Ζούμε σε μια εποχή που συντελούνται δραματικές εξελίξεις στην δομή της κοινωνίας στον ανεπτυγμένο κόσμο. Μετά από δυο παγκόσμιους πολέμους, που αναγκαστικά έβαλαν τη γυναίκα στην παραγωγή, η γυναίκα μέσα σε διάστημα μιας μόλις γενιάς, έγινε οικονομικά ανεξάρτητη και ανταγωνιστική στον επαγγελματικό στίβο. Παράλληλα η ανακάλυψη της αντισύλληψης, απελευθέρωσε την γυναίκα από την υποχρεωτική τεκνοποίηση. Τέλος η αύξηση του προσδόκιμου χρόνου ζωής, μείωσε την αξία της κληρονομικής πατρικής περιουσίας. Τα τρία αυτά ταυτόχρονα κοσμοϊστορικά γεγονότα, άλλαξαν άρδην την συσχέτιση των κοινωνικών ρόλων ανδρών και γυναικών.
Ο άνδρας πλέον δεν είναι ο πατέρας αφέντης. Αναγκάζεται να ανταγωνίζεται την γυναίκα, ενώ έχει ανατραφεί για «βασιλικά» καθήκοντα. Ο «κανακάρης» που η μητέρα του τον μεγάλωσε σαν πρίγκιπα, διαπιστώνει ότι οφείλει κάθε στιγμή να αποδεικνύει την αξία του. Τόσο στον επαγγελματικό στίβο, όσο ακόμα και στο στίβο των σχέσεων των δύο φύλων. Η γυναίκα πλέον δεν είναι ένας παθητικός αποδέκτης, ένα θήραμα, προορισμένο για τον αξιότερο κυνηγό. Άλλωστε ο άνδρας – κυνηγός δεν ανταγωνίζεται μόνο άλλους άνδρες, αλλά στο παιχνίδι έχουν μπει και οι γυναίκες με τα δικά τους όπλα.
Η αλλαγή αυτή των ρόλων, έκανε τον άνδρα στις ανεπτυγμένες κοινωνίες να χάσει ουσιαστικά τον προσανατολισμό του. Άλλα του έλεγαν για την ζωή και άλλα βρήκε. Ακόμα του δίνουν ρόλους για τους οποίους δεν έχει εκπαιδευτεί, όπως η φροντίδα του νοικοκυριού και η απασχόληση των παιδιών. Μέσα σε αυτό το έντονα μεταβαλλόμενο κοινωνικό περιβάλλον, ο άνδρας είναι εκείνος που οφείλει να δείξει εξαιρετική προσαρμοστικότητα. Κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο. Μια αποστολή στην οποίοι αρκετοί άνδρες, έχασαν ουσιαστικά τον στόχο τους, ενσωματώνοντας στην συμπεριφορά τους γυναικεία πρότυπα.
Ο άνδρας στην σύγχρονη κοινωνία, καλείται να παίξει ρόλους για τους οποίους όχι μόνο δεν εκπαιδεύτηκε, αλλά και ρόλους που έχουν αντικρουόμενες στοχεύσεις. Τον θέλουμε σκληρό, αλλά και ευαίσθητο. Ψυχρό εκτελεστή, αλλά και συναισθηματικό. Η κοινωνία πλέον δεν δίνει στον άνδρα μονοσήμαντα μηνύματα, όπως η παραδοσιακή ανδροκρατική κοινωνία, των τελευταίων χιλιετηρίδων.
Και ενώ μπορεί οι άνδρες να μη κλαίνε, όπως λέει το τραγούδι, αναφερόμενο στο παλιό ανδρικό πρότυπο, αλλά σήμερα και αυτοί στεναχωριούνται και υποφέρουν. Μάλιστα όταν η οικονομική κρίση μας έπεσε στο κεφάλι, οι άνδρες ήταν αυτοί που πρώτοι έχασαν τον προσανατολισμό τους και βγήκαν έξω από τα νερά τους. Γιατί αυτοί συνήθως είναι εκείνοι στους οποίους στηριζόταν η οικογένεια.
