Το forest bathing, μια εξόρμηση δηλαδή στο δάσος, συγκαταλέγεται ήδη στις εναλλακτικές μεθόδους που ανακουφίζουν από το άγχος και μάλιστα συνταγογραφείται κανονικά σε διάφορες χώρες, όπως η Ιαπωνία. Για να λάβουμε όμως τα αγχολυτικά οφέλη της φύσης θα μπορούσαμε απλώς και μόνο να διαμένουμε σε ένα πιο πράσινο περιβάλλον, όπως αποκάλυψε νεότερη μελέτη.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, που θα παρουσιαστούν στο συνέδριο της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας (22-27 Απριλίου), η εγγύτητα στη φύση θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο ενός ηλικιωμένου ατόμου να εμφανίσει ψυχικές διαταραχές, που θα μπορούσαν με τη σειρά τους να οδηγήσουν σε ήπια γνωστική εξασθένιση ή και άνοια.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από την απογραφή των ΗΠΑ και τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων για να προσδιορίσουν πόσο κοντά ζούσαν οι συμμετέχοντες σε πράσινους και μπλε χώρους. Στους πράσινους χώρους περιλαμβάνονται τα πάρκα και τα άλση, ενώ στους μπλε οι ακτές, οι λίμνες και τα μεγάλα ποτάμια.
Στη μελέτη συμμετείχαν περισσότερα από 42.000 άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω που ζούσαν σε αστικές περιοχές της πολιτείας της Ουάσινγκτον. Όλοι κλήθηκαν να αναφέρουν τη συχνότητα εμφάνισης των συμπτωμάτων της κατάθλιψης και άγχους σε μια κλίμακα πέντε βαθμίδων, με το μηδέν να ισούται με κανένα σύμπτωμα επιδεινωμένης ψυχικής υγείας.
Υπήρχαν επίσης ερωτήσεις σχετικά με τη σοβαρότητα των συναισθημάτων τους, όπως πόσες ημέρες δεν μπόρεσαν να εργαστούν λόγω ψυχολογικής δυσφορίας, πόσες ημέρες αυτή επηρέασε την παραγωγικότητά τους και πόσες φορές ζήτησαν επαγγελματική βοήθεια. Οι βαθμολογίες κυμαίνονταν από 0 έως 24.
Οι ηλικιωμένοι που σημείωσαν βαθμολογία άνω του 13 στο τεστ θεωρήθηκαν ότι είχαν σοβαρή ψυχολογική δυσφορία, το 2% δηλαδή των συμμετεχόντων.
Περίπου το 70% των συμμετεχόντων ζούσαν σε απόσταση μισού μιλίου από χώρο πρασίνου και το 60% σε απόσταση μισού μιλίου από μπλε χώρους.
Όπως διαπιστώθηκε, όσοι διέμεναν σε απόσταση μισού μιλίου από έναν από τους δύο χώρους είχαν 17% χαμηλότερο κίνδυνο να εμφανίσουν ψυχικές διαταραχές σε σύγκριση με όσους ζούσαν σε πιο μακρινή απόσταση.
Τέλος, περίπου το 1,3% όσων ζούσαν σε απόσταση μισού μιλίου από πάρκα και νερό είχαν σοβαρή ψυχολογική δυσφορία σε σύγκριση με το 1,5% όσων ζούσαν σε απόσταση μεγαλύτερη από μισό μίλι.
«Ελπίζουμε ότι αυτή η μελέτη, που αναδεικνύει τη σημασία των χώρων πρασίνου και νερού για την ψυχική υγεία, θα δώσει το έναυσμα για άλλες μελέτες σχετικά με το πώς λειτουργούν αυτά τα οφέλη και αν αυτή η εγγύτητα μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη ή την καθυστέρηση της ήπιας γνωστικής εξασθένησης και της άνοιας» σημειώνει η συγγραφέας της μελέτης Solmaz Amiri, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Elson S. Floyd College of Medicine του Πανεπιστημίου Washington State.
Διαβάστε επίσης:
Μεγαλύτερη ψυχική ισορροπία έχουν όσοι μεγάλωσαν κοντά στη φύση
Άγχος: Η ευχάριστη παρέμβαση που δαμάζει τις ορμόνες του στρες
