Θυμός και επιθετικότητα ήταν τα συναισθήματα που επικράτησαν στην ψυχοσύνθεση των υγειονομικών κατά την πρώτη φάση της πανδημίας, λόγω της πρωτοφανούς πίεσης και των περιοριστικών μέτρων. Το αποτύπωμα αυτό δυστυχώς ήταν δυσανάλογο απέναντι στα φύλα, καθώς οι γυναίκες επηρεάστηκαν περισσότερο, μιας και έλαβαν λιγότερη υποστήριξη από το οικογενειακό περιβάλλον.
Αυτά αποτέλεσαν μερικά από τα συμπεράσματα μελέτης που πραγματοποίησαν επιστήμονες από το Ψυχιατρικό Τμήμα του «Σωτηρία», το νοσηλευτικό τμήμα του ίδιου νοσοκομείου και το Ενδοκρινολογικό του «Έλενα Βενιζέλου» και δημοσιεύτηκε στο AIMS Public Health.
Την έρευνα υπογράφουν η υπεύθυνη του Ψυχιατρικού του «Σωτηρία» Αργυρώ Παχή, με τους: Μαρία Αναγνωστοπούλου, Αθανάσιο Αντωνίου, Στυλιανή Μαρία Παπαγεωργίου, Ευφροσύνη Τσομάκα, Χρήστο Συκαρά, Ιωάννη Ηλία και Αθανάσιο Τσελεμπή.
Η μελέτη διερεύνησε τη σχέση μεταξύ οικογενειακής υποστήριξης, θυμού και επιθετικότητας 50 ανδρών και 190 γυναικών γιατρών και νοσηλευτών οι οποίοι συμπλήρωσαν ένα ειδικό ερωτηματολόγιο, χρησιμοποιώντας τις κλίμακες διαστάσεων θυμού (DAR-5) και την κλίμακα οικογενειακής υποστήριξης (FSS).
Σύμφωνα με τα ευρήματα, το ένα τρίτο των συμμετεχόντων εμφάνισε αυξημένη βαθμολογία θυμού, με τις γυναίκες να εμφανίζουν χαμηλότερες βαθμολογίες οικογενειακής υποστήριξης από τους άνδρες, οι οποίες ήταν, πάντως, υψηλότερες σε σύγκριση με προηγούμενες μετρήσεις. Η εκτίμηση των ερευνητών είναι πως θα πρέπει αυτό το αποτέλεσμα να αξιολογηθεί, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες και τις σημαντικές ελλείψεις στην αρχή της πανδημίας.
Όπως σημειώνουν, η υποστήριξη από την οικογένεια αποσυμπιέζει από την ένταση και αποτρέπει τον εκτροχιασμό του θυμού σε επιθετικότητα. Στα προγράμματα υποστήριξης των εργαζομένων στον τομέα της Υγείας, φαίνεται απαραίτητο να περιλαμβάνεται και ενότητα για τη διαχείριση του θυμού.
Τα αυξημένα επίπεδα θυμού, όπως αυτά που παρατηρήθηκαν στην πλειοψηφία των υγειονομικών, συνδέονται με αυξημένο αριθμό αρνητικών γεγονότων της ζωής. Επομένως, αγχωτικές καταστάσεις, όπως η πανδημία και οι περιορισμοί που τη συνόδευαν, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια εξήγηση του φαινομένου.
Τονίζεται, ωστόσο, πως ο θυμός μπορεί να είναι ένα σύμπτωμα, τόσο των αγχωδών, όσο και των καταθλιπτικών διαταραχών, οι οποίες παρατηρούνται συχνά σε υγειονομικούς. Η κακή του διαχείριση, όμως, θα μπορούσε να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα της φροντίδας των ασθενών.
Τέλος, η ερευνητική ομάδα σημειώνει ότι είναι ιδιαίτερα συχνό σε μελέτες ο γυναικείος πληθυσμός να εκφράζει χαμηλότερη αίσθηση υποστήριξης από την οικογένεια σε σύγκριση με τον ανδρικό πληθυσμό. Η παρατήρηση αυτή αντανακλά μάλλον τα τυπικά χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας, σε σχέση με επίσημους κοινωνικούς ρόλους που καλούνται να αναλάβουν τα δύο φύλα.
Παρόλα αυτά, όμως, η υποστήριξη από την οικογένεια αυξήθηκε εκείνη την περίοδο, σε σύγκριση με παλαιότερα.
Διαβάστε επίσης:
Γιατρός αυτοκτόνησε μετά από εξαντλητική εργασία – Έκανε 200 ώρες υπερωρίες σε ένα μήνα
Νοσοκομεία – ΕΣΥ: Γιατί οι γιατροί δέχονται επιθέσεις από ασθενείς – Πώς αντιμετωπίζεται το πρόβλημα
