζουμε αρνητικά χώρους στους οποίους θα έπρεπε να νιώθει ασφάλεια και άνεση.
«Το crate, το πάρκο, ή το κρεβάτι του, είναι, στην ουσία, η φωλιά του – κι όχι χώροι τιμωρίας. Ούτε είναι λύση, επειδή δάγκωσε την καρέκλα, να τον κλείσουμε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο που μόνο θα τον φοβίσει, αλλά δεν θα τον συνετίσει, όπως αρχικά πιστεύαμε.
Και, σίγουρα, δεν θα διορθώσω τον σκύλο μου, που έριξε κάτω τα σκουπίδια, αν αποφασίσω για τιμωρία να μην τον ταΐσω. Το μόνο που θα καταφέρω, είναι, απλά, να τον αφήσω νηστικό», υπογραμμίζει ο κ.Στεφάνου.
Πώς μπορούμε, λοιπόν, να «πούμε» στον σκύλο μας ότι αυτό που κάνει δεν είναι αποδεκτό από εμάς;
«Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, αν παρατηρήσουμε μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά, είναι να τη διακόψουμε με τέτοιον τρόπο, ώστε να μη φοβίσουμε τον σκύλο, και να την αντικαταστήσουμε με μια επιθυμητή, την οποία θα επιβραβεύσουμε.
Για παράδειγμα, αν παίζει με τα παπούτσια μου, δεν του βάζω τις φωνές και δεν τον βγάζω στο μπαλκόνι για τιμωρία. Διακόπτω αυτό που κάνει, απομακρύνω τα παπούτσια, και τον ενθαρρύνω να παίξει με ένα παιχνίδι του, επιβραβεύοντάς τον γενναία.
Έτσι, την επόμενη φορά θα προτιμήσει να παίξει με το παιχνίδι που του αποφέρει κέρδος, παρά με τα παπούτσια», διευκρινίζει ο κ. Στεφάνου.
Σύμφωνα με τον θετικό εκπαιδευτή, ο σκύλος, το μόνο πράγμα που μαθαίνει με την τιμωρία, είναι ότι δεν πρέπει να μας εμπιστεύεται. Πως σε οτιδήποτε κάνει, καλό είναι να μην είμαστε παρόντες. Και ότι, αν είμαστε παρόντες, καλό είναι να κάθεται σε μια άκρη και να μην κάνει τίποτα. Και αυτό επειδή τον μαλώσαμε για κάτι που δεν επιτρεπόταν να κάνει, αλλά χωρίς να φροντίσουμε να του δείξουμε τι επιτρέπεται.
Συμπέρασμα;
«Αν εκμεταλλευτούμε, λοιπόν, το ότι οι σκύλοι επαναλαμβάνουν συμπεριφορές οι οποίες τους αποφέρουν κέρδος, και τις εντάξουμε στην καθημερινότητα τους, ο σκύλος μας θα κάνει πράγματα που τον ευχαριστούν, τον διασκεδάζουν και τον χαλαρώνουν, χωρίς να έχει κανένα άγχος για το αν κάνει το σωστό. Ταυτόχρονα, αναπτύσσεται μεταξύ μας μια σχέση εμπιστοσύνης και συνεργασίας, που σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να απολαύσουμε εάν η επιλογή επικοινωνίας μας είναι η τιμωρία», καταλήγει ο κ. Στεφάνου.
Ο θετικός εκπαιδευτής σκύλων, Γιώργος Στεφάνου
● Ο κ. Γιώργος Στεφάνου είναι θετικός εκπαιδευτής σκύλων, απόφοιτος της StarDogs Trainers Academy του Γιάννη Αραχωβίτη.
Και όπως λέει: «Η αγάπη μου, από παιδική ηλικία, για τους σκύλους και η μετέπειτα ανάγκη μου να μάθω πώς αυτό το υπέροχο ζώο σκέπτεται, πώς μαθαίνει, πώς νιώθει, πώς μας αντιλαμβάνεται, με οδήγησαν στην StarDogs Trainers Academy και τον Γιάννη Αραχωβίτη, ο οποίος και μου έλυσε όλες αυτού του είδους τις απορίες».
Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα.
Διαβάστε επίσης
