Όταν κάποιος πάσχει από διαφραγματοκήλη μέρος του στομάχου του ανεβαίνει στον θώρακα. Παρά το ότι αυτή η πάθηση είναι καλοήθης μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές, γι’ αυτό θα πρέπει να παρακολουθείται και μπορεί να χρειαστεί και χειρουργείο. Η διαφραγματοκήλη μπορεί να παρουσιαστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, συνήθως όμως εμφανίζεται μετά τα 60 έτη.
Είναι μια ανατομική ανωμαλία, όπου ένα μέρος του στομάχου διέρχεται στον θώρακα μέσω του οισοφάγειου τμήματος. Μπορεί να είναι προσωρινή ή μόνιμη. Υπάρχουν δυο τύποι κήλης:
- Η ολισθαίνουσα, η οποία αντιπροσωπεύει τη συντριπτική πλειοψηφία των διαφραγματοκηλών και η οποία ορίζεται από το πέρασμα της γαστροοισοφαγικής συμβολής στο μεσοθωράκιο.
- Οι παραοισοφαγικές κήλες, στις οποίες η γαστροοισοφαγική συμβολή παραμένει στη θέση της αλλά μέρος του στομάχου (θόλος) ανέρχεται στο μεσοθωράκιο. Επίσης, μπορεί να παρασυρθούν και άλλα όργανα όπως ο σπλήνας και το έντερο
Αιτίες και συμπτώματα της διαφραγματοκήλης
Με το πέρασμα της ηλικίας οι σύνδεσμοι που κρατούν το στομάχι στη θέση του χαλαρώνουν, ενώ άλλες αιτίες είναι: η παχυσαρκία -καθώς το υπερβολικό βάρος επιτείνει τη χαλάρωση των συνδέσμων- και το κάπνισμα.
Οι περισσότερες διαφραγματοκήλες είναι ασυμπτωματικές και ανακαλύπτονται τυχαία κατά την διάρκεια μιας ενδοσκοπικής εξέτασης. Ωστόσο ορισμένες μπορεί να προκαλέσουν γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.
Αν και συχνά είναι ασυμπτωματική, ορισμένα συμπτώματα μπορεί να μας προειδοποιήσουν, όπως: πόνος και κάψιμο οπισθοστερνικά, αίσθηση πλήρωσης (φούσκωμα), επαναλαμβανόμενες ερυγές (ρεψίματα), ή λόξυγγας, παλινδρόμηση και εμετός με όξινη γεύση, δυσοσμία αναπνοής, κακή γεύση στο στόμα, κόπωση και αίσθημα δύσπνοιας και τέλος καρδιακές αρρυθμίες.
Πώς διαγιγνώσκεται η διαφραγματοκήλη
Υπάρχουν πολλοί τρόποι προσέγγισης στη διάγνωση της διαφραγματοκήλης:
- Απλή ακτινογραφία ύστερα από κατάποση βαρίου (σκεύασμα που περιέχει ιώδιο ορατό στις ακτινογραφίες), εξέταση χρήσιμη στη διερεύνηση και μελέτη.
- Ενδοσκοπική μελέτη (γαστροσκόπηση) χρήσιμη στη διερεύνηση οισοφάγου και στομάχου.
- Αξονική τομογραφία ύστερα από κατάποση γαστρογραφίνης, εξέταση που μας επιτρέπει να διαγνώσουμε τον τύπο της διαφραγματοκήλης.
Επιπλοκές διαφραγματοκήλης
Οι επιπλοκές που προκαλούνται από την πάθηση είναι ποικίλες και κάποιες πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα. Οι μεγάλες διαφραγματοκήλες μπορεί να προκαλέσουν δυσφαγία (δυσκολία στην κατάποση) και εμετούς. Επίσης, προκαλούν σε ορισμένες περιπτώσεις φλεγμονή του οισοφάγου -τη λεγόμενη οισοφαγίτιδα- ή ακόμη και έλκη, καθώς μπορεί και να αυξήσουν τον κίνδυνο καρκίνου. Ακόμη μπορεί να προκληθεί αιμορραγία που οδηγεί σε αναιμία. Τέλος, η παραοισοφαγική διαφραγματοκήλη μπορεί να προκαλέσει συστροφή στομάχου, μια πολύ σοβαρή επιπλοκή.
Θεραπεία της διαφραγματοκήλης
Η διαφραγματοκήλη δεν θα υποχωρήσει, εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία και η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση είναι η χειρουργική.
Ωστόσο, η διαχείριση με φάρμακα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης είναι απαραίτητη και είναι γενικά επαρκής για τον ασθενή. Συνταγογραφούνται φάρμακα αναστολείς της αντλίας πρωτονίων για τη μείωση της παλινδρόμησης οξέος. Εάν η ολισθαίνουσα διαφραγματοκήλη είναι μικρότερη των 5 εκατοστών και δεν προκαλεί επιπλοκές η επέμβαση δεν ενδείκνυται.
Για μια μεγάλη διαφραγματοκήλη με συμπτώματα που επιμένουν, τότε υπάρχει σημαντική ένδειξη για χειρουργική επέμβαση. Όσον αφορά στις παραοισοφαγικές διαφραγματοκήλες η χειρουργική θεραπεία είναι απαραίτητη. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης πρώτη μέριμνα είναι η επαναφορά του στομάχου στην θέση του, η σύγκλιση των σκελών του διαφράγματος και η κατασκευή μιας αντιπαλινδρομικής βαλβίδας. Η χειρουργική επέμβαση είναι μια αποτελεσματική θεραπεία με εκτιμώμενο ποσοστό επιτυχίας 90%, με πλήρη εξάλειψη των συμπτωμάτων.
