Ο όρος “rubenesque” χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις χυμώδεις, παχουλές γυναικείες μορφές στους πίνακες του Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς, του σημαντικού Φλαμανδού ζωγράφου που γεννήθηκε σαν σήμερα, 28 Ιουνίου, το 1577. Το έργο του παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως κορυφαία έκφραση του κινήματος μπαρόκ, προσφέρεται δε και για μελέτες πέρα από το πεδίο της ιστορίας της τέχνης, με ενδιαφέρον κοινωνιολογικό ή και ιατρικό.
Σύμφωνα με μια δημοσίευση των Philippe Abastado και Denis Chemla στο Medical Humanities, το πορτρέτο της δεύτερης συζύγου του, Helena Fourment, που φιλοτέχνησε ο Ρούμπενς μεταξύ 1636-1638, αποτελεί σταθμό στην αντίληψη του σώματος, παρουσιάζοντας το γυναικείο σώμα όπως πραγματικά είναι, με τη μειωμένη ελαστικότητα που φέρει ο χρόνος, το ασύμμετρο στήθος και την παρουσία κιρσών στα κάτω άκρα (θεραπείες των οποίων καλύπτονται από την ιδιωτική ασφάλιση όπως μπορείτε να διαβάσετε εδώ). Από την άλλη, κάποιοι εστιάζουν στο ρουμπενσιανό πρότυπο ομορφιάς και τη σύνδεσή του με την παχυσαρκία.
Ο εντοπισμός πιθανών παθήσεων και διαταραχών υγείας από ιατρούς και επιστήμονες σε διάσημους πίνακες ζωγραφικής είναι μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση που έχει επιχειρηθεί στο έργο διαφόρων ζωγράφων, όπως στου Δομίνικου Θεοτοκόπουλου (El Greco) και τις φιγούρες με σύνδρομο Marfan, μια κληρονομική διαταραχή που επηρεάζει τον συνδετικό ιστό και τα άτομα αναπτύσσουν πολύ ψηλά και λεπτά χέρια, πόδια, δάκτυλα χεριών και ποδιών, ή τη «διάγνωση» δερματικών και οφθαλμικών νοσημάτων, υποθυρεοειδισμού και νόσου του Horton καθώς και εκδηλώσεων από την ψυχική σφαίρα στον Ρέμπραντ μέσα από τα πολλά αυτοπροτρέτα του.
Έτσι, για να επανέλθουμε στην περίπτωση του Ρούμπενς, μέσα από δημοσίευσή του στο Croatian Medical Journal, ο Sandor G. Vari, Αναπληρωτής Διευθυντής στο Πρόγραμμα Διεθνούς Έρευνας και Καινοτομίας στην Ιατρική στο Ιατρικό Κέντρο Cedars-Sinai στο Λος Άντζελες, επισημαίνει ότι η rubensque ομορφιά δεν είναι απλώς ένα ατομικό πρόβλημα αλλά επιδημία που απαιτεί νέες προσεγγίσεις για τη διερεύνηση του πολυπαραγοντικού υποστρώματός της και των συννοσηροτήτων της, δεδομένου ότι τα ποσοστά της συνεχίζουν να αυξάνονται σε όλον τον κόσμο.
Βαριατρικές επεμβάσεις στα προγράμματα υγείας
Επί του παρόντος, εκτιμάται ότι 813 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο βρίσκονται στο φάσμα της παχυσαρκίας, με τα δυσοίωνα σενάρια να εκτοξεύουν τον αριθμό στο 1,5 δις έως το 2035. Αναπόδραστα, από τις πολλές αλλαγές και παρεμβάσεις που επέβαλε η διαχείριση της αυξανόμενης απειλής, από τα προληπτικά μέτρα για τη δημόσια υγεία έως τον αγώνα της φαρμακοβιομηχανίας για την ανάπτυξη αποτελεσματικών θεραπειών, δεν θα μπορούσε να απέχει η ιδιωτική ασφάλιση υγείας.
