Είναι κάποιες σκυλόφατσες που, όταν έρθει η ώρα να γευματίσουν οι κηδεμόνες τους, δεν τους αφήνουν σε χλωρό κλαδί. Σκαρφαλώνουν πάνω τους, τους «ταρακουνούν» με τα μπροστινά τους πόδια και κάνουν ό,τι μπορούν, προκειμένου να εξασφαλίσουν την πολυπόθητη λιχουδιά.
Παίρνουν κι εκείνο το βλέμμα του δυστυχισμένου, του πεινασμένου, του καημένου…
Οι κηδεμόνες, λοιπόν, για να μην χαλάσουν χατίρι στον μικρό τους φίλο, μοιράζονται το φαγητό τους μαζί του.
Αλλά έρχεται η στιγμή που «γυρίζετε στο σπίτι κουρασμένος από μία έντονη ημέρα στη δουλειά και κάθεστε στο τραπέζι για να απολαύσετε το φαγητό σας.
Ο σκύλος, ως συνήθως, ζητά επίμονα να του δώσετε φαγητό: σκαρφαλώνει πάνω σας, σας γαντζώνει με τα μπροστινά του πόδια, προκειμένου να πάρει ένα μικρό μεζεδάκι.
Και τότε συνειδητοποιείτε πόσο σας δυσαρεστεί αυτή η συμπεριφορά.
Του φωνάζετε, τον μαλώνετε, ίσως και να τον σπρώξετε. Με αποτέλεσμα να έχετε μία κακή αλληλεπίδραση», περιγράφει η επαγγελματίας θετική εκπαιδεύτρια, Ασπασία Σκιαδαρέση.
Γιατί, όμως, ένας σκύλος παρουσιάζει αυτή τη συμπεριφορά;
«Μαντέψτε! Είναι μια μαθημένη συμπεριφορά, που εσείς του έχετε διδάξει.
Καθώς η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, έστω και μία φορά να του έχετε δώσει φαγητό την ώρα που τρώτε, είναι σαν να του έχετε μάθει, κατά 50%, να έχει αυτή τη συμπεριφορά.
Μην ξεχνάτε ότι ο σκύλος κάνει ό,τι δουλεύει. Και με αυτό το βλέμμα του κουταβιού, στο οποίο κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί, θα μάθει να παίρνει αυτό που θέλει», μας λέει η κυρία Σκιαδαρέση και μας εξηγεί γιατί αυτή η συμπεριφορά του σκύλου μας πρέπει να σταματήσει:
«Στον σκύλο μας δεν πρέπει να μαθαίνουμε να γίνεται «ζητιάνος». Ας δούμε, λοιπόν, το γιατί.
1. Ο σκύλος δεν έχει συγκεκριμένο πρόγραμμα σίτισης, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουμε τι ποσότητα έχει φάει μέσα στην ημέρα. Και μπορεί να βάλει κιλά.
2. Τα τσιμπολογήματα από το δικό μας φαγητό περιέχουν συστατικά, που η κατανάλωσή τους σε μεγάλο βαθμό είναι απαγορευτική για την υγεία του σκύλου μας.
3. Μαθαίνει να τρώει από οποιονδήποτε, ανά πάσα ώρα και στιγμή. Κάτι που δεν θέλουμε, γιατί μαθαίνει να παίρνει τροφή από όλους. Και ο σκύλος δεν μπορεί να διαχωρίσει ποιοι θέλουν το καλό του και ποιοι όχι.
4. Καλούμε στο σπίτι μας έναν φίλο για να πιεί ένα χαλαρό κρασί με φαγητό, ή οργανώνουμε επίσημο γεύμα για την οικογένεια και τους φίλους μας.
Καθόμαστε στο τραπέζι και ο σκύλος μας μπλέκεται στα πόδια τους, τους κοιτάζει στα μάτια, με αποτέλεσμα να υπάρχει ένα άγχος. Και, σίγουρα, δυσαρέσκεια από τους καλεσμένους μας.
Με αυτή τη συμπεριφορά του σκύλου μας οι φίλοι μας θα αποφεύγουν να έρθουν στο σπίτι μας, χωρίς να μας λένε τον λόγο για να μη μας στεναχωρήσουν.
Κι έτσι, χάνουμε την κοινωνικότητά μας».
Η επαγγελματίας θετική εκπαιδεύτρια τονίζει ότι το να μάθουμε τον σκύλο μας να έχει καλούς τρόπους και να είναι ευγενικός, είναι υποχρέωσή μας. Γιατί έτσι δείχνουμε ότι σεβόμαστε τον σκύλο μας, τον εαυτό μας, και το φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον.
