Η ζέστη του καλοκαιριού, οι αγχωτικές καταστάσεις, η έντονη άσκηση… Από όπου κι αν το πιάσουμε, δύσκολα θα ξεφύγουμε από τον ιδρώτα που εμφανίζεται και μας προκαλεί αμηχανία λόγω της κακοσμίας. Τι θα γινόταν, όμως, αν τα ρούχα μας μπορούσαν να καλύψουν αυτή τη μυρωδιά και να την αντικταστήσουν με ένα ευχάριστο και ευωδιαστό άρωμα;
Ερευνητές από την Αμερικανική Χημική Εταιρία πραγματοποίησαν κάποιες τροποποιήσεις στα βαμβακερά υφάσματα, ώστε να αναδύουν ένα άρωμα λεμονιού, παρόμοιο με αυτό της σιτρονέλας, μόλις έρχονται σε επαφή με τον ιδρώτα του σώματος. Τα αποτελέσματα της εργασίας τους δημοσιεύθηκαν στο ACS Applied Materials & Interfaces.
Τα τελευταία χρόνια, οι επιστήμονες έχουν εντρυφήσει στην ανάπτυξη «έξυπνων υφασμάτων» που αντιδρούν σε ερεθίσματα όπως το φως, η θερμοκρασία ή το μηχανικό στρες με συγκεκριμένους τρόπους, όπως αλλάζοντας χρώμα ή εκπμέμποντας ένα ηλεκτρικό σήμα.
Κατά τις έρευνές τους αυτές, ανακάλυψαν, επίσης, διάφορες μεθόδους απελευθέρωσης αρωμάτων από τα υφάσματα. Οι Carla Silva, Artur Cavaco-Paulo και κάποιοι συνεργάτες τους, λοιπόν, θέλησαν να αναπτύξουν και να συγκρίνουν δύο νέες στρατηγικές απελευθέρωσης του αρώματος της β-κιτρονελλόλης από τα βαμβακερά υφάσματα ως απόκριση στον ιδρώτα.
Η πρώτη απόπειρα περιελάμβανε μια πρωτεΐνη δέσμευσης οσμογόνων μορίων (OBP) που βρίσκεται στη μύτη των γουρουνιών και η οποία δεσμεύει τη β-κιτρονελλόλη και άλλα οσμογόνα μόρια. Στην OBP oι ερευνητές προσάρτησαν μια πρωτεϊνική περιοχή, το μόριο δέσμευσης υδατανθράκων (CBM), που δεσμεύει το βαμβάκι. Στη δεύτερη απόπειρα, αποθήκευσαν το άρωμα σε λιποσώματα που εντοπίστηκαν στα CBM, τα οποία και εναπόθεσαν τους λιπιδικούς φορείς και το φορτίο τους στο ύφασμα. Στη συνέχεια οι επιστήμονες τροποποίησαν τα βαμβακερά υφάσματα σε ένα όξινο διάλυμα ιδρώτα και το χαμηλό pH του προσομοιωμένου ιδρώτα προκάλεσε την απελευθέρωση της β-κιτρονελλόλης από την OBP και τα λιποσώματα.
Συγκρίνοντας τις δύο στρατηγικές, η ομάδα διαπίστωσε ότι η απελευθέρωση του αρώματος από την πρωτεΐνη OBP ήταν άμεση και εκρηκτική, σε αντίθεση με αυτή των λιποσωμάτων που ήταν πιο αργή. Από την άλλη, τα λιποσώματα μπορούσαν να «κρατήσουν» περισσότερο άρωμα σε σύγκριση με την άλλη προσέγγιση. Όπως αναφέρουν στο σχόλιό τους οι ερευνητές, οι δύο αυτές στρατηγικές θα μπορούσαν να αποδειχθούν χρήσιμες σε διάφορες εφαρμογές ρουχισμού.
