Μία από τις πιο όμορφες εικόνες είναι, ένα παιδί να παίζει με έναν σκύλο, και να γελάει με την καρδιά του.
Θα πρέπει, όμως, να αναρωτηθούμε, εάν… λύνεται στα γέλια και ο σκύλος.
Γιατί το παιχνίδι μεταξύ παιδιού και σκύλου πρέπει να παίζεται με κανόνες, ώστε να προσφέρει ευχαρίστηση και στον τετράποδο φίλο.
«Είτε πρόκειται για ένα μωρό που ήρθε στο σπίτι και ο σκύλος προϋπήρχε, είτε για το αντίθετο, το σίγουρο είναι πως, τόσο το παιδί, όσο και ο σκύλος, πρέπει να μάθουν κάποιους βασικούς κανόνες στη μεταξύ τους αλληλεπίδραση», τονίζει ο πιστοποιημένος επαγγελματίας εκπαιδευτής – ειδικός συμπεριφοράς σκύλων, Νίκος Καμπουράκης.
Μπορούμε, όμως, να βασιστούμε σε ένα μικρό παιδί και σε έναν σκύλο, και να ελπίζουμε πως δεν θα υπάρξουν προβλήματα;
«Φυσικά και όχι!
Γι’ αυτόν τον λόγο, το βάρος της ευθύνης πέφτει στον ενήλικο κηδεμόνα.
Κάθε υπεύθυνος κηδεμόνας σκύλου οφείλει να εκπαιδευτεί, τόσο για τα όρια που θα πρέπει να θέσει στη σχέση παιδιού και σκύλου, όσο και στο να «διαβάζει» τη «γλώσσα του σώματος» του σκύλου του.
Έτσι, θα είναι σε θέση να αναγνωρίσει αν ο σκύλος του αισθάνεται άβολα, ή είναι στρεσαρισμένος κ.λπ.», διευκρινίζει ο κ. Καμπουράκης.
Για να αντιληφθούμε εάν ο σκύλος απολαμβάνει το παιχνίδι με ένα παιδί, ο κ. Καμπουράκης λέει το εξής: «Διανύουμε την εποχή της εικόνας. Οι σκύλοι, όμως, παραμένουν οι ίδιοι, όπως πάντα.
Πολλά video στο Διαδίκτυο δείχνουν -και πολλοί από εμάς θαυμάζουν- τον σκύλο και το παιδί να συνυπάρχουν τόσο αρμονικά. Το πόσο «ευγενικά» ο σκύλος αφήνει το παιδί να του τραβήξει τα αυτιά, την ουρά, ή και να χοροπηδήσει στην κοιλιά του.
Είναι, όμως, καλή λύση να αφήνουμε τη σχέση του σκύλου και του παιδιού μας να εναπόκειται στην ανεκτικότητα του σκύλου μας;».
Πώς πρέπει, λοιπόν, να γίνεται το παιχνίδι μεταξύ παιδιού και σκύλου;
«Αρχικά το παιχνίδι πρέπει να γίνεται πάντα υπό την επίβλεψη ενός ενήλικα.
Οι σκύλοι, όπως και οι άνθρωποι, έχουν κι εκείνοι «κανόνες ευγένειας» που ακολουθούν μεταξύ τους, και περιμένουν και από εμάς να τους ακολουθούμε.
Το παιχνίδι είναι καλό να γίνεται με παιχνίδια (κόμπους, μπαλάκια κ.ά.), ώστε ο σκύλος να μη μάθει να δαγκώνει τα ρούχα ή τα χέρια του παιδιού, αλλά να συνεργάζεται με αυτό.
Για παράδειγμα, συχνά οι σκύλοι συνηθίζουν να γαβγίζουν, να σκουντάνε με το πόδι τους, ή να πηδάνε για να κλέψουν το παιχνίδι ή την τροφή.
Πολλά παιδιά, αυτό το βρίσκουν ξεκαρδιστικό και δίνουν στον σκύλο, τελικά, αυτό που ποθεί, αλλά με τον λάθος τρόπο, ενισχύοντας την ανεπιθύμητη συμπεριφορά.
