Επισκέπτονται τα πάρκα και τις πλατείες, και ο αγαπημένος τους φίλος βρίσκεται ελεύθερος ανάμεσα σε κόσμο: παιδιά, ηλικιωμένους, ενήλικους. Που μπορεί να νιώθουν φόβο στη θέα ενός σκύλου.
Είναι η καθημερινή τους βόλτα.
Δεν είναι λίγοι οι ιδιοκτήτες/κηδεμόνες σκύλων, οι οποίοι αψηφούν τους κινδύνους που ελλοχεύουν με αυτήν την πρακτική τους, επειδή νομίζουν ότι έχουν τον απόλυτο έλεγχο του σκύλου τους.
Όσο καλά κι αν είναι εκπαιδευμένος ένας σκύλος, δεν τον αφήνουμε ποτέ ελεύθερο σε χώρους που δεν είναι περιφραγμένοι, τονίζει η θετική εκπαιδεύτρια σκύλων, Ελένη Κασπίρη. Γιατί πάνω απ’ όλα πρέπει να σεβόμαστε και τους γύρω μας. Και εξηγεί τους λόγους με οκτώ ιστορίες.
«Αρκετοί κηδεμόνες επιλέγουν να πηγαίνουν περίπατο παρέα με τον σκύλο τους και να μην του φορούν λουρί, χωρίς να αναλογίζονται τις συνέπειες.
Και είναι πραγματικά τραγικός ο απολογισμός των σκύλων που έχουν πληρώσει ακόμα και με τη ζωή τους την ανθρώπινη ανευθυνότητα και απερισκεψία.
Πριν από λίγες ημέρες ακόμα ένας σκύλος προστέθηκε στη μεγάλη λίστα. Γιατί ο κηδεμόνας του θέλησε να τον πάει βόλτα χωρίς λουρί.
1. Όταν με κάλεσαν να εκπαιδεύσω αυτό το σκυλάκι, η οικογένεια δεν γνώριζε ούτε τα βασικά.
Κατανοητό, αφού πολλοί που αποκτούν σκύλο δεν γνωρίζουν το πώς επικοινωνεί και μαθαίνει.
Αν δεν διδαχθεί ο σκύλος και, φυσικά, αν δεν ενημερωθούν οι άνθρωποι για τον τρόπο που θα τον διδάξουν, είναι φυσιολογικό να μην τους καταλαβαίνει όταν του μιλούν και του ζητούν να κάνει ή να μην κάνει κάτι.
Στην πρώτη μας συνάντηση τους έδωσα συμβουλές, οι οποίες θα τους βοηθούσαν να κατανοήσουν θέματα που αφορούν στα σκυλιά.
Αφιέρωσα πολύ χρόνο για να τους εξηγήσω τους λόγους που ο σκύλος πρέπει να είναι πάντα σε λουρί κατά τη διάρκεια της βόλτας, καθώς ο κηδεμόνας ήθελε να περπατάει ελεύθερος.
Μετά την πρώτη μας συνάντηση, όμως, ο κηδεμόνας έβγαλε τον σκύλο του βόλτα ελεύθερο. Και στάθηκαν στο γειτονικό τους πάρκο για να παίξουν μαζί – κάτι που το συνηθίζουν οι περισσότεροι στις πλατείες και τα πάρκα.
Κάποια στιγμή, ο σκυλάκος κάτι είδε, κάτι άκουσε, κι άρχισε να τρέχει προς το δρόμο.
Φυσικά και δεν άκουσε το κάλεσμα για να επιστρέψει -δεν το είχε διδαχθεί-, ούτε είδε το διερχόμενο αυτοκίνητο.
Χτυπήθηκε και πέθανε ακαριαία!
Λίγο αργότερα με πήρε τηλέφωνο για να μου πει τι συνέβη.
Τι να του πω; Ότι δεν άκουσε τίποτα απ’ αυτά που του είπα; Δεν είχε κανένα νόημα. Ήταν πολύ στενοχωρημένος και, άλλωστε, το είχε πάρει το μάθημά του. Με τον χειρότερο τρόπο. Το δικό του λάθος το πλήρωσε ο σκύλος του με τη ζωή του.
Πόσα σκυλιά χάνονται, τραυματίζονται και σκοτώνονται έτσι; Πάρα πολλά!
Όσοι περπατούν με τον σκύλο τους χωρίς λουρί, ή τον αφήνουν ελεύθερο σε κάποια πλατεία, έχουν τη σιγουριά ότι μπορούν να τον ελέγξουν.
Είτε τον έχουν εκπαιδεύσει, είτε όχι!
