Κάθε σκύλος που ακούει τη λέξη «βόλτα», κουνά την ουρά του και ανυπομονεί να βγει στον έξω κόσμο.
Υπάρχουν, όμως, και κάποιες περιπτώσεις που ένας σκύλος θα κατεβάσει τα αυτιά, θα συρρικνωθεί, θα κρυφτεί και θα δείχνει ολοφάνερα ότι δεν θέλει να το κουνήσει… ρούπι.
Πότε μπορεί να συμβεί αυτό;
«Καταρχάς να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όταν παίρνουμε ένα νεαρό ή έναν ενήλικο σκύλο από ένα καταφύγιο, πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι έρχεται σε έναν καινούργιο χώρο, που είναι το σπίτι μας. Ο σκύλος, λοιπόν, έχει δύο πράγματα να διαχειριστεί: εμάς και το νέο περιβάλλον, που είναι το σπίτι μας.
Ο σκύλος δεν μας γνωρίζει, δεν ξέρει ποιοι είμαστε, πώς θα του συμπεριφερθούμε. Και, παράλληλα, βρίσκεται σε ένα άγνωστο περιβάλλον.
Αυτός είναι ένας λόγος που ο σκύλος μας μπορεί να μη θέλει να πάει βόλτα. Γι’ αυτό του δίνουμε περιθώριο να κάνει καλές συνδέσεις μαζί μας. Και θα πρότεινα, οι βόλτες του να είναι στην αυλή -εάν υπάρχει- ή στο μπαλκόνι. Και γιατί όχι και σε ένα άλλο δωμάτιο του σπιτιού λέγοντας και επιβραβεύοντας τον: «Έλα, πάμε βόλτα». Του δίνουμε χρόνο, λοιπόν, για δύο με τρεις ημέρες να εξοικειωθεί με το περιβάλλον, αλλά και με εμάς», εξηγεί η επαγγελματίας θετική εκπαιδεύτρια, Ασπασία Σκιαδαρέση και συμπληρώνει: «Επίσης, ένας σκύλος μπορεί να αρνείται να βγει βόλτα γιατί ήταν έγκλειστος για χρόνια σε κλουβί/ υπόγειο ή δεν έβγαινε συχνά έξω. Τέτοιες συμπεριφορές εκ μέρους του κηδεμόνα τον κρατούν ιδρυματοποιημένο».
Μία ακόμη αιτία που ο σκύλος αρνείται να πάει βόλτα ενδέχεται να είναι, όπως υποστηρίζει η κυρία Σκιαδαρέση, ότι δεν γνωρίζει τι είναι βόλτα, καθώς όλη του τη ζωή ήταν στο καταφύγιο.
Επίσης, μπορεί η μοναδική έξοδος του να ήταν στο κτηνιατρείο και να έχει κάνει κακή σύνδεση. Έχει συνδυάσει τη βόλτα με κάτι που τον στρεσάρει.
«Μπορεί να έχει κάποιο πρόβλημα υγείας. Να μην αισθάνεται καλά, να νιώθει κάποιον πόνο και να μη θέλει να μπει στη διαδικασία της βόλτας.
Επίσης, μπορεί να μην έχει καλή διάθεση. Και ο σκύλος έχει αυτό το δικαίωμα, για μία με δύο ημέρες. Έπειτα, θα πρέπει να προβληματιστούμε. Ακόμη, το να μη θέλει να πάει βόλτα είναι ένδειξη ότι περνάει κατάθλιψη. Εδώ, προσέχουμε και άλλες συμπεριφορές του σκύλου. Αν δηλαδή, έχει αλλάξει κάποιες συμπεριφορές που συνήθιζε», επισημαίνει η επαγγελματίας θετική εκπαιδεύτρια.
Φόβος – φοβίες
Και δεν είναι μόνον αυτοί οι λόγοι που ένας σκύλος δεν θέλει να «ξεμυτίσει» από το σπίτι: «Μπορεί, κατά τη διάρκεια της τελευταίας του βόλτας να είχε μια κακή εμπειρία και συσχετισμό. Δηλαδή, να είχε μια κακή εμπειρία με άλλον σκύλο, ή άλλο ζώο.
