Υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεις ανθρώπων που μετά το θάνατό τους επιλέγουν να δωρίσουν το σώμα τους στην Επιστήμη.
Μία γυναίκα όμως επέλεξε να δωρίσει μαζί με το σώμα, τη φωνή και τις εμπειρίες της, και μέσα από την εκπληκτική δουλειά μιας ιατρικής ομάδας να καταφέρει να κρατήσει το σώμα της «αθάνατο» και να γίνει ένα ψηφιακό πτώμα που μιλάει, αφηγείται και διδάσκει φοιτητές Ιατρικής.
Η Susan Christina Witschel γεννήθηκε τα Χριστούγεννα του 1927 στην Λειψία της Γερμανίας και μετανάστευσε στη Νέα Υόρκη κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκεί, το 1956 παντρεύτηκε τον Harry Potter, όπου μαζί απέκτησαν δύο κόρες. Όταν ο σύζυγός της συνταξιοδοτήθηκε μετακόμισαν στο Ντένβερ.
To 2000 όταν ήταν ήδη 72 ετών έμαθε για το Visible Human Project στο οποίο ηγείτο ο καθηγητής Ιατρικής Vic Spitzer και αποφάσισε να δωρίσει το σώμα της στην Επιστήμη μετά το θάνατό της. Η πρώτη επικοινωνία με τον Δρ. Spitzer ήταν σοκαριστική μιλώντας με θέρμη και ζήλο για την επιθυμία της να γίνει μέλος του προγράμματος Visible Human.
Το ταλαιπωρημένο από χειρουργικές επεμβάσεις και διάφορες ασθένειες σώμα της Susan Potter δεν ενδιέφερε αρχικά τον Δρ. Spitzer ο οποίος μέχρι τότε αναζητούσε υγιή σώματα για να γίνουν «ορατοί άνθρωποι». Η επιμονή της όμως σε συνδυασμό με μία ιδέα του επιστήμονα έφεραν μία ξεχωριστή ιδέα.
Η Susan Potter θα μιλούσε σε φοιτητές Ιατρικής για τη ζωή και το σώμα της, θα καταγραφόταν οπτικά και ηχητικά και μετά το θάνατό της, θα γινόταν ένας «ζωντανός» αφηγητής για τους μελλοντικούς φοιτητές για όσο υπάρχει η Ιατρική.
Καταγράφηκε, λοιπόν, να εξιστορεί τη ζωή, την υγεία και το ιατρικό ιστορικό της στους φοιτητές παίζοντας σχεδόν 15 χρόνια αυτό τον ρόλο. Έτσι στις 16 Φεβρουαρίου του 2015, στα 87 της χρόνια, όταν η Potter απεβίωσε ξεκίνησε το κομμάτι της «μετατροπής» της σε ένα «ψηφιακό άνθρωπο».
Για περίπου δύο χρόνια το σώμα της συντηρήθηκε στο νεκροτομείο του Νοσοκομείου του Ντένβερ μέχρι τη στιγμή που ο Δρ. Spitzer ξεκίνησε τη διαδικασία για την… αποδόμηση και την αναδόμηση του πτώματος δημιουργώντας ένα ψηφιακό avatar που μπορούσε να μιλά στους φοιτητές Ιατρικής βοηθώντας τους να καταλάβουν τη ζωή της αλλά και τη γυναίκα πίσω από την ασθενή.
Στη διαδικασία για την «ψηφιακή ανάσταση» το σώμα της Susan Potter χρειάστηκε να «κοπεί» σε 27.000 λεπτές φέτες, ενώ η όλη χειρουργική διαδικασία διήρκεσε 60 μέρες. Αξιοσημείωτο ήταν το θάρρος της και η επιθυμία της να μάθει από πριν όλη τη διαδικασία που θα ακολουθείτο αλλά και σχεδόν κάθε εργαλείο που θα χρησιμοποιούσαν οι επιστήμονες σε αυτό το εντυπωσιακό εγχείρημα.
«Θέλουμε ένα σώμα που θα δρα και θα αλληλεπιδρά με τον κόσμο», τόνισε ο Δρ. Spitzer προσθέτοντας πως δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ να δουλεύει πάνω του με απώτερο στόχο να σηκώνεται και να περπατά. «Τότε θα έχουμε σχεδόν τελειώσει» σχολίασε.
