Οι μορφές καρκίνου που μπορεί να εμφανίσει ο σκύλος, μοιάζουν αρκετά με εκείνες που παρουσιάζει και ο άνθρωπος.
«Ο καρκίνος εμφανίζεται όταν κάποια κύτταρα του σώματος αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα. Τα κύτταρα αυτά μπορεί να προέρχονται από οποιονδήποτε ιστό του σώματος. Οι όγκοι, ανάλογα και με τον τύπο τους, αν δεν διαγνωστούν και αφαιρεθούν εγκαίρως, είναι πολύ πιθανό να επεκταθούν, να περάσουν στο κυκλοφορικό ή λεμφικό σύστημα και να «μολύνουν» και άλλους ιστούς του σώματος», εξηγεί ο κτηνίατρος Ελευθέριος Γινάργυρος.
Ενημερώνει ότι πολλές έρευνες εκτιμούν πως περίπου το 50% των σκύλων άνω των 10 ετών θα εκδηλώσουν καρκίνο κάποιας μορφής.
Και καθώς η πρόοδος της σύγχρονης κτηνιατρικής έχει ανεβάσει σημαντικά το προσδόκιμο ζωής των σκύλων, παρουσιάζεται αύξηση και στα περιστατικά καρκίνων στους σκύλους.
«Ευτυχώς, τα μισά είδη καρκίνου που συναντάμε στους σκύλους είναι θεραπεύσιμα, αν διαγνωσθούν νωρίς, ενώ η έρευνα πάνω σε αυτόν τον τομέα προχωρά αλματωδώς. Τα περισσότερα είδη καρκίνου που αφορούν τον σκύλο, και μοιάζουν αρκετά με εκείνα που απασχολούν και την ανθρώπινη ιατρική. Να σημειωθεί πως ο σκύλος είναι ο μόνος οργανισμός, εκτός του ανθρώπινου, που μπορεί να παρουσιάσει καρκίνο του προστάτη», αναφέρει ο κ. Γινάργυρος.
Σύμφωνα με τον κτηνίατρο, τα είδη καρκίνου στον σκύλο που απασχολούν πιο συχνά, είναι τα εξής:
1. Λέμφωμα: Μπορεί να εμφανιστεί σε σκυλιά οποιασδήποτε φυλής ή ηλικίας.
Τις περισσότερες φορές εκδηλώνεται με πρήξιμο των λεμφαδένων και μπορούμε να το εντοπίσουμε ψηλαφίζοντας τον σκύλο κάτω από το σαγόνι, μπροστά από τους ώμους, ή λίγο πίσω από το γόνατο.
Κάποιες φορές μπορεί να επηρεάσει ακόμη και λεμφαδένες στο εσωτερικό του θώρακα, ή και της κοιλιάς. Κάτι τέτοιο προκαλεί δυσκολία στην αναπνοή ή/και γαστρεντερικά προβλήματα.
Γενικότερα, το λέμφωμα θεωρείται θεραπεύσιμο, αν διαγνωσθεί νωρίς. Οι φυλές που φαίνεται να είναι πιο ευπαθείς, είναι τα Golden Retriever.
2. Καρκίνος του μαστού: Είναι το πιο συχνό είδος καρκίνου σε μη στειρωμένα θηλυκά, το οποίο πολύ συχνά αργεί να εντοπισθεί, μιας και αρχίζει απλά σαν ένα μικρό πρηξιματάκι γύρω από τη θηλή.
Δυστυχώς, το πρηξιματάκι αυτό μπορεί γρήγορα να εξελιχθεί σε έναν μεγάλο και επώδυνο όγκο, ο οποίος πολλές φορές εμφανίζει και έλκη, και είναι πιθανό να αιμορραγεί.
Από τους όγκους αυτούς, περίπου το 50% είναι κακοήθεις. Όμως, αν διαγνωσθούν και αφαιρεθούν πριν κάνουν μεταστάσεις, η πρόγνωση είναι καλή.
Η στείρωση ενός θηλυκού σκύλου, όσο πιο σύντομα γίνεται μετά την πρώτη της περίοδο, τόσο μειώνει σημαντικά τις πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου του μαστού. Τα σκυλιά που είναι πιο ευπαθή, είναι τα θηλυκά, τα ηλικιωμένα και τα μη στειρωμένα, οποιασδήποτε φυλής.
3. Οστεοσάρκωμα: Αυτή είναι η πιο κοινή μορφή καρκίνου που επηρεάζει τα κόκαλα – αντιστοιχεί περίπου στο 85% των όγκων οι οποίοι ξεκινούν από το σκελετικό σύστημα.
Αν και συνήθως επηρεάζει ηλικιωμένα ή μεγαλόσωμα σκυλιά, μπορεί να εκδηλωθεί και σε σκυλιά, οποιασδήποτε ηλικίας ή φυλής.
Μπορεί να εμφανιστεί σε αρκετές περιοχές, αλλά κυρίως επηρεάζει τα κόκαλα της περιοχής του ώμου, του καρπού, ή του γόνατος.
Τα κυριότερα συμπτώματα είναι, χωλότητα στο άκρο που εμφανίζει τον όγκο ή/και επώδυνο πρήξιμο στην περιοχή εμφάνισης του.
Οι φυλές που είναι πιο ευπαθείς, είναι: Great Danes, Irish Wolfhounds και Mastiffs.
