Όταν η αρρώστια χτυπά την πόρτα, η ζωή κάθε ανθρώπου μεταβάλλεται ριζικά. Οι συνήθειες, τα σχέδια, ακόμα και οι καθημερινές σκέψεις μας επαναπροσδιορίζονται. Μπροστά στον πόνο, στην αβεβαιότητα και πολλές φορές στον φόβο του αγνώστου ή και του πιθανού θανάτου, ο άνθρωπος επιστρέφει στα πιο βαθιά του εσωτερικά καταφύγια. Ένα από αυτά –ίσως το πιο αρχέγονο και ισχυρό το οποίο δημιουργεί ένα συμπαντικής ενότητας παρέχοντας την δυνατότητα να είναι ομαδική και ταυτόχρονη– είναι η προσευχή.
Η προσευχή δεν είναι απλά συγκεκριμένες λέξεις ή ένα προκαθορισμένο τελετουργικό, αλλά μια πράξη βαθιάς σύνδεσης, ένα κάλεσμα του ανθρώπου προς κάτι ανώτερο, είτε κάποιος το ονομάζει Θεό, είτε φως, είτε αγάπη. Σε κάποιες δύσκολες στιγμές κρίσης και ανθρώπινης νόσησης –η ασθένεια θεωρείται μια από τις πιο κρίσιμες καταστάσεις της ζωής ενός ανθρώπου και των οικείων του– η προσευχή γίνεται η πολυπόθητη γέφυρα ανάμεσα στην απόγνωση και την ελπίδα.
Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, η πίστη συνδέθηκε με τη θεραπεία. Σε κάθε πολιτισμό, η επίκληση στους θεούς που ο κάθε λαός πίστευε, συνόδευε την αγωνία για ίαση και ανακούφιση. Οι αρχαίοι Έλληνες αναζητούσαν ίαση στα Ασκληπιεία, όπου η σωματική θεραπεία συνοδευόταν από θρησκευτικές τελετές. Οι χριστιανοί προσκυνητές ταξίδευαν επί αιώνες σε ιερούς τόπους, προσδοκώντας ένα θαύμα μέσα από την προσευχή.
Στον σύγχρονο κόσμο, παρόλο που η επιστήμη έχει σημειώσει τεράστια άλματα, ο άνθρωπος συνεχίζει να στρέφεται στην προσευχή. Όχι ως υποκατάστατο της ιατρικής, αλλά ως συνοδοιπόρο «φάρμακο». Διότι, δεν αρκεί μόνο η φαρμακευτική αγωγή, αλλά χρειάζεται και η ψυχική δύναμη, το ανάλογο κουράγιο, η αυτοφροντίδα και το θάρρος στη διαχείριση επώδυνων καταστάσεων. Για όλους τους ανωτέρω λόγους, η προσευχή αποτελεί μια ανάγκη εσωτερικής επικοινωνίας. Είναι ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος εκφράζει τα συναισθήματά του, τα αιτήματά του, τη βαθύτερη του αλήθεια του.
Αν και η προσευχή δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ιατρική παρέμβαση, η επιστημονική κοινότητα έχει αρχίσει να αναγνωρίζει τη θετική της επίδραση στην ψυχική υγεία των ασθενών. Έρευνες και επιστημονικά δεδομένα έχουν παρουσιάσει ότι η προσευχή και η πνευματικότητα σχετίζονται με χαμηλότερα επίπεδα άγχους, καλύτερη ψυχολογική προσαρμογή στην ασθένεια και συχνά με βελτίωση των βιολογικών δεικτών.
Με άλλα λόγια, η δύναμη της προσευχής δεν αναιρεί την ανάγκη για ιατρική διάγνωση, φαρμακευτική θεραπεία και φροντίδα. Ούτε υποκαθιστά τη γνώση, την έρευνα ή την επιστήμη. Η προσευχή είναι μια πράξη βαθιά ανθρώπινη, που εκφράζει την ανάγκη για ελπίδα, σύνδεση και νόημα στη ζωή κάθε πάσχοντα θέλοντας να είναι ένας διάλογος με το αιώνιο, με αυτό που ξεπερνά τη φυσική φθορά και τον ανθρώπινο πόνο.
Διαβάστε επίσης
Πώς καλυτερεύει η ζωή μας όταν ανησυχούμε λιγότερο – Τρία βήματα για να το πετύχουμε
Ψυχική ισορροπία και ευημερία: Ο εύκολος τρόπος να τις κατακτήσουμε
Η τέχνη που μας βοηθά να ξεπεράσουμε την αποτυχία και την απογοήτευση
