Μια νέα μελέτη με επικεφαλής τον καθηγητή του Πανεπιστημίου του Calgary, Δρ. Tuan Trang, PhD, μπορεί να λύσει ένα ιατρικό μυστήριο ετών που αφορά τη διαχείριση του πόνου από τα δύο φύλα, όταν αυτός αντιμετωπίζεται με παυσίπονα.
Πιο συγκεκριμένα, η ερευνητική ομάδα συμπέρανε γιατί οι γυναίκες δεν ανακουφίζονται το ίδιο αποτελεσματικά από τον πόνο σε σύγκριση με τους άντρες. Μόλις το 2019, η έκθεση της καναδικής ομάδας εργασίας για τον πόνο διαπίστωσε ότι ο χρόνιος πόνος είναι πιο συχνός στις γυναίκες όλων των ηλικιών, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, απ’ ότι στους άνδρες. «Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες αναπτύσσουν τον πόνο, αλλά κάθε φύλο τον εκδηλώνει με διαφορετικό τρόπο», αναφέρει σχετικά ο Δρ. Trang, καθηγητής στη Σχολή Κτηνιατρικής και στην Ιατρική Σχολή Cumming (CSM). «Αυτή η μελέτη εντοπίζει ένα πολύ μοναδικό είδος βιολογικής διαδικασίας μέσω ενός συγκεκριμένου ανοσοποιητικού κυττάρου που είναι χαρακτηριστικό για κάθε φύλο» εξηγεί.
Τι εξέτασε η νεότερη μελέτη
Η νεότερη ερευνητική προσπάθεια που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Neuron, επικεντρώθηκε στον νευροπαθητικό πόνο, ο οποίος προκαλείται από τραυματισμό ενός νεύρου ή του νευρικού συστήματος. Ένα από τα πιο εξουθενωτικά συμπτώματα είναι η αλλοδυνία, όταν δηλαδή κάποιος νιώθει πόνο μετά από ένα ερέθισμα που συνήθως δεν προκαλεί πόνο. Παραδείγματα αυτού του πόνου αποτελούν το απλό άγγιγμα, αλλά και ο πόνος που δημιουργείται από την αλλαγή θερμοκρασίας και από τα ρούχα που ακουμπούν στο δέρμα.
Όπως διαπιστώθηκε από τα πειράματα σε ποντίκια στο εργαστήριο, και στα δύο φύλα τα σήματα πόνου μπορούν να επικοινωνούνται μέσω καναλιών Panx1 (Pannexin 1), αλλά μέσω διαφορετικών τύπων ανοσοποιητικών κυττάρων. Ωστόσο, στα θηλυκά τρωκτικά, η ενεργοποίηση του Panx1 απελευθερώνει λεπτίνη, μια ορμόνη που έχει συσχετιστεί με αυξημένη ευαισθησία στον πόνο.
Αυξημένα επίπεδα λεπτίνης σε γυναίκες που βιώνουν χρόνιο πόνο έχουν καταγραφεί και στο παρελθόν σε μελέτες. Ο Δρ. Trang σημειώνει ότι ήδη από τη δεκαετία του 1980, ερευνητές που εργάζονταν με δείγματα ανθρώπινου αίματος διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες ασθενείς που αντιμετώπιζαν χρόνιο πόνο είχαν υψηλότερα επίπεδα λεπτίνης στο αίμα τους από εκείνες που δεν είχαν χρόνιο πόνο.
Παρόλα αυτά, οι άνδρες αποτελούσαν κατά κόρον το δείγμα για τη διερεύνηση του πόνου γενικότερα: «Ο τραυματισμός ενός νεύρου μπορεί να είναι εξουθενωτικός», επισημαίνει ο Δρ. Trang. «Γνωρίζουμε ότι πολλές προκλινικές έρευνες έχουν γίνει σε άνδρες. Κατά συνέπεια, οι θεραπείες αναπτύχθηκαν συχνά από την κατανόηση με βάση τους άνδρες και μπορεί να μην είναι πολύ αποτελεσματικές στις γυναίκες» συμπληρώνει.
Αναφορικά με αυτή τη διαφορά, η Δρ. Lori Montgomery, κλινική ιατρός πόνου και αναπληρώτρια καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή Cumming του Πανεπιστημίου του Calgary, σημειώνει τη σημασία του φύλου στην αντιμετώπιση του πόνου: «Στην κλινική πρακτική, γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια ότι οι γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες από τους άνδρες να υποφέρουν από χρόνιο πόνο και είναι συχνά δύσκολο να γνωρίζουμε γιατί κάποιοι άνθρωποι ανταποκρίνονται στη θεραπεία και άλλοι όχι. Το φύλο αποτελεί σημαντικό παράγοντα στο πόνο, απαιτώντας περαιτέρω διερεύνηση. Γι’ αυτό, η τελευταία μελέτη μπορεί να αποδειχθεί ένας από τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να εξατομικεύσουμε τη θεραπεία για τους ασθενείς, ώστε να είναι πιο αποτελεσματική».
Διαβάστε επίσης
Οι άνδρες ή οι γυναίκες είναι πιο απείθαρχοι ασθενείς; – Μη βιαστείτε να απαντήσετε
Αυτά τα φάρμακα παίρνουν λιγότερο συχνά οι γυναίκες
Χρόνιος πόνος: «Λυγίζει» τον ένα στους δύο ενήλικες – Γιατί λένε «είμαι καλά», ενώ δεν είναι
