Είναι κάποιοι σκύλοι που, όταν αντικρίζουν ομοίους τους, τρέμει το φυλλοκάρδι τους.
Κάποιοι άλλοι αδυνατούν να διαχειριστούν την πολυκοσμία, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που δείχνουν ότι δεν έχουν καμία επιθυμία να κολυμπήσουν στη θάλασσα.
Και δεν είναι λίγοι, οι κηδεμόνες σκύλων που εξακολουθούν να εκθέτουν τον μικρό τους φίλο σε καταστάσεις που τον φοβίζουν ή τον αγχώνουν.
Γιατί πιστεύουν ότι με το πέρασμα του χρόνου θα ξεπεράσει τα δυσάρεστα συναισθήματα που νιώθει.
«Οι αντιλήψεις που επικρατούν σε σχέση με διάφορες καταστάσεις που μπορεί να αγχώνουν ή να φοβίζουν τους αγαπημένους μας φίλους, είναι ένα από τα βασικά θέματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι ιδιοκτήτες σκύλων, αλλά και να προτείνουν λύσεις οι εκπαιδευτές.
Αντιλήψεις όπως: α) δεν μπαίνει ο σκύλος στη θάλασσα; Τον αρπάζουμε και τον πετάμε μέσα, β) φοβάται τα άλλα σκυλιά και έχει την ουρά στα σκέλια; Συνεχίζουμε να τον φέρνουμε σε επαφή με τους ομοίους του. Θα το ξεπεράσει, γ) Φοβάται την πολυκοσμία; Θα τη συνηθίσει, δ) Δεν του αρέσει το αυτοκίνητο; Με τον καιρό θα το μάθει.
Αρχικά, θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι κάθε σκύλος έχει διαφορετικό χαρακτήρα, που σημαίνει ότι εξετάζεται και αξιολογείται ξεχωριστά, πάντα στο περιβάλλον στο οποίο ζει. Δηλαδή, κρίνεται απαραίτητο να έχουμε στη διάθεσή μας ένα πλήρες ιστορικό κάθε σκύλου, το οποίο ενδέχεται να βοηθήσει να καταλάβουμε από ποιες αιτίες μπορεί να προέρχονται οι παραπάνω αντιδράσεις φόβου ή άγχους σε συγκεκριμένες καταστάσεις», διευκρινίζει ο διπλωματούχος εκπαιδευτής και σύμβουλος συμπεριφοράς σκύλων, Σεραφείμ Δράκος.
Είναι πολύ σημαντικό, οι κηδεμόνες να γνωρίζουν τη «γλώσσα σώματος» του σκύλου. Γιατί μια ουρά που κουνιέται, για παράδειγμα, δεν είναι δείγμα ότι ο μικρός μας φίλος είναι χαρούμενος. Εξαρτάται από το πώς την κουνάει.
«Τις πληροφορίες αυτές τις παίρνουμε από τα μάτια, το στόμα, τα αυτιά, την ουρά, το τρίχωμα και τη γενικότερη στάση σώματός του.
Για παράδειγμα, όταν ένας σκύλος είναι φοβισμένος ή αγχωμένος, έχει κλειστό και σφιχτό στόμα, σε αντίθεση με κάποιον που, όταν είναι χαρούμενος, έχει χαλαρό στόμα – είναι, συνήθως, ανοιχτό και λαχανιάζει ελαφρώς.
Επίσης, όταν ένας σκύλος βρίσκεται σε κατάσταση άγχους ή φόβου, έχει διεσταλμένες κόρες, φαίνεται το άσπρο του ματιού, ενώ αποστρέφει το βλέμμα του, κοιτάζοντας αλλού.
Η ουρά μάς δίνει αρκετές πληροφορίες. Τα σκυλιά βάζουν την ουρά ανάμεσα από τα πόδια, όταν αγχώνονται ή φοβούνται. Μπορεί, επίσης, να την κουνάνε πολύ αργά, από ελαφρύ άγχος.
Η κίνησή της, δεξιά – αριστερά, μπορεί να υποδηλώνει φιλικότητα ή επιθετικότητα, ανάλογα με τον σκύλο.
Γενικότερα, είναι καλό να κοιτάμε τη συνολική σωματική εικόνα ενός σκύλου, διότι μας δίνει σημαντικές πληροφορίες για την συναισθηματική του κατάσταση.
Πώς μπορούμε να προλάβουμε, ή να μάθουμε σε έναν ενήλικο σκύλο να διαχειρίζεται το άγχος ή τον φόβο του;
Το “άλφα και το ωμέγα” για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός σκύλου είναι η κοινωνικοποίησή του, έτσι ώστε να μπορεί να διαχειρίζεται οποιαδήποτε κατάσταση.
