Ο σκύλος ενδέχεται να παρουσιάσει συμπεριφορές, τις οποίες δεν επιθυμεί ο κηδεμόνας του. Μήπως, όμως, αυτές τις συμπεριφορές τού τις μάθαμε εμείς; Ας δούμε τι δεν κάνουμε σωστά.
Αρκετοί κηδεμόνες σκύλων παραπονιούνται ότι ο μικρός τους φίλος είναι… κακό παιδί.
Ότι εκδηλώνει μη επιθυμητές συμπεριφορές.
Αλλά «όταν ο σκύλος μας παρουσιάζει κάποιες ανεπιθύμητες για εμάς συμπεριφορές, πριν βιαστούμε να τον «καταδικάσουμε» πρέπει πρώτα να εξετάσουμε από πού μπορεί να προέρχονται.
Είναι όντως “κακές“, ή απλά ανεπιθύμητες για εμάς, αλλά φυσιολογικές για τον σκύλο μας;
Αλλάξαμε κάτι στο περιβάλλον του; Τον εκτονώσαμε αρκετά;
Στις περισσότερες περιπτώσεις ο σκύλος μας μπορεί να μη συμπεριφέρεται σωστά, όχι μόνο επειδή κάναμε κάτι, αλλά επειδή δεν κάναμε κάτι», αναφέρει ο θετικός εκπαιδευτής σκύλων, Γιώργος Στεφάνου.
Τι μπορεί να είναι, λοιπόν, αυτό που ένας κηδεμόνας σκύλων αμελεί, ή και δεν γνωρίζει, και έχει αντίκτυπο στη συμπεριφορά του σκυλάκου του;
Ο κ. Στεφάνου απαριθμεί πέντε αιτίες για τις οποίες μπορεί ένας σκύλος να εκδηλώσει «κακή» συμπεριφορά.
1. Σωματική εκτόνωση
Οι σκύλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας, χρειάζονται σωματική άσκηση, ώστε να μπορούν να εκτονώσουν την ενέργειά τους. Διαφορετικά, αυτή η συσσωρευμένη ενέργεια θα καταλήξει σε συμπεριφορές που δεν επιθυμούμε, όπως δαγκώματα την ώρα του παιχνιδιού, διαρκές γαύγισμα, υπερκινητικότητα, έλλειψη συγκέντρωσης κ.λπ.
Δεν είναι λογικό να περιμένουμε από ένα ζώο που πήραμε από τη φύση, στην οποία θα ζούσε ελεύθερο, και το κλείσαμε σε ένα σπίτι, να βρει από μόνο του τρόπους, αρεστούς σε εμάς, να εκτονώνει την ενέργειά του.
Αυτό είναι δική μας δουλειά.
Οι καθημερινές βόλτες –τουλάχιστον δύο- είναι απαραίτητες, αλλά δεν μπορούν να θεωρηθούν εκτόνωση.
Καλό θα είναι, κατά τη διάρκεια της βόλτας να έχουμε βρει έναν ασφαλή περιφραγμένο χώρο, στον οποίο ο σκύλος θα μπορεί να τρέξει ελεύθερος και να παίξει μαζί μας με κάποιο μπαλάκι, ξύλο, κουκουνάρι κ.λπ.
2. Πνευματική εκτόνωση
Η πνευματική εκτόνωση είναι εξίσου σημαντική -και κουραστική- με τη σωματική, αλλά υποτιμημένη, αφού κάποιοι κηδεμόνες δεν γνωρίζουν την αξία της.
Έτσι, αφήνουν τον σκύλο τους για αρκετές ώρες σε αδράνεια μέσα στο σπίτι, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να βαρεθεί και να αρχίσει να κάνει ζημιές, να δαγκώνει χέρια, ρούχα, παπούτσια.
Η απάντηση στην ερώτηση “γιατί το κάνει αυτό ο σκύλος μου;” είναι “γιατί κάτι πρέπει να κάνει”.
Το τι θα κάνει, καλό είναι να εξαρτάται από εμάς.
