Θεμέλιο λίθο στην οικοδόμηση, εδραίωση και βελτίωση της ποιότητας σε όλο το φάσμα των διαπροσωπικών μας σχέσεων αποτελεί το να μπορούμε να ακούμε και να νιώθουμε ότι μας ακούν.
Μπορεί για κάποιους η δύναμη του να αλληλεπιδρούν με τρόπο που κάνει τον συνομιλητή τους να «ανοίγεται» και να αισθάνεται καλύτερα να είναι έμφυτη, αλλά το ευτύχημα είναι πως πρόκειται για μία δεξιότητα που θα μπορούσαμε όλοι να χτίσουμε και να εξασκήσουμε.
Η τέχνη του καλού ακροατή στρέφεται γύρω από τρεις άξονες: Δεν διακόπτει, κοιτά πίσω από τις λέξεις (αντανάκλαση συναισθημάτων), και δεν κάνει ερωτήσεις που έχουν μονολεκτική απάντηση.
Σιωπή: Πόσες φορές σας έχει συμβεί στη διάρκεια μίας κουβέντας να θέλετε να μιλήσετε για βαθύτερα συναισθήματα, να επιτρέψετε στον εαυτό σας να φανεί ευάλωτος, αλλά ουσιαστικά να σας φρενάρει ο συνομιλητής σας διακόπτοντας διαρκώς τη συζήτηση ή μην αφήνοντάς σας χώρο να σκεφτείτε και να εκφραστείτε;
Το να παραμείνετε σιωπηλοί σε μία συζήτηση μπορεί να μοιάζει άβολο στην αρχή, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να δώσετε στον συνομιλητή σας την ευκαιρία να επεξεργαστεί όσα αισθάνεται. Οικοδομεί εμπιστοσύνη και δίνει στους ανθρώπους χρόνο να σκεφτούν τι θέλουν να πουν στη συνέχεια. Συχνά, οι σκέψεις μας κωδικοποιούνται ατελώς σε λέξεις. Η σιωπή προσφέρει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να εκφράσουν αυτό που εννοούν.
Δοκιμάστε να περιμένετε τρία έως πέντε δευτερόλεπτα αφότου ο συνομιλητής σας ολοκλήρωσε μία φράση του πριν μιλήσετε. Θα παρατηρήσετε ότι συχνά έχει περισσότερα να πει.
Αντανάκλαση συναισθημάτων: Οι κακοί ακροατές εστιάζουν μόνο σε όσα σημαίνουν για τους ίδιους οι λέξεις και περιμένουν τη σειρά τους για να μιλήσουν. Οι μέσοι εστιάζουν στις λέξεις. Και οι καλύτεροι εστιάζουν στο τι σημαίνουν οι λέξεις.
Ο καλός ακροατής αφομοιώνει και εμβαθύνει στα λεγόμενα του συνομιλητή του· επικεντρώνει όχι μονάχα στα όσα λέει ο άνθρωπος που έχει απέναντί του, αλλά στο τι μπορεί να νιώθει και τι έχει ανάγκη. Έχει τη δεξιότητα να διαισθάνεται τον συνομιλητή του.
«Ανοιχτές» ερωτήσεις: Ένας καλός συνομιλητής διατυπώνει ερωτήσεις που δεν απαντώνται με ένα «ναι» ή ένα «όχι», αλλά ενθαρρύνουν περαιτέρω συζήτηση. Υπάρχει, ενδεικτικά, αρκετή απόσταση ανάμεσα στην ερώτηση «πώς ήταν η ημέρα σου» και την ερώτηση «ποια ήταν η καλύτερη στιγμή της ημέρας σου».
Αρχίστε να δίνετε προσοχή στις ερωτήσεις σας -«περιμένουν» μονολεκτικές απαντήσεις ή προωθούν τον διάλογο;- τονίζει στο σχετικό άρθρο του στο Psychology Today ο Justin Kompf, μεταπτυχιακός φοιτητής συμπεριφορών υγείας στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης.
