Η κοινωνική συμμετοχή μέσα από τον εθελοντισμό ή τις ψυχαγωγικές δραστηριότητες μπορούν να εγγυηθούν το ποιοτικότερο γήρας, σύμφωνα με μελέτη που εκπόνησαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο και δημοσιεύεται στο International Journal of Environmental Research and Public Health.
Η ομάδα παρακολούθησε για τρία χρόνια περισσότερους από 7.000 μεσήλικες και ηλικιωμένους Καναδούς προκειμένου να διερευνήσει την επίδραση της κοινωνικής συμμετοχής στην υγεία κατά την τρίτη ηλικία. Στο τελικό δείγμα συμπεριλήφθηκαν μόνο άτομα που πληρούσαν τα κριτήρια των ερευνητών για το ποιοτικό γήρας, την απουσία δηλαδή σοβαρών σωματικών, γνωστικών, νοητικών ή συναισθηματικών καταστάσεις που παρεμποδίζουν τις καθημερινές δραστηριότητες, καθώς και τα υψηλά αυτοαναφερόμενα επίπεδα ευτυχίας, καλής σωματικής και ψυχικής υγείας.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσοι συμμετείχαν σε εθελοντικές εργασίες και ψυχαγωγικές δραστηριότητες είχαν περισσότερες πιθανότητες να διατηρήσουν άριστη υγεία κατά τη διάρκεια της επόμενης τριετούς παρακολούθησης στο πλαίσιο της μελέτης και λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν σωματικά, γνωστικά, νοητικά ή συναισθηματικά προβλήματα και διαταραχές.
Σε αντίθεση με την καλή έκβαση του γήρατος για το 72% της παραπάνω ομάδας, μόνο τα δύο τρίτα όσων απείχαν από τέτοιες δραστηριότητες διατήρησαν την ποιότητα της υγείας τους. Μετά τη συνεκτίμηση ενός σημαντικού αριθμού κοινωνικοδημογραφικών χαρακτηριστικών, τα ευρήματα έδειξαν ότι οι συμμετέχοντες σε ψυχαγωγικές δραστηριότητες και εθελοντικές και φιλανθρωπικές δράσεις είχαν κατ’ αντιστοιχία 15% και 17% περισσότερες πιθανότητες να διατηρήσουν άριστη υγεία σε όλη τη διάρκεια της μελέτης.
Σύμφωνα με τις Esme Fuller-Thomson και Mabel Ho, καθηγήτρια και υποψήφια διδάκτωρ αντίστοιχα στη Σχολή Κοινωνικής Εργασίας Factor-Inwentash του καναδικού πανεπιστημίου, αν και πρόκειται για μελέτη παρατήρησης, τα συμπεράσματά της αναδεικνύουν τη σημασία του να νιώθεις κοινωνικά ενεργός και υποδεικνύουν την ανάγκη ενίσχυσης της κοινωνικής συμμετοχής μέσα από πολιτικές που θα προτρέπουν τους μεσήλικες να συνδεθούν, να περιορίσουν το αίσθημα μοναξιάς και απομόνωσης και να βελτιώσουν έτσι την ψυχική και σωματική τους υγεία.
Οι ερευνήτριες αναφέρθηκαν στην κοινωνική συνταγογράφηση που ήδη «τρέχει» σε κάποιες χώρες και από ορισμένους παρόχους πρωτοβάθμιας περίθαλψης και περιλαμβάνει μια σειρά από κοινωνικές δραστηριότητες όπως κηπουρική, εθελοντισμός, καλλιτεχνικές και αθλητικές δραστηριότητες κ.α., με στόχο να ενθαρρύνει τους ηλικιωμένους να κοινωνικοποιηθούν μέσω της συμμετοχής.
Παράλληλα, επεσήμαναν την διαφορετική προσέγγιση τους ποιοτικού «επιτυχούς» γήρατος που επιχείρησαν στη μελέτη τους που την καθιστά πιο περιεκτική από προηγούμενες έρευνες, περιλαμβάνοντας τόσο αντικειμενικά όσο και υποκειμενικά μέτρα βέλτιστης γήρανσης όπως οι υποκειμενικές αναφορές για τη συναισθηματική και σωματική ευημερία. Στο παρελθόν, τα άτομα με οποιεσδήποτε χρόνιες παθήσεις αποκλείονταν από την ομάδα του υγιούς γήρατος. Επί του παρόντος, το χρόνια νόσημα δεν αποτέλεσε κριτήριο εξαίρεσης εφόσον οι συμμετέχοντες μπορούσαν να λαμβάνουν μέρος σε διάφορες καθημερινές δραστηριότητες και δεν υπέφεραν από χρόνιο πόνο.
Διαβάστε επίσης:
Κοινωνική απομόνωση: Πόσο μας κουράζει η μοναξιά
Κατάθλιψη: Γιατί απειλεί περισσότερο τους 60ρηδες – Τα ανησυχητικά συμπτώματα
Ο παράγοντας που επιταχύνει τη γήρανση περισσότερο από το κάπνισμα
