Μια από τις σημαντικότερες οργανικές αιτίες σεξουαλικής δυσλειτουργίας έχει αποδειχθεί ότι είναι οι ενδοκρινικές διαταραχές. Μελέτες σε ανθρώπους και σε ζώα έχουν δείξει ότι ο υπερθυρεοειδισμός μπορεί να γίνει αιτία πρόωρης εκσπερμάτισης και ότι η σωστή αντιμετώπισή του μπορεί να οδηγήσει σε μείωση του ποσοστού της. Οι ειδικοί προτείνουν να διενεργούνται εξετάσεις για τον έλεγχο της λειτουργίας και του θυρεοειδούς αδένα, προτού αποφανθούν για την αιτία της και δώσουν θεραπεία, αλλά και οδηγίες στους ασθενείς.
Το ενδοκρινολογικό σύστημα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη σεξουαλική υγεία. Ειδικά οι ορμόνες του θυρεοειδούς αδένα φαίνεται ότι επηρεάζουν πολλές πλευρές της. Για παράδειγμα, οι άνδρες με υπερθυρεοειδισμό παρουσιάζουν συχνά στυτική δυσλειτουργία, διαταραχή της υποτονικής σεξουαλικής επιθυμίας και πρόωρη εκσπερμάτιση. Εκτός από τις ορμόνες του αδένα αυτού, στην εύρυθμη λειτουργία συμβάλουν οι ορμόνες της υπόφυσης, των επινεφριδίων, όπως επίσης των όρχεων στους άνδρες και των ωοθηκών στις γυναίκες.
Η πρόωρη εκσπερμάτιση θεωρείται η πιο συχνή σεξουαλική διαταραχή των ανδρών, δεδομένου ότι περίπου το 30% παγκοσμίως πάσχουν από αυτήν. Ορισμένες ανασκοπήσεις δείχνουν ότι το ποσοστό μπορεί να φτάνει και το 75%. Πρόκειται για μια κατάσταση που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ορίζει ως την εμφάνιση εκσπερμάτισης πριν ή λίγο μετά την έναρξη της σεξουαλικής επαφής ή την αδυναμία καθυστέρησης της εκσπερμάτισης αρκετά ώστε να απολαύσει κανείς τον έρωτα, η οποία εκδηλώνεται με εκσπερμάτιση που συμβαίνει ελλείψει επαρκούς στύσης κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.
Για την εμφάνισή της μπορεί να ενοχοποιούνται ψυχογενείς παράγοντες. Τέτοιοι είναι η κατάθλιψη, το στρες, το άγχος για τη σεξουαλική απόδοση, η κακή εικόνα του σώματος και η πρώιμη σεξουαλική εμπειρία. Άλλοτε πάλι ευθύνονται βιογενείς παράγοντες. Μελέτες έχουν δείξει ότι η πρόωρη εκσπερμάτιση μπορεί να προκαλείται από διάφορες σωματικές, γενετικές και/ή νευροβιολογικές διαταραχές. Μερικές είναι η χρόνια προστατίτιδα, η στυτική δυσλειτουργία, το μεταβολικό σύνδρομο. Λόγω αυτής της πολυπαραγοντικής φύσης προέλευσής της, η αιτία είναι δύσκολο να εντοπιστεί.
Οι περισσότερες μελέτες εστιάζουν στους ψυχολογικούς λόγους της πρόωρης εκσπερμάτισης. Όμως, τα ευρήματα πρόσφατων μελετών υποστηρίζουν ότι οι ενδοκρινικές διαταραχές αποτελούν μία από τις συχνότερες αιτίες της. Φέτος δημοσιεύθηκαν δύο ανασκοπήσεις, η πρώτη στο The world journal of Men’s Health και η δεύτερη στο Sexual Medical Reviews, που το βεβαιώνουν».