Εκμεταλλευόμενοι το γεγονός πως ο σκύλος στη φύση θα έπρεπε να ψάξει για να βρει την τροφή – θήραμά του, κρύβουμε σε διάφορα, και διαφορετικά κάθε φορά, σημεία του σπιτιού λιχουδιές, μερικές κροκέτες, τα αγαπημένα του παιχνίδια, και τον προτρέπουμε να τα βρει.
Στην αγορά υπάρχουν αρκετά παιχνίδια γι αυτόν τον σκοπό.
Ένας ακόμη τρόπος πνευματικής εκτόνωσης είναι να αφιερώσουμε λίγο χρόνο, κάνοντας μαζί του ασκήσεις που θα τον βάλουν να σκεφτεί για να καταλάβει τι του ζητάμε.
Του μαθαίνουμε να εκτελεί παραγγέλματα: “κάτσε”, “μείνε”, “έλα” κ.λπ.
Του λέμε να μας φέρει πράγματα όπως το μπαλάκι του, ή το αγαπημένο του κουκλάκι, και, ταυτόχρονα, τον μαθαίνουμε να ξεχωρίζει πράγματα, δηλαδή ποιο είναι το μπαλάκι και ποιο το κουκλάκι.
3. Συνέπεια
Σημαντικό είναι, να προσέχουμε να μην επιβραβεύουμε εμείς τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές, ώστε να τις κάνουμε συνήθεια. Όπως και να μην πιστεύουμε πως, όταν μεγαλώσει, θα εκλείψουν από μόνες τους.
Αν αφήνω τον σκύλο μου κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού να με δαγκώνει, τον μαθαίνω ότι δάγκωμα ίσον παιχνίδι.
Αν παίζουμε με παπούτσια, κάλτσες, παντόφλες και άλλα δικά μας πράγματα, δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση, τη μία στιγμή για τον σκύλο να είναι παιχνίδια, ενώ αμέσως μετά να είναι κάτι που δεν πρέπει να πειράζει. Ούτε γίνεται, πέντε μέρες την εβδομάδα να κοιμάται στο κρεβάτι μαζί μας και μετά να δυσανασχετούμε που δεν πάει στο δικό του.
Ο σκύλος μας πρέπει να έχει τα δικά του παιχνίδια, με τα οποία θα μπορεί να παίξει, και τον δικό του, ασφαλή και άνετο χώρο για να κοιμάται.
Με λίγα λόγια, πρέπει εμείς να αποφασίσουμε εξ αρχής τι είναι επιθυμητό και τι όχι, εμείς να ορίσουμε το πρόγραμμα του σπιτιού, και να είμαστε πάντα συνεπείς σε αυτό.
4. Κοινωνικοποίηση
Η έλλειψη κοινωνικοποίησης είναι, πολλές φορές, ο λόγος που ένας σκύλος έχει “κακές” αντιδράσεις όταν βλέπει κάτι με το οποίο δεν έχει εξοικειωθεί.
Έτσι, μπορεί να έρθει ένας άνθρωπος στο σπίτι και ο σκύλος να γαυγίσει γιατί φοβάται, ή να κρυφτεί, αφού δεν έχει συνηθίσει στην παρουσία ξένων στον χώρο του.
Για να μην έχουμε τέτοιου είδους αντιδράσεις, αλλά ούτε και έναν σκύλο που θα στρεσάρεται με πράγματα που συναντά σπάνια, ή και για πρώτη φορά, φροντίζουμε από πολύ μωρό (ηλικία κοινωνικοποίησης 3-16 εβδομάδες) να του γνωρίσουμε ό,τι είναι πιθανό και απίθανο να συναντήσει στη ζωή του.
5. Ρουτίνα
Η αλλαγή της καθημερινής ρουτίνας, η αλλαγή σπιτιού, ο ερχομός ενός νέου σκύλου ή ενός μωρού, μπορεί, επίσης, να προκαλέσουν στρες στον σκύλο και, κατ επέκταση, κάποιες ανεπιθύμητες συμπεριφορές.