Δεν λέω πως δεν υπάρχουν σκύλοι καλά εκπαιδευμένοι, που ακούν.
Αλλά ποτέ κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να εξιτάρει ή να φοβίσει τον σκύλο. Και ν’ αρχίσει να τρέχει.
Ίσως, κάποιοι είναι, απλά, τυχεροί. Ποιος ξέρει, όμως, μέχρι πότε;
Ο σκύλος μπορεί να σ’ ακούσει 1.000 φορές. Και μία -για άγνωστο σε σένα λόγο- να μη σ’ ακούσει.
Κι αυτή η φορά, μπορεί να αποβεί μοιραία!
2. Ο Φοίβος, ένας εκπαιδευμένος σκύλος -σύμφωνα με τη μαρτυρία του κηδεμόνα του-, δεν άκουσε καμία εντολή όταν μύρισε μια αδέσποτη σκυλίτσα, η οποία βρισκόταν σε οίστρο.
Η σκυλίτσα έστεκε στην απέναντι μεριά κεντρικού δρόμου και ο Φοίβος άρχισε να τρέχει προς το μέρος της, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί πολύ σοβαρά στο κεφάλι!
Φυσικά, μετά από αυτό δεν τον άφησε ξανά ελεύθερο. Ο σκυλάκος, όμως, ταλαιπωρήθηκε πολύ.
3. Οι περισσότεροι κηδεμόνες πιστεύουν ότι είναι πολύ ωραίο να κυκλοφορεί ο σκύλος τους ελεύθερος.
Και δεν είναι λίγοι αυτοί που του ανοίγουν την πόρτα για να κάνει μόνος την τσάρκα του και να επιστρέψει ευχαριστημένος.
Προ καιρού, σε μια εκπαίδευση, διαφωνούσα με τον κύριο που ήθελε να αφήνει τον σκύλο να βολτάρει και να επιστρέφει.
Μάλιστα, είχε για παράδειγμα -και τον ζήλευε κιόλας- τον κ. Περικλή που έμενε δίπλα του, ο οποίος άφηνε τον σκύλο του να πηγαίνει τη βόλτα του και να επιστρέφει μόνος του.
– «Έτσι θέλω να μου τον κάνεις», μου είπε.
– «Μην τον ζηλεύετε, γιατί κάποια στιγμή θα κλαίει για τον σκύλο του», του είπα.
Μετά ενάμισι μήνα, σε μια από τις συναντήσεις μας, μου λέει αρκετά μαζεμένος: «Ο κ. Περικλής τον έχασε το σκύλο του».
Κι όλο αυτό δεν έχει τέλος!
4. Πριν από λίγες μέρες βρέθηκε στο κέντρο της πόλης ένας σκυλάκος να τρέχει πανικόβλητος.
Τον πήρε μαζί της μια φίλη και, έπειτα από κάποιες ενέργειές της, βρέθηκε ο άνθρωπός του, ο οποίος δικαιολογήθηκε πως κάποιος ξέχασε την πόρτα ανοιχτή κι έφυγε.
Φυσικά και μπορεί να συμβεί αυτό. Άνθρωποι είμαστε.
Αλλά, δεν έγινε έτσι. Μάθαμε πως ο σκύλος είχε χαθεί κι άλλες φορές στο παρελθόν. Μέχρι στιγμής έχει σταθεί τυχερός, γιατί έπεσε στο βλέμμα ανθρώπων που βοήθησαν να βρεθεί ο κηδεμόνας του.
Ως πότε, όμως, θα είναι τυχερός;
Και πώς να χαρακτηρίσει κανείς αυτόν τον άνθρωπο, που παίζει με τη ζωή του σκύλου του;
Είναι πολλοί αυτοί που λένε ότι δεν θέλουν να τον βάζουν σε λουρί και να τον δένουν, γιατί τον καταπιέζουν. Τον σκλαβώνουν, και θέλουν να νιώθει ελεύθερος και να χαίρεται τη βόλτα του.
Είναι τουλάχιστον αστείο, όταν αυτό το υποστηρίζουν κάποιοι που δεν έχουν κανέναν σεβασμό στον σκύλο τους, αφού η συμπεριφορά τους απέναντί του και οι συνθήκες ζωής του είναι απαράδεκτες!
Είμαι, φυσικά, ο τελευταίος άνθρωπος που θα συμφωνούσε με οποιαδήποτε καταπίεση ή σκλαβιά στους σκύλους – και όχι μόνο.
