Τα ένοχα μυστικά και όσα πιστεύουμε πως θα μας εξέθεταν στα μάτια του εξομολογητή μας, ενδεχομένως να μην έχουν τις καταστροφικές συνέπειες που φοβόμαστε, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Personality and Social Psychology και καταλήγει ότι αδίκως τα αφήνουμε να μας κατατρώνε.
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη κατανόηση και ευσπλαχνία από ό,τι αναμενόταν την αποκάλυψη ενός μυστικού που το άτομο έκρυβε ως ντροπιαστικό. Σύμφωνα με τον Amit Kumar, Επίκουρο Καθηγητή Mάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν και ενός εκ των των ερευνητών, οι λανθασμένες εκτιμήσεις είναι συνήθεις σε ανθρώπους που νιώθουν ενοχές για πράγματα που κρατούν κρυφά, οι οποίοι μεγεθύνουν στο μυαλό τους τις επικείμενες αντιδράσεις στην περίπτωση που αποφασίσουν να «βγάλουν τα άπλυτά τους στη φόρα».
«Όταν σκεφτόμαστε να κοινοποιήσουμε αρνητικές πληροφορίες για τον εαυτό μας, επικεντρωνόμαστε στο περιεχόμενο του μηνύματος», ανέφερε ο Δρ Kumar σε δελτίο τύπου του πανεπιστημίου. «Αλλά οι αποδέκτες [των πληροφοριών] στέκονται στα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που συνοδεύουν την αποκάλυψη ενός τέτοιου μυστικού, όπως η εμπιστοσύνη, η ειλικρίνεια και η ευαλωτότητα» συμπλήρωσε.
Φόβος για τις εντυπώσεις
Ο Kumar και με τους συνερευνητές του διεξήγαγαν 12 πειράματα σχεδιασμένα για να αποτυπώσουν με ακρίβεια τις επιπτώσεις από την αποκάλυψη μυστικών. Για παράδειγμα, ζήτησαν από διάφορες ομάδες να φανταστούν την αποκάλυψη ενός κακού μυστικού και στη συνέχεια να προβλέψουν πώς θα τους έκρινε ο αποδέκτης της αποκάλυψης. Έπειτα, κάθε συμμετέχων μοιράστηκε το μυστικό του με αυτό το άτομο και ο δεύτερος ρωτήθηκε σχετικά με την αντίδρασή του μετά την εκμυστήρευση.
Οι αντιδράσεις αναμένονταν χειρότερες από ό,τι ήταν στην πραγματικότητα, με την υπερτίμηση να αφορά όλους τους κύκλους ατόμων -αγνώστους, γνωστούς, φίλους, συγγενείς και ερωτικούς συντρόφους. «Οι προσδοκίες τους ήταν ελαφρώς πιο ακριβείς για τα πιο κοντινά πρόσωπα, εξακολουθούσαν όμως να είναι συστηματικά λανθασμένες, ακόμη και για τους τους ανθρώπους του στενότατου περιβάλλοντος» σχολίασε ο Kumar.
Παράλληλα, διαπιστώθηκε ότι καμία σημασία δεν είχε αν το μυστικό ήταν αθώο και «ανόητο», όπως το ότι δεν έμαθε ποτέ να κάνει ποδήλατο, ή σοβαρότερο, όπως η ομολογία μιας απιστίας. Ακόμα όμως και στα πλέον «σκοτεινά» μυστικά, οι συμμετέχοντες είχαν εκτιμήσει λανθασμένα τις αντιδράσεις των εξομολογητών τους. «Το μέγεθος αυτού που αποκαλύπτετε μπορεί να επηρεάσει την αξιολογική κρίση των ανθρώπων, αλλά επηρεάζει και τις δικές σας προσδοκίες για αυτές τις κρίσεις» δήλωσε ο Kumar.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, η μυστικοπάθεια παρέχει μια αίσθηση προστασίας στα άτομα που φοβούνται ότι όσα κρύβουν θα μπορούσαν να κηλιδώσουν την υπόληψή τους. «Αν πιστεύουμε ότι οι άλλοι άνθρωποι θα μας θεωρήσουν λιγότερο αξιόπιστους, μπορεί πραγματικά να επηρεάσει την απόφασή μας να αποκρύψουμε πληροφορίες» δήλωσε.
Η αβάσταχτη μυστικοπάθεια
Η εκμυστήρευση γινόταν ευκολότερη υπόθεση αν οι συμμετέχοντες μάθαιναν ότι το πιθανότερο είναι πως έχουν υπερτιμήσει τις αντιδράσεις των αποδεκτών της αποκάλυψης.
Στο πλαίσιο ενός πειράματος μάλιστα, η μία ομάδα ενημερώθηκε ότι δεν υπάρξουν δυσμενείς επιπτώσεις από την αποκάλυψη ενός ψέματος. Ως αποτέλεσμα, το 92% των συμμετεχόντων αποφάσισαν να αποκαλύψουν τα ψέματά τους, έναντι 56% όσων απλώς κλήθηκαν να εκμυστηρευτούν κάποιο ψέμα χωρίς οποιαδήποτε ενημέρωση για τα επακόλουθα.
Διαβάστε επίσης:
Μυστικά: Να τα κρατάμε ή να τα αποκαλύπτουμε;
Πότε χάνουμε την εμπιστοσύνη μας στους άλλους
Μοναξιά: Έχετε φίλους, αλλά αισθάνεστε μόνοι; Η απάντηση κρύβεται στον εγκέφαλο
