Η τακτική σωματική άσκηση μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά στη μακροπρόθεσμη επιβίωση των ατόμων που έχουν επιβιώσει από καρκίνο του παχέος εντέρου, μειώνοντας τις πιθανότητες πρόωρης θνησιμότητας και ευθυγραμμίζοντας τα ποσοστά επιβίωσής τους με εκείνα του γενικού πληθυσμού, υποδηλώνει πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο CANCER.
Οι επιζώντες του καρκίνου του παχέος εντέρου αντιμετωπίζουν συχνά υψηλότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου σε σύγκριση με άτομα της ίδιας ηλικίας και φύλου που δεν έχουν νοσήσει. Σε αυτό το πλαίσιο, ερευνητές από το Κέντρο Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα διερεύνησαν εάν η σωματική άσκηση θα μπορούσε να περιορίσει αυτόν τον κίνδυνο.
Η μελέτη βασίστηκε στην ανάλυση δεδομένων από δύο κλινικές δοκιμές που περιλάμβαναν συνολικά 2.875 ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου σταδίου 3. Οι συμμετέχοντες ανέφεραν το επίπεδο της φυσικής τους δραστηριότητας μετά τη χειρουργική επέμβαση και τη χημειοθεραπεία. Παράλληλα, οι ερευνητές αξιοποίησαν δεδομένα από τον γενικό πληθυσμό μέσω του National Center for Health Statistics. Για τη μέτρηση της άσκησης χρησιμοποιήθηκε το μεταβολικό ισοδύναμο (MET) σε ώρες ανά εβδομάδα, με τις διεθνείς συστάσεις να προτείνουν τουλάχιστον 8 MET-ώρες εβδομαδιαίως (αντιστοιχούν σε περίπου 150 λεπτά μέτριας έντασης άσκησης).
Τα αποτελέσματα της πρώτης κλινικής δοκιμής έδειξαν ότι μεταξύ των ασθενών που παρέμεναν ελεύθεροι καρκίνου για τρία χρόνια μετά τη θεραπεία, όσοι ασκούνταν λιγότερο από 3 MET-ώρες την εβδομάδα είχαν 17,1% χαμηλότερο ποσοστό επιβίωσης σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Αντίθετα, όσοι έκαναν τουλάχιστον 18 MET-ώρες άσκησης εβδομαδιαίως είχαν μόλις 3,5% χαμηλότερο ποσοστό επιβίωσης.
Στη δεύτερη κλινική δοκιμή, τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν την ευεργετική επίδραση της άσκησης. Οι ασθενείς με λιγότερο από 3 MET-ώρες άσκησης εβδομαδιαίως εμφάνισαν ποσοστό επιβίωσης 10,8% χαμηλότερο από τον γενικό πληθυσμό, ενώ για εκείνους που ασκούνταν 18 ή περισσότερες ώρες MET την εβδομάδα, η διαφορά μειώθηκε στο 4,4%.
Σε συνδυαστική ανάλυση των δύο μελετών, οι ερευνητές εξέτασαν 1.908 ασθενείς που παρέμειναν χωρίς υποτροπή της νόσου τρία χρόνια μετά τη θεραπεία. Όσοι είχαν πολύ χαμηλά επίπεδα φυσικής δραστηριότητας παρουσίασαν ποσοστό επιβίωσης 3,1% χαμηλότερο από τον γενικό πληθυσμό. Αντίθετα, όσοι ασκούνταν συστηματικά (τουλάχιστον 18 MET-ώρες την εβδομάδα) εμφάνισαν ποσοστό επιβίωσης 2,9% υψηλότερο από εκείνο του γενικού πληθυσμού.
Η άσκηση ισχυρός σύμμαχος για την μακροζωία
Τα ευρήματα υπογραμμίζουν τον κρίσιμο ρόλο της σωματικής δραστηριότητας στη βελτίωση της μακροπρόθεσμης υγείας των επιζώντων από καρκίνο του παχέος εντέρου. Ο επικεφαλής ερευνητής Dr. Justin C. Brown από το Pennington Biomedical Research Center και το Louisiana State University Health Sciences Center τόνισε τη σημασία των αποτελεσμάτων: «Η μελέτη μας αποδεικνύει ότι οι επιλογές τρόπου ζωής, ειδικά η σωματική δραστηριότητα, μπορούν να έχουν καθοριστική επίδραση στην πρόγνωση των ασθενών με καρκίνο του παχέος εντέρου. Αυτή η γνώση προσφέρει ένα σημαντικό εργαλείο για γιατρούς, επαγγελματίες δημόσιας υγείας και υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, προκειμένου να προωθήσουν τα οφέλη ενός υγιεινού και δραστήριου τρόπου ζωής. Το γεγονός ότι η άσκηση μπορεί να βοηθήσει τους επιζώντες να φτάσουν ή και να ξεπεράσουν τα ποσοστά επιβίωσης του γενικού πληθυσμού είναι ένα ισχυρό μήνυμα για την αξία της φυσικής δραστηριότητας».
Η μελέτη αναδεικνύει την άσκηση ως ένα σημαντικό μέσο ενίσχυσης της υγείας και της επιβίωσης των ασθενών. Η τακτική φυσική δραστηριότητα μπορεί όχι μόνο να συμβάλει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των επιζώντων αλλά και να τους προσφέρει μια προοπτική μακροζωίας, ισάξια –ή και ανώτερη –από εκείνη του γενικού πληθυσμού.
Το παραδοσιακό υπερτρόφιμο – ασπίδα κατά του καρκίνου του παχέος εντέρου
Καρκίνος Παχέος Εντέρου: Τα συμπτώματα που δεν πρέπει να αγνοήσουν οι 45ρηδες