Είμαι η πρώτη, όμως, που λέω κι επιμένω, επειδή γνωρίζω πράγματα, ότι ο σκύλος πρέπει να περπατάει με λουρί στο δρόμο και να τρέχει ελεύθερος σε μέρη ελεγχόμενα, γιατί προέχει η ασφάλεια και η ζωή του.
Δεν είναι καταπίεση, ούτε σκλαβιά μια χαλαρή και ευχάριστη βόλτα με σαμαράκι, και όχι πνίχτες και κολάρα που ταλαιπωρούν τον σκύλο.
Τον κρατάς, όπως όταν περπατάς στο δρόμο με ένα μικρό παιδάκι. Του κρατάς το χέρι, γιατί δεν μπορείς να το εμπιστευθείς, αφού δεν γνωρίζει τους κινδύνους και δεν μπορεί να προστατέψει τον εαυτό του.
Κι αυτό είναι ξεκάθαρα μια υπεύθυνη και συνετή ανθρώπινη συμπεριφορά.
Και δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός πως υπάρχουν άνθρωποι και παιδιά που φοβούνται τους σκύλους. Ακόμα κι αν είναι φιλικοί. Και πρέπει να τους σεβόμαστε.
5. Προ ημερών, ένας ποδηλάτης πανικοβλήθηκε, έπεσε και χτύπησε, όταν είδε έναν μεγαλόσωμο σκύλο να τρέχει προς το μέρος του. Ο σκύλος, βέβαια, αλλού πήγαινε, όμως ο ποδηλάτης φοβήθηκε κι έχασε την ισορροπία του.
6. Και οι δύο τεράστιοι σκύλοι που έπαιζαν στην πλατεία ελεύθεροι, ήταν πολύ φιλικοί! Αλλά το παιδάκι που τους είδε να τρέχουν κοντά του για την μπάλα, φοβήθηκε, έτρεξε σκόνταψε και χτύπησε στο κεφάλι.
Τι έφταιγε το παιδάκι που έπαιζε ξένοιαστο, αλλά και πόσο μπορεί να «μπλέξει» κάποιος, αν συμβεί με το σκύλο του ένα παρόμοιο περιστατικό;
7. Υπάρχουν και οι σκύλοι που είναι φοβικοί (για διάφορους λόγους) με τους ομοίους τους, και τρομοκρατούνται όταν ένας σκύλος τρέξει κατά πάνω τους, με όσο φιλικές προθέσεις κι αν πλησιάσει.
Ακόμα κι αν ο σκύλος μας είναι ένα γλυκύτατο πλάσμα και πιστεύουμε πως δε θα πειράξει, ποτέ, κανέναν, δεν πρέπει να αγνοούμε το γεγονός ότι εκεί έξω κυκλοφορούν κάποιοι (άνθρωποι, σκύλοι, γάτες) που φοβούνται. Ας το σεβαστούμε. Δεν κάνουμε κάτι, που δεν θα θέλαμε να μας κάνουν!
8. Υπάρχουν και σκύλοι που δεν είναι φιλικοί και κοινωνικοί, είτε με άλλους σκύλους, είτε με ανθρώπους. Κι ενώ το γνωρίζουν οι κηδεμόνες, τους αφήνουν ελεύθερους. Με αποτέλεσμα, πολλές φορές, να δαγκώσουν.
Πριν απο ένα μήνα, κι ενώ περπατούσαμε στην παραλία με μια σκυλίτσα (μαθήτριά μου) στο λουρί, ένας σκύλος της επιτέθηκε.
Αντιδράσαμε άμεσα και δεν την τραυμάτισε, όμως η σκυλίτσα φοβήθηκε πολύ! Αυτό καταγράφηκε ως μια τραυματική εμπειρία, και από εκείνη τη στιγμή και μετά, άρχισε να είναι πολύ επιφυλακτική με τους σκύλους, τους οποίους μέχρι τότε θεωρούσε φίλους της και δεν είχε κανένα τέτοιο θέμα.
Η κοπέλα που τον είχε ελεύθερο, δικαιολογήθηκε, λέγοντας ότι τον άφησε να τρέξει και να χαρεί λίγο.
Αυτό δεν μόνο ανεύθυνο, αλλά και εγκληματικό! Πληρώνουν αθώοι τα λάθη κάποιων και, ίσως, και ο σκύλος τους, κάποιες φορές, αν κριθεί επικίνδυνος.
Είναι δικαίωμα κάθε κηδεμόνα να θέλει να προστατέψει τον σκύλο του από αρνητικές εμπειρίες, και υποχρέωση των υπολοίπων να το σέβονται.