«Θα πρέπει να δώσουμε έμφαση στην κοινωνικοποίηση ενός σκύλου. Η κοινωνικοποίησή του ξεκινά από τη στιγμή που γεννιέται, και «χτίζεται» στους τέσσερις επόμενους μήνες.
Αυτή η περίοδος είναι πολύ κομβική για να προλάβουμε μετέπειτα ανεπιθύμητες συμπεριφορές.
Εισάγουμε διάφορα ερεθίσματα σε έναν σκύλο, για να τα οικειοποιήσει.
Για παράδειγμα, ένα κουτάβι περίπου 20 ημερών -περίοδος που αρχίζει να έχει αλληλεπίδραση με το περιβάλλον- προτείνεται να έχει μαλακό χειρισμό από ανθρώπινα χέρια, με τη συνοδεία ήρεμης φωνής, και η ανθρώπινη παρουσία να διαρκεί για λίγη ώρα, μερικές φορές μέσα στη μέρα, για να συνηθίζει την ανθρώπινη μυρωδιά.
Είναι πολύ κομβικό, σε αυτή τη φάση της ζωής του, να συνηθίσει την ανθρώπινη επαφή και να προλάβουμε θέματα συμπεριφοράς», επισημαίνει ο κ. Δράκος.
Τι γίνεται, όμως, στην περίπτωση που υιοθετήσουμε έναν σκυλάκο, ο οποίος είναι μεγαλύτερος σε ηλικία; Ο διπλωματούχος εκπαιδευτής και σύμβουλος συμπεριφοράς σκύλων μας κατατοπίζει.
«Όσον αφορά έναν σκύλο που έχουμε χάσει την περίοδο αυτή, για παράδειγμα έναν σκύλο από καταφύγιο, αν παρατηρήσουμε ότι φοβάται όταν βρίσκεται σε κόσμο, δεν τον αφήνουμε να αγχώνεται.
Αντίθετα, τον απομακρύνουμε και στεκόμαστε σε εκείνο το σημείο που βλέπουμε ότι είναι ήρεμος και χαρούμενος. Επιβραβεύουμε τη συμπεριφορά αυτή.
Με λίγα λόγια, τον εκθέτουμε σταδιακά, και επιβραβεύουμε: είτε με λιχουδιά, είτε με κάποιο παιγνίδι, ή ακόμη και με ένα χάδι στη ράχη του. Παρατηρούμε πάντα τη συναισθηματική του κατάσταση.
Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούμε σε οποιαδήποτε κατάσταση μπορεί να αγχώνει έναν σκύλο. Είτε είναι το νερό, είτε η θάλασσα, ή τα άλλα σκυλιά.
Προτείνεται να υπάρχει σταδιακή έκθεση σε οποιαδήποτε κατάσταση, πάντα επιβραβεύοντας, και όχι απότομη.
Στη θετική εκπαίδευση κάνουμε την προεργασία πάντα από το σπίτι, δηλαδή σε ένα ήρεμο περιβάλλον όπου μπορεί να ανταποκριθεί, φτιάχνοντας διάφορα «σενάρια» που ενδεχομένως θα αντιμετωπίσει στην καθημερινότητα του.
Στη συνέχεια προχωράμε σε γενίκευση των «σεναρίων» και στη σταδιακή έκθεση σε διάφορες καταστάσεις, χωρίς να στρεσάρουμε τον σκύλο».
Συμπερασματικά, σύμφωνα με το κ. Δράκο: «Ο φόβος και το άγχος δεν συνηθίζονται, ούτε μειώνονται από μόνα τους αν εκθέτουμε τον σκύλο μας σε τέτοιες καταστάσεις. Αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να δουλέψουμε πάνω σε αυτά σταδιακά, με ομαλό τρόπο, χωρίς τιμωρία, ώστε να τον βοηθήσουμε να τα διαχειριστεί και να τα απευαισθητοποιήσει».
Ο διπλωματούχος εκπαιδευτής – σύμβουλος συμπεριφοράς σκύλος, Σεραφείμ Δράκος
- Ο κ. Σεραφείμ Δράκος είναι απόφοιτος της Dog Friendly Academy και πτυχιούχος του ΤΕΙ Στερεάς Ελλάδας (Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας, Τμήμα Λογιστικής & Χρηματοοικονομικής).
Και όπως λέει: «Λατρεύω τις πεζοπορίες στο βουνό και το κολύμπι, ειδικά μαζί με σκυλιά».
Διαβάστε επίσης
