Ο καθημερινός στόχος των 10.000 βημάτων έχει αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια ως η χρυσή τομή της άσκησης που μπορεί να μας προσφέρει σημαντικά οφέλη. Παρότι αυτό το μέγεθος έχει αμφισβητηθεί από διαφορετικές μελέτες, όπως μια παλΑιότερη που επισήμανε τα οφέλη των 8.000 βημάτων μία ή δύο φορές την εβδομάδα για την πρόληψη του πρόωρου θανάτου, Aμερικανοί επιστήμονες έρχονται να προσθέσουν στην εξίσωση και τον τρόπο που περπατάμε, για την αποτελεσματική απώλεια βάρους, σε μικρότερο μάλιστα χρόνο.
Συγκεκριμένα, η έρευνά τους, που δημοσιεύτηκε στο bioRxiv κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το περπάτημα με ακανόνιστο και ανομοιόμορφο βηματισμό θα μπορούσε να ενισχύσει την καύση περισσότερων θερμίδων σε σύγκριση με έναν πιο σταθερό βηματισμό.
Για να φτάσουν σε αυτά τα αποτελέσματα, οι ερευνητές παρακολούθησαν τις κινήσεις 18 υγιών ενηλίκων -ηλικίας 24 ετών και βάρους 70,5kg κατά μέσο όρο- οι οποίοι περπατούσαν με κανονικό ρυθμό για πέντε λεπτά σε ένα διάδρομο γυμναστικής. Το μέσο μήκος των βημάτων τους εκτιμήθηκε από ένα σύστημα καταγραφής κίνησης και εκτιμήθηκε σε μια κοινή ταχύτητα 1,2 μέτρων ανά δευτερόλεπτο. Στη συνέχεια, τροποποίησαν τον ρυθμό και την έκταση των βημάτων τους κατά τη διάρκεια ενός δεύτερου πεντάλεπτου βαδίσματος στον διάδρομο, φωτίζοντας στο διάδρομο τα σημεία που έπρεπε να πατήσουν οι συμμετέχοντες, για να πετύχουν τον ακανόνιστο βηματισμό. Σε όλους τους εθελοντές τοποθετήθηκε επίσης ένα επιστόμιο που μετρούσε το ρυθμό παραγωγής διοξειδίου του άνθρακα, ο οποίος αυξάνεται με την άσκηση.
Διαπιστώθηκε ότι για κάθε 1% αύξηση της μεταβλητότητας των βημάτων, υπήρχε 0,7% αύξηση της ενέργειας που χρησιμοποιήθηκε. Συμπερασματικά, τα ανομοιόμορφα βήματα «παίζουν έναν μέτριο αν και σημαντικό ρόλο» στο μεταβολικό κόστος του περπατήματος, σύμφωνα με τους ειδικούς. Παρόλα αυτά, δε μετρήθηκαν οι θερμίδες που έκαψαν οι συμμετέχοντες.
Εν ολίγοις, συμφωνά με τους ερευνητές, τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι, όταν οι άνθρωποι πρέπει να εργαστούν για να διατηρήσουν τη σταθερότητά τους από ένα μικρό βήμα σε ένα μεγαλύτερο βήμα ή αντίστροφα, μπορεί να αυξηθεί η μυϊκή συστολή και στη συνέχεια το μεταβολικό κόστος: «Τα δεδομένα μας υποδεικνύουν ότι μια αύξηση της μεταβλητότητας του μήκους του βήματος κατά 2,7% θα αύξανε το μεταβολικό κόστος του βαδίσματος κατά 1,7%» πρόσθεσαν.
Οι ερευνητές, ωστόσο, αναγνώρισαν ότι η μεταβολή του μήκους των βημάτων κατά 5% διαφέρει σημαντικά από τη διακύμανση της βάδισης στον πραγματικό κόσμο. Όπως ανέφεραν, οι συμμετέχοντες δυσκολεύονταν να ακολουθήσουν πιστά τις αλλαγές στο μήκος των βημάτων τους χωρίς τη συμβολή τους.
Περπάτημα: Το στυλ βάδισης που ωφελεί τους καρδιοπαθείς
Περπάτημα: Χαρίζει χρόνια ζωής σε αυτούς τους ασθενείς
Αδυνάτισμα: Τρία λάθη που κάνουν όσοι προσπαθούν να χάσουν βάρος
