Οι έφηβοι και οι νέοι ενήλικες με νευρική ανορεξία άτυπης μορφής μπορεί να έχουν φυσιολογικό σωματικό βάρος και να εξακολουθούν να είναι επικίνδυνα άρρωστοι. Αυτό αναφέρει νέα μελέτη που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ και του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια.
Η έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Pediatrics αποτελεί τη μεγαλύτερη, μέχρι σήμερα, αξιολόγηση εφήβων με φυσιολογικό σωματικό βάρος που πάσχουν από νευρική ανορεξία άτυπης μορφής.
Παραδοσιακά, τα άτομα με σωματικό βάρος κατά 85% χαμηλότερο από το ιδανικό διαγιγνώσκονται με νευρική ανορεξία. Αλλά το 2013 μία νέα κατηγορία διατροφικών διαταραχών αναγνωρίστηκε και επίσημα. Η άτυπη νευρική ανορεξία. Τα άτομα που πάσχουν από αυτή τη νόσο πληρούν όλα τα διαγνωστικά κριτήρια για νευρική ανορεξία αλλά έχουν φυσιολογικό σωματικό βάρος.
«Αυτή η ομάδα ασθενών δεν αναγνωρίζεται και δεν θεραπεύεται εύκολα. Η μελέτη μας έδειξε ότι θα μπορούσαν να ασθενούν τόσο σωματικά όσο και ψυχικά όσο οι ασθενείς με νευρική ανορεξία που είναι λιποβαρείς», δηλώνει ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης Δρ. Neville Golden.
Η μελέτη δείχνει πως η απότομη και μεγάλη απώλεια βάρους, είναι ο καλύτερος παράγοντας πρόβλεψης των ιατρικών και ψυχολογικών προβλημάτων στους ασθενείς με άτυπη νευρική ανορεξία και όχι το σωματικό τους βάρος κατά τη διάγνωση – αν και θα μπορούσε να σχολιάσει κάποιος ότι τότε, δηλαδή όταν έχει σημειωθεί μεγάλη απώλεια βάρους, είναι αργά για αποτελεσματικές παρεμβάσεις. Επίσης οι ερευνητές συμπληρώνουν ότι ο χαμηλός καρδιακός ρυθμός και η αρτηριακή πίεση όπως επίσης η ανισορροπία και τα ψυχολογικά προβλήματα είναι κοινά σε ασθενείς με άτυπη νευρική ανορεξία των οποίων το βάρος είναι εντός των φυσιολογικών πλαισίων.
«Το κύριο ζήτημα είναι ότι τα τελευταία 30 χρόνια, η συχνότητα της εφηβικής παχυσαρκίας έχει τετραπλασιαστεί και οι έφηβοι προσπαθούν να χάσουν βάρος χωρίς όμως να όμως να τους προσφέρονται εργαλεία για να το κάνουν με υγιή τρόπο», εξήγησε ο Δρ. Golden, προσθέτοντας πως οι έφηβοι με παχυσαρκία που υιοθετούν ανθυγιεινούς τρόπους συμπεριφοράς, όπως ο περιορισμός της τροφής και η ακραία άσκηση, μπορεί αρχικά να νιώθουν καλά για την απώλεια βάρους που επιτυγχάνουν και να μην εκφράζεται ανησυχία για τις διατροφικές διαταραχές επειδή δεν είναι – ακόμη – λιποβαρείς.
«Όταν έρχονται σε εμάς, έχουν ήδη χάσει πάρα πολύ βάρος, τα ζωτικά τους σημάδια είναι ασταθή και χρειάζεται νοσηλεία», καταλήγει ο Δρ. Golden.
Χαμηλός καρδιακός παλμός, ηλεκτρολύτες
Στα πλαίσια της μελέτης οι ερευνητές συνέκριναν 50 ασθενείς με άτυπη νευρική ανορεξία με 66 ασθενείς που πληρούσαν τα παραδοσιακά διαγνωστικά κριτήρια, συμπεριλαμβανομένων ατόμων που ήταν λιποβαρή. Οι συμμετέχοντες ήταν ηλικίας 12-24 ετών και το 91% εξ αυτών ήταν γυναίκες. Όλοι οι συμμετέχοντες έλαβαν θεραπεία για διατροφικές διαταραχές ως μέρος της μελέτης, τα αποτελέσματα των οποίων θα αναφερθούν σε μία μελλοντική δημοσίευση.
Πριν αναπτύξουν μία διατροφική διαταραχή, οι ασθενείς με άτυπη νευρική ανορεξία είχαν υψηλότερη αναλογία βάρους – ύψους συγκριτικά με τους τυπικούς ασθενείς. Κατά τη διάρκεια της πάθησής τους, οι ασθενείς αμφότερων των ομάδων έχασαν τα ίδια επίπεδα βάρους, κατά μέσο όρο 14 κιλά σε διάστημα 15,9 μηνών. Οι δύο ομάδες είχαν όμοια ανεπαρκή ζωτικά σημάδια συμπεριλαμβανομένου χαμηλού καρδιακού παλμού και χαμηλούς ηλεκτρολύτες. Η διακοπή του έμμηνου κύκλου, μία παρενέργεια της νόσου παρουσιάστηκε εξίσου στις δύο ομάδες. Ορισμένα μέλη αμφότερων των ομάδων είχαν επίσης πολύ χαμηλή αρτηριακή πίεση, αν και αυτό ήταν πιο συνηθισμένο στους ασθενείς με τυπική νευρική ανορεξία. Οι ασθενείς με άτυπη νευρική ανορεξία είχαν χειρότερα ψυχολογικά συμπτώματα κατά μέσο όρο.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στατιστικά μοντέλα για να διακριβώσουν ποιοι παράγοντες προβλέπουν καλύτερα τη σοβαρότητα της νόσου. Η ποσότητα, η ταχύτητα και η διάρκεια της απώλειας βάρους είχε σχετιστεί με χειρότερη πρόγνωση, ενώ ενώ το βάρος τη στιγμή της αρχικής διάγνωσης δεν σχετίστηκε.
«Είναι απαραίτητο να γίνουν περισσότερες έρευνες για να εντοπιστούν οι παράγοντες που συνιστούν το υγιές σωματικό βάρος για τους εφήβους αναρρώνοντας από άτυπη νευρική ανορεξία», εξήγησε ο Δρ. Golden.
«Αν ένας ασθενής ήταν παχύσαρκος, ο στόχος δεν ήταν να ανακτήσουν το χαμένο τους βάρος, προσθέτοντας πως μια σύνθεση μεταβολικών, ορμονικών και ψυχολογικών μετρήσεων είναι απαραίτητες για να ορίσουν το υγιές βάρος. Αν κάποιος αρχίζει να παχαίνει, η έμμηνος ρύση επανέρχεται, ενώ παράλληλα βελτιώνεται η κοινωνική, η συναισθηματική και η γνωστική του κατάσταση, γεγονός που αποτελεί ένδειξη ότι αναρρώνει» καταλήγει ο Δρ. Golden.
