«Πονοκέφαλος» είναι για τους περισσότερους ιδιοκτήτες/κηδεμόνες η εκπαίδευση καθαριότητας του κουταβιού τους, καθώς αδυνατούν να του μάθουν πού πρέπει να κάνει την ανάγκη του. Με αποτέλεσμα, το χαριτωμένο κουτάβι να αφήνει σε όλο το σπίτι ανεξίτηλα τα «σημάδια» του.
Όλοι γνωρίζουμε ότι ένα κουτάβι δεν πρέπει να βγαίνει βόλτες μέχρι να ολοκληρώσει τα εμβόλιά του και υποχρεωτικά πρέπει να… ανακουφίζεται εντός σπιτιού.
Σήμερα, λοιπόν, «το θέμα μας είναι ο «κύριος Τουαλέτας!»», όπως μας λέει η επαγγελματίας θετική εκπαιδεύτρια σκύλων, Ασπασία Σκιαδαρέση. Και μας αποκαλύπτει το «αντίδοτο» αυτής της προβληματικής κατάστασης.
«Το κουτάβι μας έχει έρθει στο σπίτι και, φυσικά, όλοι γνωρίζουμε ότι δεν μπορεί να μας μιλήσει.
Δυστυχώς, δεν έχουμε τους ίδιους γλωσσικούς κώδικες επικοινωνίας, έτσι ώστε να μας εκφράσει αυτήν την πολύ βασική του ανάγκη.
Σε αυτήν την τόσο τρυφερή ηλικία είναι αδύνατον να ελέγξει την ουροδόχο κύστη του.
Θα πρέπει, με τη βοήθεια ενός ειδικού, να αναπτύξουμε με το κουτάβι μας μια κοινή γλώσσα επικοινωνίας. Από την πρώτη, κιόλας, ημέρα που έρχεται στο σπίτι μας.
Θα πρέπει να «χτίσουμε» καλές συνήθειες και γερούς δεσμούς ανάμεσά μας.
Οι περισσότεροι σκυλο-γονείς/κηδεμόνες αντιδρούν περίεργα σε αυτό το τόσο σημαντικό γεγονός. Μάλιστα, πολλές φορές, μου δίνουν την εντύπωση πως θεωρούν ότι ένα κουτάβι γνωρίζει ακριβώς τι να κάνει από τη μητέρα φύση. Αυτό, όμως, δεν ισχύει 100%.
Κι εκείνοι, χάνουν την υπομονή τους, του φωνάζουν και και το μαλώνουν. Ανατρέχουν σε βάρβαρες λύσεις, όπως: ξύλο, τρίψιμο μούρης σε «τσία»/κακά, και άλλα τέτοια…
Η μαμά, όσο τα κουτάβια δεν έχουν ανοίξει τα μάτια τους, καθαρίζει πολύ καλά τα «τσία» και τα κακά τους, όπως και τα ίδια, γλύφοντάς τα.
Όταν ξεκινούν τα πρώτα τους βήματα, τα μαθαίνει να κάνουν τη βιολογική τους ανάγκη εκτός φωλιάς και, μάλιστα, τα βοηθά, πολλές φορές, γλύφοντας την κοιλίτσα τους. Φυσικά, τα διατηρεί πάντα καθαρά και στεγνά.
Πιστέψτε με, κανένας σκύλος δεν θέλει να λερώνεται και να λερώνει τη φωλιά του.
Τι γίνεται, όμως, όταν εμείς πρέπει να αναλάβουμε τον ρόλο της μανούλας;
Στο παιδί μας φοράμε μια πάνα, την οποία αλλάζουμε όταν λερωθεί. Και σε αυτήν την περίπτωση, δηλαδή του σκύλου μας, μπορούμε, κάλλιστα, να χρησιμοποιήσουμε πάνα.
Θα πρέπει, όμως, από την αρχή να ορίσουμε έναν χώρο γι΄αυτές τις δύο ανάγκες του, έτσι ώστε να κάνει τα πράγματα πιο ξεκάθαρα στο κουτάβι και να έχει τις λιγότερες κατά το δυνατόν αποτυχίες.
