Κανένα ζωντανό πλάσμα δεν πρέπει να βρίσκεται τη νύχτα των Χριστουγέννων κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο ως δώρο.
Τα ζώα δεν «δωρίζονται». Η απόκτησή τους είναι απόφαση ζωής, κι όχι στιγμής.
«Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, έχει ανέβει πολύ η ζήτηση για τα κουταβάκια. Ειδικά των μικρών φυλών. Πολύς κόσμος, δυστυχώς, δεν καταλαβαίνει ότι τα κουταβάκια δεν είναι ιδανικά δώρα για άτομα που δεν γνωρίζουν από τη φροντίδα ενός σκύλου», επισημαίνει η εκτροφέας της φυλής Λευκό Τεριέ Γουέστ Χάιλαντ, και groomer, Hana Nakou.
Εφέτος τα Χριστούγεννα ο Ιντεφίξ, ένας σκύλος που υιοθετήθηκε πέρυσι κατά τις γιορτινές ημέρες, «γράφει» γράμμα στον Αϊ Βασίλη από το καταφύγιο. Το «διαβάζει» η κα Hanna:
«Αγαπητέ Αϊ Βασίλη,
Σου γράφω για πρώτη φορά εφέτος, παρόλο που έχουμε ήδη γνωριστεί. Πιθανότατα δεν θα με θυμάσαι. Και, μάλλον, δεν ξέρεις τι απέγινα.
Πέρυσι ήμουν ένα μικρό κουταβάκι, και λίγο εκνευρισμένο, επειδή με πήραν από τη μητέρα μου.
Αλλά ξαφνικά, καθώς καθόμουν κάτω από το δέντρο με μία τεράστια κορδέλα γύρω από το λαιμό μου, πίστεψα ότι άρχιζε μια νέα ωραία περιπέτεια.
Τα «αφεντικά» μου ήταν η «μεγάλη» και ο «μικρός» – ο «μικρός» με ζητούσε πάρα πολύ, από εσένα.
Οι πρώτες στιγμές και μέρες ήταν καταπληκτικές.
Τσακώνονταν, κυριολεκτικά, στο σπίτι για το ποιος θα έπαιζε μαζί μου. Ποιος θα με είχε αγκαλιά, και σε ποιανού κρεβάτι θα κοιμόμουν…
Τα Χριστούγεννα τελείωσαν, όμως. Η «μεγάλη» πήγε στη δουλειά και ο «μικρός» στο σχολείο.
Ήμουν μόνος στο διαμέρισμα. Ξέρεις; Ένα μικρό κουταβάκι βαριέται, μερικές φορές, κι έτσι κάνει ζημιές, ή δαγκώνει κάτι.
Κάποιες φορές δεν πρόλαβα να τρέξω στην τουαλέτα και μια «λιμνούλα» σχηματίστηκε στο πάτωμα.
Μία μέρα κοιμήθηκα τόσο βαθιά, που δεν κατάλαβα πώς, αλλά σχηματίστηκε «λιμνούλα» και στο πάπλωμα.
Από τότε δεν μου επέτρεψαν ξανά να κοιμάμαι στο κρεβάτι τους. Αλλά δεν πειράζει. Το κρεβατάκι μου ήταν, επίσης, μαλακό και ζεστό.
Όσο περνούσε ο καιρός, όλο και πιο συχνά υπήρχαν φωνές στο σπίτι.
Η «μεγάλη» φώναζε στον «μικρό» να καθαρίσει την τουαλέτα και να μαζέψει τα παιχνίδια μου. Του έβαζε τις φωνές επειδή είχα, ξανά, άδειο μπολ.
Κανένας δεν έπαιζε, πια, μαζί μου.
Μόλις το χιόνι έλιωσε έξω και ο καιρός έγινε λίγο πιο ζεστός, η «μεγάλη» αποφάσισε να πάω έξω.
Είπε ότι κάνω μόνο ζημιές και οι τρίχες μου βρίσκονται παντού στο σπίτι.
Πήραν τη φωλιά και την τουαλέτα μου, και τα έβαλαν σε ένα υπόστεγο, έξω.
Την πρώτη ημέρα ήμουν ενθουσιασμένος. Τόσα πολλά καινούργια πράγματα, μυστηριώδεις γωνίες και καινούργιες μυρωδιές! Αλλά, καθώς σκοτείνιαζε, έκανε κρύο. Έτρεξα στο σπίτι, όμως η πόρτα ήταν κλειστή.
