Ερώτηση:
Το χλώριο επηρεάζει στον θυρεοειδή αδένα;
Ο κύριος Στυλιανός Γρηγοράκης, Επιστημονικός Υπεύθυνος Ενδοκρινολογικού Τμήματος του Metropolitan General (μέλος του Hellenic Healthcare Group) απαντά:
Η λειτουργία του θυρεοειδούς – σημαντικού αδένα στον μεταβολισμό του σώματος – βασίζεται στην σύνθεση και την έκκριση των θυρεοειδικών ορμονών, τρι-ιωδοθυρονίνης και θυροξίνης, γνωστών ως Τ3 και Τ4, αντίστοιχα. Για την σύνθεση των ορμονών αυτών στα θυρεοειδικά κύτταρα, χρησιμοποιούνται 2 κύρια υλικά: το αμινοξύ, τυροσίνη που δημιουργεί την πρωτείνη θυρεοσφαιρίνη και το ιώδιο. Ο θυρεοειδής είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός στο να απορροφά και να χρησιμοποιεί το ιώδιο από τις τροφές.
Το ιώδιο ανήκει χημικά στην ομάδα των αλογόνων, όπου επίσης ανήκει το χλώριο (και τα φθόριο, βρώμιο). Είναι εύλογο λοιπόν ότι ο θυρεοειδής μπορεί να απορροφήσει και να αποθηκεύσει το χλώριο στη θέση του ιωδίου. Όμως οι ποσότητες χλωρίου τις οποίες το ανθρώπινο σώμα έρχεται σε επαφή και απορροφά είναι εξαιρετικά μικρές, ιδιαίτερα σε σχέση με εκείνες του ιωδίου. Υπάρχουν βέβαια σημαντικές πηγές χλωρίου στην καθημερινότητά μας: από την χλωρίωση του πόσιμου νερού, στις πισίνες αλλά και σαν συστατικό στην σύνθεση πλαστικών – Polychlorinated biphenyls (PCBs) (κυρίως παραγόμενα πριν την δεκαετία του 1980, που όμως ακόμη χρησιμοποιούνται). Αυτά τα υλικά θεωρούνται εξαιρετικά ρυπογόνα και είναι δυνατόν να προκαλέσουν ποικίλες ενδοκρινικές διαταραχές σε περισσότερους ενδοκρινείς αδένες (ενδοκρινικοί διασπαστές, endocrine disruptors).
Παρά το γεγονός ότι θεωρητικά η συνεχής έκθεση σε σημαντικές ποσότητες χλωρίου (με συσσωρευόμενη δραστικότητα) θα μπορούσε να επιβραδύνει την θυρεοειδική λειτουργία (υποθυρεοειδισμός) ή να αυξήσει την πιθανότητα καρκίνου του θυρεοειδούς, πολλές παλαιότερες αλλά και πρόσφατες μελέτες δεν κατέστη δυνατόν να το τεκμηριώσουν.