Οπότε, το να μη μας ενοχλεί ο σκύλος μας την ώρα που τρώμε, είναι μια συμπεριφορά που πρέπει να του μάθουμε από την πρώτη ημέρα που θα έρθει σπίτι μας, είτε είναι κουτάβι είτε ενήλικος.
Tips: πώς να μάθουμε τον σκύλο μας να μη γίνει «ζητιάνος»
Για να πάψει ο σκυλάκος σας να έχει αυτή τη συμπεριφορά, μπορείτε να κάνετε τα εξής, σύμφωνα με την κυρία Σκιαδαρέση:
1. Φτιάχνουμε ένα πρόγραμμα σίτισης του σκύλου μας, προσαρμοσμένο στο δικό μας.
Καλό είναι να ταΐζουμε τον σκύλο μας, ειδικά όσο είναι μικρός, τρεις έως τέσσερις φορές την ήμερα, την ποσότητα που αναλογεί στην ηλικία και στα κιλά του.
2. Προσπαθούμε να είμαστε προσεκτικοί όταν τρώμε, έτσι ώστε να μην πέφτουν φαγητά και ψίχουλα κάτω από το τραπέζι.
3. Προσπαθούμε να είμαστε συνεπείς και απόλυτοι στο να μην τον ταΐζουμε την ώρα που τρώμε. Αν το κάνουμε έστω μία δύο φορές, έχουμε “χτίσει” πολύ μεγάλο μέρος αυτής της συμπεριφοράς του σκύλου. Δηλαδή, να ζητά φαγητό από το τραπέζι.
4. Προσπαθούμε να μη δίνουμε καθόλου σημασία στον σκύλο μας κατά τη διαδικασία του φαγητού μας.
Από την ώρα που αρχίζουμε να μαγειρεύουμε, να σερβίρουμε και να καθόμαστε στο τραπέζι, μέχρι τη στιγμή που μαζεύουμε το τραπέζι. Αφού τελειώσουμε και έχει παραμείνει ήσυχος, μπορούμε να βάλουμε στο πιάτο του ένα μεζεδάκι και να του πούμε «Μπράβο, ήσουν πολύ καλό παιδί! Αυτό είναι για σένα!».
5. Θα πρέπει να διασφαλίσουμε ότι κανείς από τους επισκέπτες μας δεν του δίνει μεζεδάκι. Τους εξηγούμε ότι ο σκύλος δεν πρέπει να μαθαίνει να τρώει από το τραπέζι και τους επισημαίνουμε ότι αρκεί και μία φορά να του δώσουν φαγητό, ώστε ο σκύλος να μάθει αυτή τη συμπεριφορά.
Και θα είναι άδικο για εκείνον, όταν δεν θα έχουμε την ίδια διάθεση.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται ένας σκύλος που είναι αχόρταγος και λιχούδης, γιατί «δεν μας βοηθά να χτίσουμε σωστές συμπεριφορές προς τους άλλους.
Για παράδειγμα: Κάνουμε βόλτα σε ένα πάρκο και ένας κύριος τρώει ήσυχα – ήσυχα το λαχταριστό σάντουίτς του.
Ο σκύλος μας το μυρίζει και αρχίζει να μας τραβολογάει προς το μέρος του, γιατί δεν μπορεί να καταλάβει εάν ο κύριος έχει διάθεση να μοιραστεί το φαγητό μαζί του.
Ο σκύλος μας, λοιπόν, τον πλησιάζει με χαρά, γιατί του έχουμε μάθει να παίρνει φαγητό από άλλους.
Και τότε έρχεται αντιμέτωπος με έναν άνθρωπο που του φωνάζει, τον μαλώνει, ίσως και να του δώσει μια κλωτσιά», εξηγεί η κυρία Σκιαδαρέση και καταλήγει: «Οπότε, εμείς φταίμε που έχουμε φέρει τον σκύλο μας σε αυτή τη θέση: να βιώσει το συναίσθημα της απογοήτευσης, του φόβου και του στρες. Και, παράλληλα, έχουμε φέρει σε δύσκολη θέση έναν συνάνθρωπό μας».
Η επαγγελματίας θετική εκπαιδεύτρια σκύλων, Ασπασία Σκιαδαρέση
▪ Η κυρία Ασπασία Σκιαδαρέση είναι απόφοιτη της Σχολής Star Dogs και ασκεί το επάγγελμα της θετικής εκπαιδεύτριας. Διδάσκει στους μαθητές της βασική εκπαίδευση και παράλληλα βοηθά στην επίλυση μη επιθυμητών συμπεριφορών. Μετεκπαιδεύεται συνεχώς στο αντικείμενό της. Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1977 και ζει με την οικογένειά της στην Πάτρα.