Επέστρεψα στο υπόστεγο και κουλουριάστηκα σφιχτά για να ζεσταθώ λίγο.
Με την πάροδο του χρόνου, το συνήθισα.
Ο «μικρός» επέστρεφε από το σχολείο και έπαιζε μαζί μου, για λίγο. Το μπολ ήταν γεμάτο, η τουαλέτα καθαριζόταν κατά καιρούς.
Αλλά, καθώς περνούσαν οι μέρες, αυτός δεν ήταν, πλέον, ο κανόνας.
Το μπολ δεν ήταν πάντα γεμάτο. Μερικές φορές χτυπούσα το μπολ και γάβγιζα στη «μεγάλη», καθώς έφευγε για τη δουλειά, αλλά μάταια. Απλώς αναρωτιόταν «γιατί έχω πάλι άδειο μπολ» και μονολογούσε «ότι δεν έχει χρόνο. Και ότι ο «μικρός» θα το φροντίσει».
Έτσι, μερικές φορές, ήμουν πεινασμένος. Κανείς δεν καθάριζε, πια, την τουαλέτα.
Ευτυχώς, η «μεγάλη» τακτοποίησε ένα παρτέρι, όπου ήταν εύκολο να πάω. Δεν είχα ιδέα ότι ήταν λάθος.
Φυσικά, μετά την επίσκεψή μου, το παρτέρι δεν ήταν τόσο όμορφο όσο πριν, και η «μεγάλη» θύμωσε.
Την επόμενη φορά έσκαψα. Δυστυχώς, ξερίζωσα μερικούς βολβούς και λουλούδια. Μάλλον, δεν έπρεπε. Η «μεγάλη» ήταν πολύ θυμωμένη.
Πήρε ένα κιβώτιο, με έβαλε μέσα και με πήρε.
Εδώ είμαι! Σε ένα καταφύγιο.
Είναι αλήθεια ότι είναι ζεστό, έχω πάντα γεμάτο μπολ και πολλούς φίλους.
Η κοπέλα που μας φροντίζει, έρχεται πολλές φορές την ημέρα, μας χαϊδεύει, αλλά έχει μόνο δύο χέρια, και υπάρχουν πολλοί σαν εμένα, οπότε δεν φτάνει πάντα το χάδι για όλους.
Αγαπητέ Άγιε Βασίλη, σε παρακαλώ πάρα πολύ, εφέτος να ΜΗ με βάλεις κάτω από κάποιο δέντρο. Ούτε και κανέναν από τους φίλους μου.
Όχι άλλο κουταβάκι, σκυλάκι, γάτα, ή γατάκι.
Εκείνες οι στιγμές χαράς στο δέντρο δεν μπορούν να συγκριθούν με τη θλίψη και τον πόνο που αισθανόμαστε όταν τα «αφεντικά» μας διαπιστώσουν ότι δεν υπάρχει τηλεχειριστήριο για να μας απενεργοποιήσουν μετά τα Χριστούγεννα. Όταν παύουμε να τα διασκεδάζουμε.
Δεν είμαστε παιχνίδια, για λίγο.
Παρακαλώ, Αϊ Βασίλη, κοίταξέ το.
Μην αφήσεις να υπάρξουν κι άλλα λυπημένα κουταβάκια στα καταφύγια μετά τα Χριστούγεννα. Ο Μιάου δίπλα φωνάζει να γράψω και για γάτες.
Όπως και για κουνέλια, ινδικά χοιρίδια και, γενικά, για όλα τα ζωάκια.
Ένα ζωντανό ζωάκι δεν ανήκει εκεί, κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Σ’ ευχαριστώ, Αϊ Βασίλη!
Το περυσινό σου, στενοχωρημένο, δώρο, Ιντεφίξ, το αγόρι».
Η εκτροφέας της φυλής Λευκό Τεριέ Γουέστ Χάιλαντ, και groomer, Hana Nakou
▪ Η κυρία Hana Nakou είναι εκτροφέας της φυλής (West Highland White Terrier) και διαθέτει αναγνωρισμένο εκτροφείο από το 2012. Απέκτησε το πρώτο της West Highland WhiteTerrier το 1992 και το 1999 άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την εκτροφή της φυλής, αλλά και με την περιποίηση των σκύλων. Γεννήθηκε στην Τσεχία το 1975 και ζει στην Ελλάδα από το 1996. Έχει δύο παιδιά.