Πάμε, λοιπόν, να δούμε πώς θα το καταφέρουμε αυτό.
Ερωτήματα που οφείλουμε να θέσουμε στον εαυτό μας, και οι απαντήσεις τους.
1. Πού και πώς θα φτιάξουμε τη “φωλιά” του κουταβιού μας;
Το σπίτι μας για το κουτάβι είναι ένας καινούργιος «πλανήτης» προς εξερεύνηση.
Το κουτάβι πρέπει να έχει έναν χώρο, που να τον θεωρεί «φωλιά» του. Γι΄αυτό πρέπει να του τον ορίσουμε.
Μην πάτε στην ψυχρή λύση του κλουβιού, κέννελ. Δεν είναι ωραία εικόνα και, φυσικά, είναι κακό και λάθος εκπαιδευτικό εργαλείο, γιατί δυσκολεύεται και δεν του αρέσει να κάνει την ανάγκη του ακριβώς εκεί όπου κοιμάται.
Άρα, δεν ταιριάζει ένα κλουβί στη «φιλοσοφία» που του έχει ορίσει η φύση και που του έχει μάθει η μαμά του. Αν, βεβαίως, έχει απογαλακτιστεί σωστά και έχει μάθει να τα κάνει εκτός φωλιάς, όπως προαναφέραμε.
Επιλέξτε να διαμορφώσετε έναν όμορφο χώρο, όπου το κουτάβι θα νιώσει ασφάλεια, και έτσι θα τον θεωρήσει σαν «φωλιά».
Κατά το πρώτο διάστημα προτιμήστε να τοποθετήσετε τη «φωλιά» κοντά σε μπαλκονόπορτα.
Μην αφήνετε στο κουτάβι σας πρόσβαση στο υπόλοιπο σπίτι χωρίς τη δική σας παρουσία.
2. Σε ποια απόσταση και πού θα τοποθετήσουμε την πάνα;
Θα πρέπει να τοποθετήσουμε δυο πάνες: μια για τα «τσία» και μια για τα κακά, σε απόσταση όχι μεγαλύτερη των 2-3 μέτρων από τη «φωλιά».
Την ίδια απόσταση θα πρέπει να έχουν και μεταξύ τους οι πάνες. Ιδεατά, δίπλα στη μπαλκονόπορτα.
Επίσης, θα πρέπει να τοποθετήσουμε δυο πάνες και στον εξωτερικό χώρo, πάλι σε απόσταση μεταξύ τους, αφού τον καθαρίσουμε πολύ καλά. Αν υπάρχει εκεί πρόσβαση σε άλλα ζώα, π.χ. γάτες, ή πουλάκια, καλό είναι να καθαρίζουμε κάθε φορά πριν βγάλουμε το κουτάβι.
Φυσικά, δεν κάνουμε χρήση καυστικών υγρών, όπως η χλωρίνη.
3. Κάθε πότε κάνει «τσία» και κακά;
Όσον αφορά τα «τσία»…
Αν, για παράδειγμα, ένα κουτάβι είναι δυόμισι μηνών, κάνει την ανάγκη του κάθε δύο – δυόμισι ώρες περίπου.
Αν είναι τρεισίμισι μηνών, κάθε τρεις με τρεισίμισι ώρες, περίπου.
Όσον αφορά τα κακά…
Συνήθως, ένα κουτάβι κάνει κακά τέσσερις με πέντε φορές τη μέρα. Μεγαλώνοντας, η ανάγκη του αυτή μειώνεται στις δύο με τρεις φορές.
Στην κουταβίσια ηλικία, λοιπόν, η παρατήρηση και η ακρίβεια έχουν τον πρώτο λόγο.
Να είστε σε ετοιμότητα και να παρατηρείτε τις κινήσεις του, γιατί σε λίγο θα έρθει η κρίσιμη ώρα, όταν το κουτάβι σας:
● τρώει
● πίνει νερό
● παίζει
Φτιάξτε ένα σταθερό πρόγραμμα καλού φαγητού, τρεις φορές την ημέρα, έτσι ώστε να έχετε καλύτερο έλεγχο.