Για να μη συμβαίνει αυτό, προτού το παιδί πετάξει το παιχνίδι, μπορεί να δώσει κάποια ήδη γνωστή εντολή στον σκύλο, ώστε να το κερδίσει με τον σωστό τρόπο», διευκρινίζει ο κ. Καμπουράκης.
Εξίσου σημαντικά για μία αρμονική σχέση είναι τα αγγίγματα, σύμφωνα με τον κ. Καμπουράκη, αλλά και ο γενικότερος τρόπος των παιδιών απέναντι στον σκύλο.
Διευκρινίζει ότι οι σκύλοι προτιμούν τα ήρεμα και ευγενικά χάδια. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές που εξαιτίας των «έντονων» αγγιγμάτων από το παιδί, ο σκύλος δυσανασχετεί με την παρουσία του, καθώς έχει συνδέσει το παιδί με κάτι που του προξενεί αρνητικά συναισθήματα.
«Φυσικά, συμβαίνει και το αντίθετο. Πολύ δραστήρια και διαχυτικά σκυλιά, που χοροπηδούν, γαβγίζουν, ή παίζουν έντονα, προκαλούν ανασφάλεια στο παιδί της οικογένειας.
Η μεταξύ τους επαφή, λοιπόν, την οποία ενθαρρύνει ο κηδεμόνας και στους δύο, θα πρέπει να βασίζεται στην ηρεμία. Και να μην τη χαρακτηρίζουν τα τραβήγματα, οι απότομες κινήσεις, οι φωνές και τα κυνηγητά.
Κάτι ακόμη που είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε, είναι ότι οι σκύλοι δεν αρέσκονται να τους «κλέβουν» τα πράγματά τους.
Συνεπώς, για έναν σκύλο που μασάει το κόκκαλο του, δεν είναι ό,τι πιο ευχάριστο, ένα παιδάκι να τον πλησιάσει από περιέργεια εκείνη την στιγμή, καθώς μπορεί να θεωρήσει πως το κόκκαλό του απειλείται και να το προστατέψει.
Πολύ σημαντικό, λοιπόν, είναι να έχουν λυθεί και τυχόν προβλήματα κτητικής συμπεριφοράς του σκύλου, πριν από τον ερχομό του παιδιού στο σπίτι», υπογραμμίζει ο κ. Καμπουράκης και προτείνει ένα παιχνίδι που θα είναι ευχάριστο και για τους δύο: «Ένα ακόμη ωραίο παιχνίδι είναι το παιδί να κάθεται σε μια ψηλή θέση και να δίνει φαγητό από το χέρι του στον σκύλο, όσο ο δεύτερος περιμένει υπομονετικά κοντά του.
Κάτι τέτοιο βοηθά, τόσο στο να δεθεί ο σκύλος με το παιδί, και να το συνδυάσει με κάτι που του αρέσει, όσο και το παιδί να εξοικειωθεί από μικρή ηλικία με τον σκύλο και να μάθει να αλληλεπιδρά σωστά μαζί του».
Ο πιστοποιημένος επαγγελματίας εκπαιδευτής – ειδικός συμπεριφοράς σκύλων, κ. Νίκος Καμπουράκης
● Ο κύριος Νίκος Καμπουράκης είναι πιστοποιημένος επαγγελματίας εκπαιδευτής – ειδικός συμπεριφοράς σκύλων και ζει στην Αθήνα. Είναι μέλος της Association of Professional Dog Trainers (A.P.D.T.) και του Κυνολογικού Ομίλου Ελλάδος (Κ.Ο.Ε.). Αναλαμβάνει κάθε φυλή σκύλων, αντιμετωπίζοντας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ό,τι πρόβλημα παρουσιάζουν. Σε ακαδημαϊκό επίπεδο οι σπουδές του αφορούν την Κοινωνική Πολιτική στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Διαβάστε επίσης