4. Αιμαγγειοσάρκωμα: Το αιμαγγειοσάρκωμα προκαλείται από τον υπέρμετρο πολλαπλασιασμό των κυττάρων, τα οποία σχηματίζουν τα αιμοφόρα αγγεία (ενδοθηλιακά κύτταρα).
Αν και μπορεί να εμφανιστεί σε σκυλιά κάθε ηλικίας και φυλής, φαίνεται να επηρεάζονται συχνότερα οι μεσήλικες ή ηλικιωμένοι σκύλοι.
Δυστυχώς, αυτή η μορφή καρκίνου αναπτύσσεται αργά και ανώδυνα, γι’ αυτό και σπανίως παρουσιάζονται κλινικά συμπτώματα, μέχρι τα πιο προχωρημένα στάδια της.
Το πιο κοινό κλινικό σύμπτωμα είναι η υπέρμετρη διόγκωση του σπλήνα, κάτι το οποίο εντοπίζεται με ψηλάφηση, ακτινογραφίες, ή υπέρηχο.
Αν διαγνωσθεί εγκαίρως, ο σπλήνας μπορεί να αφαιρεθεί χειρουργικά και να σταλεί για βιοψίες, έτσι ώστε να καθοριστεί αν μιλάμε για καλοήθη ή κακοήθη μορφή.
Οι φυλές που φαίνεται να επηρεάζονται συχνότερα, είναι: Golden Retrievers, German Shepherds, Portuguese Water Dogs και Skye Terriers.
Όσον αφορά τα συμπτώματα του καρκίνου στα σκυλιά, ο κ. Γινάργυρος διευκρινίζει ότι κάποια από αυτά είναι πολύ εύκολο να εντοπιστούν, ενώ κάποια άλλα, καθόλου.
Όμως, εάν παρατηρήσετε κάποια από τα παρακάτω, θα πρέπει να επικοινωνήσετε άμεσα με τον κτηνίατρο σας.
● Γρομπαλάκια ή πρηξίματα κάτω από το δέρμα του σκύλου
● Παράξενες μυρωδιές, που προέρχονται από το στόμα, τα αυτιά, ή άλλο μέρος του σώματος
● Αφύσικες εκκρίσεις από μάτια, στόμα, αυτιά, ή από το απευθυσμένο
● Κοιλιακό πρήξιμο
● Πληγές, ή ερεθισμούς, που δεν φαίνεται να γιατρεύονται
● Ξαφνική και μη αναστρέψιμη απώλεια βάρους
● Αλλαγές στην όρεξη
● Βήξιμο, ή δυσκολία στην αναπνοή
● Λήθαργο, ή κατάθλιψη
● Αλλαγές στη ρουτίνα της τουαλέτας
● Σημάδια πόνου
Σχετικά με τη θεραπεία, ο κ. Γινάργυρος υποστηρίζει ότι οι επιλογές είναι ακριβώς οι ίδιες που έχουν και οι άνθρωποι με αντίστοιχα προβλήματα. Δηλαδή, χειρουργική αφαίρεση, ακτινοθεραπεία, ή χημειοθεραπεία. Η επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής μεθόδου γίνεται αφού ληφθούν υπόψη παράγοντες, όπως:
• Η ηλικία του σκύλου
• Η γενικότερη κατάσταση της υγείας του
• Η μορφή του καρκίνου
• Η βιολογική συμπεριφορά του καρκίνου (καλοήθης ή κακοήθης)
• Το στάδιο του καρκίνου
«Σίγουρα το να διαγνωσθεί το αγαπημένο σας κατοικίδιο με καρκίνο, είναι απευκταίο, αλλά και μια αρκετά τρομακτική είδηση. Παρόλα αυτά, υπάρχουν, πλέον, αρκετές θεραπευτικές επιλογές, ενώ αναμένονται στο προσεχές μέλλον, ακόμα περισσότερες. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η έγκαιρη διάγνωση παίζει, ίσως, τον σημαντικότερο ρόλο στην έκβαση του περιστατικού», επισημαίνει ο κ. Γινάργυρος και συμβουλεύει: «Αν παρατηρήσετε κάποιο από τα συμπτώματα που προαναφέρθηκαν, δεν θα πρέπει να διστάσετε να επικοινωνήσετε αμέσως με τον κτηνίατρο σας».
Ο κτηνίατρος, Ελευθέριος Γινάργυρος
● Ο κ. Ελευθέριος Γινάργυρος είναι πτυχιούχος της Κτηνιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει κάνει πρακτική άσκηση σε κλινικές μικρών ζώων στην Αμερική και μετεκπαίδευση στην ακτινολογία, ενώ έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην παθολογία των μικρών ζώων, αλλά και στη χειρουργική. Έχει συμμετάσχει σε πρακτικά σεμινάρια, πάνω στην τραυματιολογία, την ορθοπεδική, αλλά και τη χειρουργική μαλακών μορίων. Είναι ενεργό μέλος, του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου (Π.Κ.Σ.), της Ελληνικής Εταιρίας Κτηνιατρικής Ζώων Συντροφιάς (ΕΛ.Ε.Κ.Ζ.Σ.), καθώς και της Εθελοντικής Δράσης Κτηνιάτρων Ελλάδας (Ε.Δ.Κ.Ε.), η οποία προσφέρει βοήθεια σε ζώα που βρίσκονται σε περιοχές όπου δεν υπάρχει κτηνιατρική φροντίδα.
Διαβάστε ακόμη