«Μαμ, κακά και νάνι», συνηθίζουμε να λέμε για τα μωρά μας. Και είναι η φράση – κλειδί για την επιτυχία σας.
Το κουτάβι σας τρώει το πρωινό του. Περιμένετε λίγο και το πηγαίνετε στην πάνα. Οδηγήστε το, κατά προτίμηση, στην εξωτερική πάνα. Να μαθαίνει σιγά – σιγά και τον εξωτερικό χώρο, καθώς, λόγω του ότι δεν έχει ολοκληρώσει τα εμβόλιά του, δεν μπορεί να βγει εκτός σπιτιού.
Τρίψτε την κοιλίτσα του, κάνοντας μασάζ με τα χέρια σας. Όταν κάνει τσίσα του, πείτε του «τσία, τσία». Να μάθει ένα παράγγελμα για να τα κάνει.
Λειτουργήστε με τον ίδιο τρόπο και για τα κακά.
Όταν θα λείπετε, καθώς τα ζώα μαθαίνουν συνδυαστικά, οι υφές θα τον βοηθήσουν να κατουρήσει στην εσωτερική πάνα.
Αν δεν θέλετε να χρησιμοποιήσετε πάνα στον εξωτερικό χώρο, ίσως είναι καλυτέρα, γιατί μαθαίνει ο σκύλος μας δυο υφές: το ύφασμα και το πλακάκι.
Συμβουλές
● Αλλάζουμε συχνά πάνες.
● Τις τοποθετούμε στο ίδιο σημείο κάθε φορά.
● Έχουμε άλλη πάνα για τα «τσία» και άλλη για τα κακά.
● Κρατάμε χρόνο από την πρώτη φορά της ημέρας που έκανε τα «τσία» του, σε συνάρτηση με το φαγητό, το νερό, το παιχνίδι και την ηλικία.
● Δεν φεύγουμε από τον εξωτερικό χώρο, αν δεν κάνει την ανάγκη του.
● Δεν αφήνουμε πρόσβαση στο υπόλοιπο σπίτι, όταν λείπουμε.
● Δεν μαλώνουμε τον σκύλο μας ποτέ σε μια… άτυχη στιγμή. Το μόνο που καταφέρνουμε, είναι να τον μπλοκάρουμε και να τον αγχώνουμε, προκαλώντας σίγουρα μια επόμενη αποτυχία.
● Επιβραβεύουμε λεκτικά και με μια νόστιμη λιχουδιά το κουτάβι μας.
● Έχετε φυτά στο μπαλκόνι σας; Βοηθά πολύ τον σκύλο σας στο να «εμπνέεται».
Αν το κουτάβι μας έχει πιο συχνή ενούρηση από το σύνηθες, ή διάρροια, ενημερώνουμε αμέσως τον κτηνίατρο.
Μάθετε, λοιπόν, στον σκύλο σας τον σωστό τρόπο.
Οπλιστείτε με υπομονή και αγάπη μανούλας.
Ποιος δεν θέλει, άλλωστε, να απολαμβάνει τέτοιες προσωπικές στιγμές;
Θα ακολουθήσει επόμενο άρθρο για λύσεις και ιδέες που αφορούν την τουαλέτα του κουταβιού μας, όταν, πλέον, θα είναι έτοιμο να βγει την πρώτη του βόλτα.
Καλή σας επιτυχία!».
H επαγγελματίας θετική εκπαιδεύτρια σκύλων, Ασπασία Σκιαδαρέση
▪ Η κυρία Ασπασία Σκιαδαρέση είναι απόφοιτη της Σχολής Star Dogs και ασκεί το επάγγελμα της θετικής εκπαιδεύτριας. Διδάσκει στους μαθητές της βασική εκπαίδευση και παράλληλα βοηθά στην επίλυση μη επιθυμητών συμπεριφορών. Μετεκπαιδεύεται συνεχώς στο αντικείμενό της.
Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1977 και ζει με την οικογένειά της στην Πάτρα.
