Είναι το δημοφιλέστερο άθλημα του κόσμου. Κάνει τους μικρούς να καταπιάνονται με μια μπάλα στα πόδια και τους μεγάλους να στήνονται μπροστά από την τηλεόραση για να παρακολουθήσουν με ευλάβεια έναν ακόμη αγώνα. Είναι γνωστό ως «το άθλημα που ενώνει τους ανθρώπους». Το ποδόσφαιρο είναι πανταχού παρόν στη ζωή μας με πολλούς τρόπους κι ενώ λογίζεται ως ένας ωφέλιμος, αλλά και διασκεδαστικός τρόπος άσκησης, νέα μελέτη επισημαίνει ότι εγκυμονεί κι έναν άγνωστο έως τώρα κίνδυνο: Την αυξημένη απειλή για άνοια.
Η νέα σουηδική μελέτη, που δημοσιεύεται στο The Lancet Public Health υποστηρίζει ότι οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές αντιμετωπίζουν 1,5 φορά μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν κάποια νευροεκφυλιστική νόσο. Τα τελευταία χρόνια, ολοένα και περισσότερες ανησυχίες εκφράζονται σχετικά με τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει ένας τραυματισμός στο κεφάλι από αθλητική δραστηριότητα, όπως το ποδόσφαιρο, με τους ειδικούς να υποστηρίζουν ότι τέτοιου είδους τραυματισμοί αυξάνουν την απειλή ανάπτυξης νευροεκφυλιστικής νόσου.
Οι ερευνητές από το Karolinska Institutet αξιοποίησαν τα εθνικά μητρώα υγείας της Σουηδίας, αναζητώντας αρχεία νευροεκφυλιστικών ασθενειών (διαγνώσεις, θανάτους ή χρήση συνταγογραφούμενων φαρμάκων για άνοια). Εντόπισαν 6.007 άνδρες ποδοσφαιριστές, που είχαν αγωνιστεί στην κορυφαία κατηγορία της Σουηδίας από το 1924 έως το 2019 και συνέκριναν τον κίνδυνο σε αυτούς τους αθλητές συγκριτικά με άτομα του γενικού πληθυσμού, με παρόμοια χαρακτηριστικά -φύλο, ηλικία, τόπο διαμονής- που έπαιζαν ερασιτεχνικά ποδόσφαιρο.
Η μελέτη ανέλυσε τον κίνδυνο διαφορετικών νευρογεννητικών καταστάσεων, συμπεριλαμβανομένης της νόσου Αλτσχάιμερ και άλλων τύπων άνοιας, της νόσου των κινητικών νευρώνων και της νόσου Πάρκινσον. Συνολικά, προέκυψε ότι οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές αντιμετώπιζαν 1,5 φορά μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν κάποια νευροεκφυλιστική νόσο, αφού συνολικά το 9% (537 από τους 6.007) εξ αυτών διαγνώστηκε με μια τέτοια ασθένεια, σε σύγκριση με το 6% (3.485 από τους 56.168) των ερασιτεχνών ποδοσφαιριστών. Ωστόσο, ο αυξημένος κίνδυνος δεν ίσχυε για τους τερματοφύλακες. Ο Peter Ueda σχολίασε σχετικά: «Πιστεύεται ότι οι κεφαλιές ευθύνονται για την πρόκληση επαναλαμβανόμενου ήπιου τραύματος στο κεφάλι και αυτός πιθανώς είναι ο λόγος που οι ποδοσφαιριστές διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο. Οι τερματοφύλακες, ωστόσο, σπάνια κάνουν κεφαλιές, γι’ αυτό και θεωρούνται πιο προστατευμένοι. Εξακολουθούν, ωστόσο, να εκτίθενται σε παρόμοια περιβάλλοντα και τρόπο ζωής κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας τους, ίσως και μετά».
Παράλληλα, διαπιστώθηκε ότι οι ποδοσφαιριστές αντιμετωπίζουν 1,6 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης της νόσου Αλτσχάιμερ και άλλων τύπων άνοιας, με το 8% (491 στους 6.007) των επαγγελματιών του αθλήματος να έχουν διαγνωστεί με την πάθηση συγκριτικά με το 5% (2889 από 56.168) των ερασιτεχνών. Από την άλλη, δεν παρατηρήθηκε σημαντικά αυξημένος κίνδυνος ανάπτυξης της νόσου των κινητικών νευρώνων, ενώ ο κίνδυνος της νόσου Πάρκινσον ήταν χαμηλότερος για τους ποδοσφαιριστές. Τέλος, η συνολική θνησιμότητα ήταν ελαφρώς χαμηλότερη στους ποδοσφαιριστές συγκριτικά με τον γενικό πληθυσμό (40% έναντι 42%).
Ο Björn Pasternak δήλωσε: «Η χαμηλότερη θνησιμότητα που παρατηρήσαμε στους ποδοσφαιριστές δείχνει ότι η συνολική τους υγεία ήταν καλύτερη από αυτή του γενικού πληθυσμού, πιθανότατα λόγω της διατήρησης καλής φυσικής κατάστασης από την τακτική σωματική άσκηση. Η σωματική δραστηριότητα σχετίζεται με χαμηλότερο κίνδυνο άνοιας, επομένως θα μπορούσε να υποτεθεί ότι οι πιθανοί κίνδυνοι από κρούσεις στο κεφάλι αντισταθμίζονται σε κάποιο βαθμό από την καλή φυσική κατάσταση. Αυτή μπορεί επίσης να είναι ο λόγος πίσω από τον μειωμένο κίνδυνο της νόσου Πάρκινσον».
Διαβάστε ακόμη:
Έμφραγμα: Κατά 27% αυξάνεται ο κίνδυνος όταν χάνει η ομάδα μας
Το ποδόσφαιρο κάνει καλό στην καρδιά – Όχι, όμως, όπως νομίζετε
Το άθλημα που κρατά μακριά τον διαβήτη