Είναι γνωστό άλλωστε ότι η λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα επηρεάζει σχεδόν όλα τα συστήματα του οργανισμού. Όταν παράγει περισσότερη θυρεοειδοτρόπο ορμόνη (TSH) από αυτή που χρειάζεται ο οργανισμός, επιταχύνεται η λειτουργία του και ο ασθενής μπορεί να νιώθει άγχος, αίσθημα παλμών, κόπωση, τρόμο, μυϊκή αδυναμία, να χάνει βάρος παρά την αυξημένη όρεξή του, να μην αντέχει τη ζέστη και να ιδρώνει περισσότερο, κ.ά. Ο πιο συχνός λόγος είναι η νόσος του Graves, μια αυτοάνοση διαταραχή κατά την οποία ο οργανισμός παράγει υπερβολική ποσότητα αντισωμάτων που μιμούνται τη λειτουργία της TSH, τα οποία ευαισθητοποιούν τον θυρεοειδή αδένα ώστε να παράγει ανεξέλεγκτη ποσότητα θυροξίνης (Τ4), και τριιωδοθυρονίνης (Τ3).
Αυτά τα δεδομένα υποψίασαν τους ερευνητές και έτσι στράφηκαν στην πιθανή επίδραση των ορμονών αυτών στη σεξουαλική λειτουργία. Στην πρώτη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο The world journal of Men’s Health επανεξέτασαν μελέτες που αφορούσαν τη σχέση σακχαρώδους διαβήτη, διαταραχών της υπόφυσης, μεταβολικού συνδρόμου και παχυσαρκίας και βιταμίνης D και θυρεοειδικών διαταραχών με τις σεξουαλικές διαταραχές. Όσον αφορά στον θυρεοειδή, διαπίστωσαν ότι υπάρχει σχέση μεταξύ της πρόωρης εκσπερμάτισης και της θυρεοειδοπάθειας.
Η δεύτερη ανασκόπηση, η οποία εστίασε αποκλειστικά στην πρόωρη εκσπερμάτιση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η λειτουργία του θυρεοειδούς θα πρέπει να περιλαμβάνεται στη συνολική αξιολόγηση της σεξουαλικής δυσλειτουργίας, καθώς τα συμπτώματά της μπορεί να είναι αποτέλεσμα ενός υπερδραστήριου αδένα.
Η πρόωρη εκσπερμάτιση έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ψυχολογία των ασθενών, καθώς τους εμποδίζουν να αναζητήσουν φυσιολογικές ερωτικές σχέσεις ή σεξουαλικές επαφές. Γι’ αυτό θα πρέπει να ξεπερνούν κάθε αναστολή και να απευθύνονται για βοήθεια στον ουρολόγο τους το συντομότερο, προκειμένου να γίνεται εξονυχιστικός έλεγχος για τον εντοπισμό της αιτίας (περιλαμβανομένης της λειτουργίας του θυρεοειδούς, όπως άλλωστε και άλλων ορμονών δεδομένου ότι αυτές ρυθμίζουν σε μεγάλο βαθμό το ανδρικό αναπαραγωγικό σύστημα) και τη θεραπεία της.
Έχει παρατηρηθεί ότι όταν τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών επανέρχονται στο φυσιολογικό υποχωρεί η συγκεκριμένη σεξουαλική δυσλειτουργία. Επομένως, η πρόωρη εκσπερμάτιση που οφείλεται στην υπερλειτουργία του θυρεοειδή μπορεί να θεραπευτεί είτε με φαρμακευτική αγωγή είτε με χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του αδένα.
Επιπλέον, μπορεί να συστηθούν κρέμες και σπρέι τοπικής εφαρμογής που καθυστερούν την εκσπερμάτιση, έως ότου αντιμετωπιστεί η αιτία που προκαλεί τη δυσλειτουργία.
Το σίγουρο είναι ότι η έγκαιρη και έγκυρη θεραπεία αναπτερώνει το ηθικό των ατόμων που πάσχουν, αφού βοηθά τους ίδιους αλλά και τη σύντροφό τους να αποκτήσουν ή να αναθερμάνουν τις σεξουαλικές επαφές τους.
