Αν είστε από αυτούς που ξεχνούν εύκολα ή κάνουν πολλά λάθη όταν βιάζονται, ο διαλογισμός ίσως να σας βοηθήσει να γίνετε λιγότερο… επιρρεπής στα κακώς κείμενα της καθημερινότητας, υποστηρίζει μία έρευνα του Πανεπιστημίου του Michigan που δημοσιεύθηκε στο Brain Sciences, η μεγαλύτερη του είδους της μέχρι σήμερα.
Η έρευνα εξέτασε το πώς ο ανοιχτός, καθοδηγούμενος διαλογισμός που επικεντρώνεται στην αντίληψη των συναισθημάτων, των σκέψεων και των αισθήσεων καθώς αυτά απελευθερώνονται από το μυαλό και το σώμα του ατόμου, μπορεί να τροποποιήσει την εγκεφαλική δραστηριότητα με τρόπο που να υποδεικνύει την αυξημένη αναγνώριση λαθών.
«Το ενδιαφέρον του κόσμου για το διαλογισμό και την ενσυναίσθηση είναι δεδομένο. Το εντυπωσιακό στην προκειμένη περίπτωση είναι πως είδαμε ότι μία και μόνο συνεδρία καθοδηγούμενου διαλογισμού μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στην εγκεφαλική δραστηριότητα ατόμων που δεν ασχολούνται με τον διαλογισμό», αναφέρει η μία εκ των συγγραφέων της μελέτης, η Δρ. Jeff Lin.
Η ειδικός και οι συνεργάτες της συμπεριέλαβαν περισσότερους από 200 συμμετέχοντες στην έρευνά τους, προκειμένου να εξετάσουν τον τρόπο με τον οποίο ο ανοιχτός καθοδηγούμενος διαλογισμός επηρεάζει το πώς οι άνθρωποι εντοπίζουν και ανταποκρίνονται στα λάθη.
Οι συμμετέχοντες, που δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ ξανά με το εν λόγω αντικείμενο, έκαναν μια 20λεπτη άσκηση ανοιχτού καθοδηγούμενου διαλογισμού, με τους ερευνητές να μετρούν την εγκεφαλική τους δραστηριότητα μέσω ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, και στη συνέχεια πραγματοποίησαν ένα τεστ διάσπασης της προσοχής.
«Βρήκαμε ότι μισό δευτερόλεπτο μετά από ένα λάθος, πραγματοποιείται ένα συγκεκριμένο νευρικό σήμα, που συνδέεται με τη συνειδητή αναγνώριση του λάθους. Η δύναμη αυτού του σήματος, λοιπόν, ήταν αυξημένη στους συμμετέχοντες που έκαναν διαλογισμό, σε σύγκριση με αυτούς της ομάδας ελέγχου», αναφέρει η Δρ. Lin.
Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι οι διάφορες μορφές διαλογισμού μπορούν να έχουν διαφορετικές νευρογνωστικές επιδράσεις, με την Δρ. Lin να σημειώνει ότι οι έρευνες σχετικά με τις επιπτώσεις του ανοιχτού καθοδηγούμενου διαλογισμού στην αναγνώριση λαθών είναι προς το παρόν περιορισμένες.
Γεγονός είναι, βέβαια, πως τα άτομα που έκαναν διαλογισμό δεν είχαν άμεσες βελτιώσεις στην απόδοσή τους σε πραγματικές εργασίες, παρόλα αυτά τα ευρήματα των ερευνητών είναι πολλά υποσχόμενα όσον αφορά στις προοπτικές που μπορεί να έχει ο συνεχής διαλογισμός.
Στο πλαίσιο αυτό, η Δρ. Lin σκοπεύει στην επόμενη φάση της έρευνάς της να συμπεριλάβει μια μεγαλύτερη ομάδα συμμετεχόντων και να εξετάσει διαφορετικές μορφές διαλογισμού με στόχο να καθορίσει αν οι αλλαγές στην εγκεφαλική δραστηριότητα μπορούν να μεταφραστούν σε συμπεριφορικές αλλαγές, στο ενδεχόμενο μιας πιο μακροπρόθεσμης πρακτικής του διαλογισμού.