Αν και τα παλαιότερα ασφαλιστικά προγράμματα υγείας ενέτασσαν τις βαριατρικές επεμβάσεις στην αισθητική χειρουργική, εκ των βασικών εξαιρέσεων της ασφάλισης υγείας, σήμερα παρατηρείται μια προσέγγιση της παχυσαρκίας ως σοβαρής νόσου, όπως πράγματι δηλαδή είναι, και στα συμβόλαια υγείας εντοπίζεται η κάλυψη την κάθετη γαστροπλαστική (διαμερισματοποίηση) για κακοήθη παχυσαρκία (ανοικτή κατά Mason) ή λαπαροσκοπική τοποθέτηση γαστρικού δακτυλίου, με κάποιες εταιρείες να διευκρινίζουν ότι η ασφαλιστική κάλυψη περιλαμβάνει και την αγορά.
Εντούτοις, η πρώτη μέθοδος θεωρείται απαρχαιωμένη ενώ η δεύτερη χαρακτηρίζεται από πολλούς ειδικούς αποτυχημένη λόγω του αυξημένου κινδύνου επιπλοκών ή της επαναπρόσληψης βάρους, προκρίνοντας αντ’ αυτών νεότερες μεθόδους όπως το γαστρικό μανίκι (sleeve) ή η γαστρική παράκαμψη (bypass) ως ασφαλείς και αποτελεσματικές λύσεις. Εν προκειμένω, οι ασφαλισμένοι θα πρέπει να προσκομίσουν στην εταιρεία -μαζί με τα υπόλοιπα δικαιολογητικά- την ιατρική γνωμάτευση που εξηγεί αναλυτικά τους λόγους που επιβάλλεται η επιλογή κάποιας από τις τελευταίες μεθόδους.
Η βασική προϋπόθεση
Photo: Shutterstock
Βασικό προαπαιτούμενο για να ενεργοποιηθεί η κάλυψη από το συμβόλαιο υγείας, είναι η προσκόμιση της έγκρισης του ΕΟΠΥΥ που προϋποθέτει συνήθως Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) άνω του 40 kg/m2 είτε άνω του 35 kg/m2 παρουσία συννοσηροτήτων σχετιζόμενων με την παχυσαρκία όπως υπέρταση, οστεοαρθρίτιτδα, σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 κ.α. και να μην υπάρχει αντένδειξη ή κίνδυνος από την διενέργεια της χειρουργικής επέμβασης. Επιπλέον προϋποθέσεις μπορεί να θέτει και η ασφαλιστική εταιρεία, όπως η προσκόμιση ειδικού εγγράφου από εγκεκριμένα κέντρα που να πιστοποιεί ότι ο ασφαλισμένος επιχείρησε την απώλεια βάρους χωρίς ιατρική παρέμβαση και απέτυχε.
Η αναμονή για την κάλυψη της βαριατρικής επέμβασης από το συμβόλαιο καθώς και την ενεργοποίηση άλλων σχετικών παροχών (π.χ. χειρουργικό επίδομα) είναι συνήθως μεγάλη όπως 5 χρόνια, εξυπακούεται δε ότι η παχυσαρκία δεν έπρεπε να προϋπάρχει τη σύναψη του ασφαλιστηρίου υγείας. Ενδιαφερόμενοι/ες για απόκτηση μιας ασφάλισης περίθαλψης υγείας ενώ βρίσκονται ήδη στο φάσμα υπερβαρότητας/παχυσαρκίας, ενδεχομένως να έρθουν αντιμέτωποι με δυσκολίες στην αποδοχή του αιτήματός τους ή να ασφαλιστούν με πολλές εξαιρέσεις και ειδικούς όρους. Μια λύση θα μπορούσαν να προσφέρουν προγράμματα εταιρειών που επιτρέπουν την είσοδο σε άτομα με ιατρικό ιστορικό. Είναι αναγκαία η σωστή έρευνα και η επικοινωνία με τον ασφαλιστικό σύμβουλο ή την εταιρεία.
Διαβάστε επίσης:
Παθήσεις Οισοφάγου: Ποιες καλύψεις περιλαμβάνει το ασφαλιστήριο υγείας
Επέμβαση αντιμετωπίζει δύο σοβαρές νόσους – Παχυσαρκία και διαβήτη τύπου 2
Εξετάσεις και επισκέψεις σε μη συμβεβλημένα ιατρικά κέντρα: Πότε και πώς καλύπτονται