Μπορεί, βέβαια, να συμβεί και το αντίθετο. Δηλαδή, ο δικός μας, φιλικότατος, ελεύθερος σκύλος, μόλις δει άλλον να τρέξει προς το μέρος για να παίξει. Κι ο άλλος σκύλος να μην είναι φιλικός, και να τον δαγκώσει.
Το γλυκύτατο και παιχνιδιάρικο Λαμπραντόρ βρέθηκε με κομμένο αυτί, όταν είδε ένα φιλαράκι του (εκείνο ήταν σε λουρί) και έτρεξε χαρούμενο για να παίξει μαζί του.
Θα μπορούσα να γράψω σελίδες με περιστατικά…
Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι οι σκυλο-γονείς, είναι πως έχουμε υποχρέωση να βγάζουμε βόλτα τον σκύλο μας πάντα με λουρί, όχι μόνο για την ασφάλειά του, αλλά και για να δείχνουμε σεβασμό στους γύρω μας.
Φυσικά και πρέπει ο σκύλος να τρέχει, να παίζει και να χαίρεται, αλλά σε μέρη ασφαλή. Για παράδειγμα, σε έναν περιφραγμένο χώρο.
Κι αν επιλέξουμε μέρη που δεν έχουν αυτοκίνητα, ανθρώπους, σκύλους, κλπ (κάποιο δάσος, βουνό, ή μια ερημική παραλία), θα πρέπει να έχουμε δουλέψει πολύ με τον σκύλο μας για να μπορούμε να τον ελέγχουμε και να μας ακούει.
Εννοείται, ότι θα πρέπει να έχουμε πάντα την προσοχή μας πάνω του, για παν ενδεχόμενο.
Όταν ο κ. Νίκος έβγαλε το φιλικότατο Γκόλντεν Ριτρίβερ του να τρέξει στην ερημική παραλία, εκείνος έπιασε κουβέντα με έναν ψαρά. Και δεν παρατηρούσε τον σκύλο του.
Εκείνος, περπατώντας και μυρίζοντας, απομακρύνθηκε. Συνάντησε δύο αδέσποτα σκυλάκια και τα ακολούθησε.
Τον έψαχνε τρεις μέρες και, ευτυχώς, τον βρήκε στην ίδια περιοχή, μαζί με την καινούργια παρέα του, μόνο που ήταν τραυματισμένος στο πόδι.
Αν αγαπάτε αληθινά τον σκύλο σας, δείξτε το έμπρακτα και προστατέψτε τον από κινδύνους, που δε μπορεί να γνωρίζει.
Και μην ξεχνάμε, ότι είναι μέσα στις υποχρεώσεις μας να μαζεύουμε ό,τι «αφήνει» ο σκύλος μας. Όπως δεν θα τα αφήναμε στο σπίτι και την αυλή μας.
Σε κανέναν δεν αρέσει να ζει και να κινείται σε χώρους που δεν είναι καθαροί. Και δεν είναι σωστό να υποχρεώνουμε με αυτή τη συμπεριφορά μας τους άλλους να το κάνουν.
Είναι μια συμπεριφορά που δείχνει έλλειψη σεβασμού, και που, δικαιολογημένα, κάνει όσους δεν συμπαθούν τους σκύλους να βάζουν στο στόχαστρο όλους τους σκυλο-γονείς, ανεξαιρέτως. Και πολλές φορές την πληρώνουν, άδικα, και οι αδέσποτοι σκύλοι.
Το περιβάλλον είναι το μεγάλο μας σπίτι. Κυκλοφορούμε όλοι μέσα σε αυτό, και οφείλουμε να το διατηρούμε καθαρό!
Χρησιμοποιώντας πάντα το λουρί και τη σακουλίτσα στη βόλτα με τον σκύλο μας, δείχνουμε υπευθυνότητα και σεβασμό. Τον πολιτισμό μας.
Και, φυσικά, κάνουμε τη συνύπαρξή μας με τους γύρω μας, καλύτερη!».
Η θετική εκπαιδεύτρια σκύλων, Ελένη Κασπίρη
▪ Η κυρία Ελένη Κασπίρη είναι απόφοιτος της Σχολής Stardogs του Γιάννη Αραχωβίτη. Ασχολείται επαγγελματικά με την εκπαίδευση σκύλων τα τελευταία 13 χρόνια. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια, συνέδρια και συνεχώς ενημερώνεται διαβάζοντας. Και, όπως υποστηρίζει, «κυρίως, όμως, μαθαίνω κάθε μέρα από τα ίδια τα σκυλιά, που έχουν αποδειχθεί οι καλύτεροί μου δάσκαλοι!».