Έτσι η οικονομική κρίση, ανέτρεψε τα βιολογικά δεδομένα. Ενώ γνωρίζουμε ότι οι γυναίκες είναι πιο ευαίσθητες βιολογικά και πιο επιρρεπείς στο άγχος και την κατάθλιψη, λόγω ακριβώς των ορμονών τους, ξαφνικά οι άνδρες άρχιζαν μαζικά να κλείνονται στον εαυτό τους και να θρηνούν.
Αρχικά η κρίση έπληξε τους άνδρες της παραγωγικής ηλικίας, αφού η αμοιβή τους μειώθηκε, ή ακόμα και έχασαν την δουλειά τους. Επιπλέον οι προοπτικές για νέες εργασίες ξαφνικά εξαφανίστηκαν. Ήταν αναμενόμενο λοιπόν η τάξη αυτή των ανδρών να το πάρει κατάκαρδα. Μάλιστα σημαντικό ρόλο έπαιξε σε αυτό και το αίσθημα ενοχής που κατέκλυσε τους άνδρες αυτούς, καθότι πολλοί αισθάνθηκαν ότι οι προσωπικές τους επιλογές, ήταν αυτές που τους οδήγησαν στην ανεργία. Οι γυναίκες αντιθέτως στις περισσότερες περιπτώσεις, το πήραν πιο ελαφρά, αφού ο κοινωνικός ρόλος της γυναίκας, εξακολουθεί να είναι συμπληρωματικός στην οικονομική στήριξη της οικογένειας.
Στη συνέχεια εμφανίστηκαν στα ιατρεία των ψυχιάτρων, νέοι άνδρες με κρίσεις άγχους. Νέοι οι οποίοι έβλεπαν τα όνειρά τους να εξαφανίζονται. Νέοι που ήλπιζαν σε μια εύκολη καριέρα, στηριζόμενοι σε οικογενειακές ή κοινωνικές σταθερές, τους έπνιξε το άγχος όταν αντιλήφθηκαν ότι το οικονομικό περιβάλλον έχει αλλάξει δραματικά και οι σταθερές αυτές δεν ισχύουν πλέον.
Τέλος άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας, που στηρίζονταν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη, η οικονομική κρίση τους συμπαρέσυρε σε καταθλιπτικές σκέψεις. Αδυνατώντας να αντιδράσουν σε μια δυσοίωνη πραγματικότητα, κατακλύζονται από μαύρες και αδιέξοδες σκέψεις. Η βιολογική τους ευαλωτότητα, κάποιες φορές μάλιστα τους οδήγησε ακόμα και σε πράξεις αυτοκτονίας.
Και αναφερόμενοι στην αυτοκτονία, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι οι άνδρες, ενώ γενικά κάνουν λιγότερες απόπειρες από τις γυναίκες, εντούτοις όταν προβούν σε αυτοκτονική συμπεριφορά, αυτή είναι συνήθως αποτελεσματική. Έτσι ενώ οι γυναίκες είναι πιο ευάλωτες βιολογικά για εκδήλωση κατάθλιψης, εντούτοις αυτοκτονούν σπανιότερα από τους άνδρες.
Η σχιζοφρένεια είναι μια σοβαρή ψυχική αρρώστια, στην οποία ο άνδρας έχει μια χαρακτηριστική πρωιμότητα στην εμφάνιση συμπτωμάτων. Ενώ η συχνότητα μεταξύ των δυο φύλων δεν διαφέρει ουσιαστικά, εντούτοις οι άνδρες εκδηλώνουν τα έντονα συμπτώματα, από την ηλικία των 16-17 ετών, ενώ οι γυναίκες μια δεκαετία αργότερα. Έτσι οι άνδρες με σχιζοφρένεια συνήθως περιθωριοποιούνται πριν προλάβουν να μπουν ολοκληρωμένα στην ζωή, ενώ οι γυναίκες είναι πιο τυχερές σε αυτόν τον τομέα.
Άνδρας και γυναίκα έχουν αναμφισβήτητες βιολογικές διαφορές, οι οποίες επηρεάζουν την ψυχική τους υγεία. Επιπλέον όμως οι πρόσφατες κοινωνικές αλλαγές, επιδρούν σοβαρά στην ψυχική υγεία του άνδρα, ο οποίος είναι αυτός που χρειάζεται σήμερα περισσότερη στήριξη, ενώ δεν το παραδέχεται.
