Η μουσική ίσως αποτελέσει μια εναλλακτική λύση στη λήψη ηρεμιστικών προεγχειρητικά, πριν την χορήγηση περιοχικής αναισθησίας, σύμφωνα με τα αποτελέσματα κλινικής μελέτης που δημοσιεύθηκε στο Regional Anesthesia & Pain Medicine
Η μουσική φαίνεται ότι έχει δράση εφάμιλλη του ηρεμιστικού μιδαζολάμη σύμφωνα με τους ερευνητές. Η μιδαζολάμη είναι ένα παράγωγο της ομάδος των ιμιδαζοβενζο-διαζεπινών με κατασταλτική και υπναγωγό ενέργεια, σημαντικού βάθους. Η χορήγησή της γίνεται πριν την διεξαγωγή τοποπεριοχική αναισθησίας, μέσω περιφερικών αποκλεισμών νεύρων.
Φυσικά η προεγχειρητική ανησυχία είναι συχνή και μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των ορμονών του στρες γεγονός που με τη σειρά του μπορεί να επηρεάσει την ανάνηψη του ασθενούς μετεγχειρητικά.
Η κατάσταση αυτή συνήθως αντιμετωπίζεται με την λήψη βενδοδιαζεπινών όπως η μιδαζολάμη. Ωστόσο αυτά τα φάρμακα έχουν παρενέργειες όπως η δύσπνοια, η διαταραχής της ροής του αίματος και παραδόξως η πιθανότητα αύξησης του εκνευρισμού και της επιθετικότητας.
Οι ερευνητές θέλησαν να διερευνήσουν σε τι βαθμό η μουσική ως φάρμακο, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείωση του προεγχειρητικού στρες, χωρίς όμως να την συγκρίνουν απευθείας με την ενδοφλέβια λήψη μιδαζολάμης.
Στο πλαίσιο της μελέτης επιλέχθηκαν τυχαία 157 ενήλικες που είτε έλαβαν 1-2mg μιδαζολάμης ενδοφλεβίως τρία λεπτά πριν την περιοχική αναισθησία είτε άκουσαν με ακουστικά εξουδετέρωσης θορύβου για τρία λεπτά το Weightless του συγκροτήματος Marconi Union – θεωρείται ένα από τα πιο ηρεμιστικά κομμάτια παγκοσμίως.
Εκτιμήθηκαν τα επίπεδα της ανησυχίας των συμμετεχόντων με μια έγκυρη κλίμακα μέτρησης (State Trait Anxiety Inventory-6, STAI-6) πριν και μετά την χρήση κάθε ηρεμιστικής μεθόδου. Η ικανοποίηση μεταξύ ασθενών και γιατρών επίσης καταγράφηκε σε μια κλίμακα δέκα βαθμίδων με το 0 να αντιστοιχεί στο χαμηλότερο επίπεδο ικανοποίησης.
Παρατηρήθηκαν παρόμοιες αλλαγές στα επίπεδα της προεγχειρητικής ανησυχίας και στις δυο ομάδες αν και οι ασθενείς στην ομάδα της μουσικής ήταν λιγότερο ικανοποιημένοι συγκριτικά με όσους έλαβαν το ηρεμιστικό, ενδεχομένως επειδή δεν τους επιτράπηκε να επιλέξουν το θέμα της μουσικής που άκουγαν, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Μεταξύ των γιατρών δεν υπήρχε διαφορά στα επίπεδα της ικανοποίησης. Επίσης τόσο οι γιατροί όσο και οι ασθενείς δυσκολεύτηκαν να επικοινωνήσουν όταν έπαιζε η μουσική πιθανώς εξαιτίας των ακουστικών.
Οι ερευνητές αποδέχονται ότι μια σύγκριση διάρκειας μόλις τριών λεπτών ίσως είναι πολύ σύντομη, αλλά το χρονικό αυτό διάστημα επιλέχτηκε επειδή αυτό απαιτείται για τη μεγιστοποίηση της δράσης της μιδαζολάμης.
Πάντως τα ευρήματά τους τους επιτρέπουν να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η μουσική μπορεί να αποτελέσει μια εναλλακτική στα ηρεμιστικά πριν την διεξαγωγή τοποπεριοχικής αναισθησίας, μέσω περιφερικών αποκλεισμών νεύρων.
Είναι απαραίτητο ωστόσο όπως επισημαίνουν να διεξαχθούν περισσότερες έρευνες αναφορικά με τον τύπο της μουσικής καθώς και τον τρόπο που ακούγεται προκειμένου να καταστεί σαφές κατά πόσο η ηρεμιστική της δράση υπερκεράζει την αύξηση των επικοινωνιακών εμποδίων.