Οι σκύλοι είναι ζώα που αγαπούν τη ρουτίνα και δυσκολεύονται στις απότομες και μεγάλες αλλαγές.
Όταν, λοιπόν, χρειαστεί να κάνουμε κάποια μεγάλη αλλαγή στην καθημερινότητά του, καλό είναι να τον εξοικειώσουμε σταδιακά, αν γίνεται, σε αυτήν, και να του δώσουμε τον χρόνο που χρειάζεται για να προσαρμοστεί.
Ο χρόνος για κάθε σκύλο είναι διαφορετικός, καθώς έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του, αλλά και με το πόσο μεγάλη είναι η αλλαγή αυτή.
Ανεπιθύμητες συμπεριφορές για εμάς, φυσιολογικές για τον σκύλο
Θα πρέπει, λοιπόν, να κατανοήσουμε τη φύση και τις ανάγκες του σκύλου, ώστε να είναι… καλό παιδί.
«Πριν αποφασίσουμε να πάρουμε έναν σκύλο, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι πρόκειται για ένα ζώο το οποίο έχει ένστικτα και χαρακτηριστικά που, ίσως, διαφέρουν από φυλή σε φυλή.
Δεν είναι λογικό να δυσανασχετούμε επειδή ο σκύλος μας έκανε μια λακκούβα στον κήπο, από τη στιγμή που επιλέξαμε ένα Μπιγκλ, του οποίου η δουλειά είναι ακριβώς αυτή.
Πρέπει να καταλάβουμε πως όλες οι ανεπιθύμητες συμπεριφορές είναι ανεπιθύμητες για εμάς, αλλά για τον σκύλο είναι φυσιολογικές.
Είναι φυσιολογικό να τραβάει γιατί περπατάει πιο γρήγορα από εμάς, είναι φυσιολογικό να γαυγίσει γιατί είναι ένας τρόπος να επικοινωνεί, είναι φυσιολογικό να γρυλίζει γιατί αυτή μια από τις άμυνές του απέναντι σε οτιδήποτε θεωρεί απειλή, είναι φυσιολογικό να δαγκώνει όταν είναι κουτάβι γιατί έτσι παίζουν τα κουτάβια μεταξύ τους», διευκρινίζει ο κ. Στεφάνου.
Ο σκύλος πάντα έχει τη διάθεση και την προθυμία να μάθει από τον κηδεμόνα του. Αρκεί, να γίνει με τον σωστό τρόπο.
Και, όπως χαρακτηριστικά λέει ο κ. Στεφάνου: «Με αγάπη, υπομονή και σωστή καθοδήγηση πρέπει να δείξουμε στον σκύλο μας τι μας αρέσει να κάνει, να θέσουμε τους κανόνες του χώρου στον οποίο ζούμε, αλλά και της “οικογένειας”. Και πρέπει πρώτα εμείς να είμαστε συνεπείς, έτσι ώστε να είναι και ο σκυλάκος μας. Και να μην ξεχνάμε, βέβαια, πως δεν πρέπει να του στερούμε εντελώς το δικαίωμα να λειτουργεί όπως του επιβάλλει η φύση του. Ας έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας πως «σκύλος είναι, κάτι θα χαλάσει, κάπου θα σκάψει, κάποια στιγμή θα γαυγίσει».
Ο θετικός εκπαιδευτής σκύλων, Γιώργος Στεφάνου
● Ο κ. Γιώργος Στεφάνου είναι θετικός εκπαιδευτής σκύλων, απόφοιτος της StarDogs Trainers Academy του Γιάννη Αραχωβίτη.
Και όπως λέει: «Η αγάπη μου, από παιδική ηλικία, για τους σκύλους και η μετέπειτα ανάγκη μου να μάθω πώς αυτό το υπέροχο ζώο σκέπτεται, πώς μαθαίνει, πώς νιώθει, πώς μας αντιλαμβάνεται, με οδήγησαν στην StarDogs Trainers Academy και τον Γιάννη Αραχωβίτη, ο οποίος και μου έλυσε όλες αυτού του είδους τις απορίες».
Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα.
Διαβάστε επίσης
