Αλληλένδετες φαίνεται πως είναι η ψυχολογία και η ποιότητα της ζωής με την συχνή εμφάνιση των ημικρανιών. Όπως επισημαίνει νεότερη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο The Journal of Headache and Pain, ακόμα και για τα άτομα χωρίς ψυχιατρικές συννοσηρότητες, υπάρχουν συγκεκριμένοι συμπεριφορικοί και ψυχολογικοί παράγοντες που σχετίζονται με την ημικρανία.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της L’Aquila στην Ιταλία, με επικεφαλής την δρ. Francesca Pistoia, θέλησαν να διερευνήσουν τη σχέση μεταξύ των ψυχολογικών παραγόντων που σχετίζονται με την πρόκληση της ημικρανίας, σε άτομα όμως που δεν είχαν κάποια ψυχική διαταραχή.
Στην ανάλυσή τους, ελέγξαν 65 γυναίκες με επεισοδιακή ημικρανία, δηλαδή λιγότερες από 15 ημικρανίες το μήνα, και 65 με χρόνια ημικρανία, δηλαδή επεισόδια ισχυρών πονοκεφάλων περισσότερες από 15 φορές το μήνα, όπου σε τουλάχιστον 8 ημέρες από αυτές παρουσιάζονται ημικρανικές κρίσεις, και 65 υγιείς ενήλικες.
Παρατηρήθηκε ότι οι ασθενείς με χρόνια ημικρανία ανέφεραν συνολικά χειρότερη ποιότητα ύπνου αλλά και σοβαρότερες διαταραχές ύπνου, μεγαλύτερη χρήση φαρμάκων για τον ύπνο και σοβαρότερα συμπτώματα αϋπνίας, με αποτέλεσμα μεγαλύτερες δυσλειτουργίες κατά τη διάρκεια της ημέρας, σε σύγκριση με τους υγιείς ενήλικες.
Συγκρίνοντας τους ασθενείς με επεισοδιακή ημικρανία και χρόνια ημικρανία, οι γυναίκες με επεισοδιακή ημικρανία παρουσίασαν καλύτερη ποιότητα ύπνου και λιγότερες διαταραχές ύπνου και χρήση φαρμάκων για τον ύπνο. Ωστόσο, παρουσίαζαν σοβαρότερες δυσλειτουργίες κατά τη διάρκεια της ημέρας και συμπτώματα αϋπνίας, σε σχέση με την ομάδα ελέγχου.
Αντίστοιχα, οι γυναίκες με χρόνια ημικρανία εμφάνισαν μεγαλύτερο άγχος και γενικότερη ευαισθησία στο άγχος, σε σύγκριση με τα υγιή άτομα. Μια υψηλότερη τάση υπερεκτίμησης του πόνου, του αισθήματος της απελπισίας και αναστοχαστική σκέψη παρατηρήθηκαν στους ασθενείς με χρόνια ημικρανία σε σχέση με τους ασθενείς με επεισοδιακή ημικρανία και τους υγιείς ενήλικες.
Οι συμμετέχοντες, παρόλα αυτά, με επεισοδιακή ημικρανία εμφάνισαν υψηλότερες βαθμολογίες σε αυτές τις τρεις διαστάσεις σε σχέση με όσους δεν είχαν ιστορικό ημικρανιών. Τέλος, και οι τρεις ομάδες εμφάνισαν παρόμοιο στυλ λήψης αποφάσεων και δυσκολία ανοχής της αβεβαιότητας.
«Ο σωστός προσδιορισμός αυτών των παραγόντων είναι σημαντικός για τη βελτίωση της διαχείρισης της ημικρανίας μέσω μη φαρμακολογικών στρατηγικών», επισημαίνουν οι συγγραφείς.
Διαβάστε επίσης:
Ημικρανίες: Η μέθοδος που μειώνει στο μισό τα συμπτώματα
Χρόνια Ημικρανία: Θεραπεία σε δύο φάσεις υπόσχεται ανακούφιση
