Ολοκαίνουρια έρευνα που δημοσιεύεται στο τρέχον τεύχος του Evolutionary Psychology διαπιστώνει ότι περίπου το ήμισυ του ενήλικου πληθυσμού αντιμετωπίζει δυσκολίες στο να δημιουργήσει μια στενή ερωτική σχέση και περνάει αρκετά χρόνια στη ζωή του ως single.
«Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι ένα σημαντικό ποσοστό ατόμων δυσκολεύεται να βρει σταθερό σύντροφο, αντιμετωπίζοντας δυσκολίες στην προσέλκυση και διατήρηση μακροχρόνιων ερωτικών σχέσεων», αναφέρουν οι συντάκτες της μελέτης Μενέλαος Απόστολου -παντού υπάρχει ένας Έλληνας- και Γιαν Γουάνγκ.
Οι δύο ερευνητές προσπάθησαν να εξετάσουν τη συσχέτιση των ζευγαριών στον ελληνικό και τον κινεζικό πληθυσμό, τις χώρες καταγωγής τους δηλαδή. Εκεί λοιπόν βρήκαν ότι «και στα δύο δείγματα περίπου οι μισοί από τους συμμετέχοντες αντιμετωπίζουν δυσκολίες στις σχέσεις ζωής (σταθερές, μακροχρόνιες)».
Για να καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν 884 Έλληνες και Ελληνίδες ενήλικες και 2.041 Κινέζες και Κινέζους, ζητώντας τους να αξιολογήσουν τα ακόλουθα τέσσερα θέματα, ενώ οι συμμετέχοντες κλήθηκαν επίσης να παράσχουν δημογραφικές πληροφορίες, όπως ηλικία, φύλο και οικογενειακή κατάσταση.
1. Έχω βρει την ρομαντική αγάπη/σχέση.
2. Δυσκολεύομαι να βρω/κάνω σταθερή σχέση.
3. Βρίσκω εύκολο να ξεκινήσω μια ρομαντική σχέση.
4. Βρίσκω εύκολο να διατηρήσω μια ρομαντική σχέση.
Η πρώτη διαπίστωση και στα δύο δείγματα ήταν ότι οι περισσότεροι από τους μισούς ενήλικες (50%) ανέφεραν ότι ήταν μόνοι, singles. Για ορισμένους, αυτό αντανακλούσε μια προτίμηση για τη μοναχικότητα ή την ελευθερία του εργένη -εργένισσας. Για άλλους, είχε να κάνει με τη δυσκολία προσέλκυσης και διατήρησης ενός συντρόφου. Συγκεκριμένα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 24,9% των Ελλήνων και το 22% των Κινέζων αντιμετώπισαν σημαντικές δυσκολίες στις σχέσεις, καθώς περίπου το 20% των Ελλήνων singles ήταν μόνοι για περισσότερα από τρία χρόνια και περίπου το 50% των Κινέζων singles δεν είχε ποτέ μακροχρόνια σχέση.
Εξετάζοντας τις διαφορές μεταξύ του ελληνικού και του κινεζικού δείγματος, οι ερευνητές σημείωσαν ότι η εθελοντική «μοναχικότητα» ήταν πολύ πιο συνηθισμένη στην Κίνα από ό,τι στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτές οι διαφορές μπορεί να προέρχονται από την σύγχρονη κινεζική κουλτούρα που αποτρέπει τους νέους να κάνουν μακροχρόνιες σχέσεις όταν είναι νέοι. Και πάλι, όμως, αν είναι τα νούμερα αμείλικτα για δύο παραδοσιακές κοινωνίες σκεφτείτε τι συμβαίνει στις πιο προοδευτικές και εκσυγχρονισμένες.
Μία ενοχλητική εξήγηση
Γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό; Οι ερευνητές θεωρούν ότι υπάρχει μια αναντιστοιχία μεταξύ της σύγχρονης κοινωνίας και της εξελικτικής μας κληρονομιάς. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι ξοδεύουν πολύ περισσότερο χρόνο σήμερα για την καριέρα τους από ότι παλαιότερα και συνεχίζουν τη σταδιοδρομία τους και μετά τα 40. Ταυτόχρονα, αυτοί που σχηματίζουν οικογένειες το κάνουν πιο αργά σε πιο ώριμη ηλικία και όχι στη βέλτιστη -από εξελικτική σκοπιά- περίοδο.
Όποια και αν είναι η εξήγηση, πάντως, οι ερευνητές ανησυχούν ότι η τάση προς την μοναχικότητα μπορεί να έχει αρνητικές κοινωνικές συνέπειες, που εκδηλώνονται με τη μορφή αυξημένης μοναξιάς και αραιότερων οικογενειακών δεσμών. Πιστεύουν ότι οι ψυχολογικές παρεμβάσεις είναι απαραίτητες και καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: «Τα σημερινά δεδομένα καταδεικνύουν ότι ένα σημαντικό ποσοστό του ενήλικου πληθυσμού στο μεταβιομηχανικό περιβάλλον έχει κακές επιδόσεις στον τομέα του ζευγαρώματος και είναι ακουσίως single. Επιπλέον, για πολλούς ανθρώπους, η μοναχικότητα δεν είναι πλέον μια προσωρινή κατάσταση, αλλά μακράς διάρκειας και συνεχόμενη» και αυτό μάλλον δεν ακούγεται και πολύ καλά. Ή μήπως και όχι;