Να τρόμαξε με ένα θόρυβο και να ήταν έντονο το συναίσθημα που βίωσε. Να του φωνάξαμε και να τον μαλώσαμε πολύ άσχημα. Μπορεί, επίσης, να φοβάται το αστικό περιβάλλον (αυτοκίνητα, μηχανάκια, ποδήλατα κ.λπ.) γιατί δεν του κάναμε σωστή κοινωνικοποίηση στην κατάλληλη ηλικία (έως 16 εβδομάδες) και στη συνέχεια δεν φροντίσαμε να τον απευαισθητοποιήσουμε από αυτά τα ερεθίσματα.
Μία ακόμη αιτία είναι η μετακόμιση σε άλλο σπίτι. Όταν αλλάζουμε σπίτι, ο σκύλος μπορεί να φοβάται να βγει βόλτα, επειδή δεν γνωρίζει το περιβάλλον, ή το διαμέρισμα είναι σε ψηλότερο όροφο και αντιλαμβάνεται τη διαφορά ύψους. Εάν ζούσαμε σε μονοκατοικία και μετακομίσαμε σε πολυκατοικία, ο σκύλος δεν είναι εξοικειωμένος με το ασανσέρ και τις σκάλες. Σε έναν φοβικό σκύλο δίνουμε περιθώριο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα», τονίζει η κυρία Σκιαδαρέση και συμπληρώνει ότι και οι καιρικές συνθήκες (βροντές – καταιγίδες) είναι λόγος που κάνει έναν σκύλο να μη θέλει να βγει περίπατο.
Ένας άλλος παράγοντας είναι η οποιαδήποτε αλλαγή μπορεί να συμβεί στις συνήθειες του σκύλου.
«Δηλαδή, να προσθέσουμε ένα νέο μέλος στην οικογένεια μας (μωρό, άλλο ζώο), ή να αποκτήσουμε νέο σύντροφο. Ακόμα και η αλλαγή στη διακόσμηση του σπιτιού μας μπορεί να αποσυντονίσει τον σκύλο μας, και να μη θέλει να βγει βόλτα. Η απώλεια, επίσης, είναι μια αιτία.
Χάσαμε μέλος από την οικογένεια, ή απεβίωσε ο δεύτερος σκύλος/άλλο ζώο που είχαμε, και δεν βίωσε τη διαδικασία της απώλειας βήμα – βήμα. Για παράδειγμα: ξαφνικά ο άλλος μας σκύλος πεθαίνει, και δεν του δίνουμε τη δυνατότητα να τον «αποχαιρετήσει» και να αντιληφθεί τον θάνατο. Να βιώσει, δηλαδή, όλα τα στάδια της αποδοχής της απώλειας.
Όπως και η απουσία ενός μέλους της οικογενείας μπορεί να είναι λόγος που ο σκύλος δεν θέλει να βγει έξω. Για παράδειγμα: η κόρη λείπει για σπουδές στο εξωτερικό», εξηγεί η κυρία Σκιαδαρέση.
Τέλος, η επαγγελματίας θετική εκπαιδεύτρια επισημαίνει ότι σε όλες τις περιπτώσεις δεν πιέζουμε, δεν στρεσάρουμε και δεν μαλώνουμε τον σκύλο μας. Του δίνουμε το περιθώριο, δύο με τρεις ημέρες, να το ξεπεράσει. Εάν δεν συμβεί αυτό, και αφού αποκλείσουμε τη πιθανότητα να οφείλεται σε λόγους υγείας, ζητάμε τη βοήθεια από θετικό εκπαιδευτή σκύλων.
Η επαγγελματίας θετική εκπαιδεύτρια σκύλων, Ασπασία Σκιαδαρέση
▪ Η κυρία Ασπασία Σκιαδαρέση είναι απόφοιτη της Σχολής Star Dogs και ασκεί το επάγγελμα της θετικής εκπαιδεύτριας. Διδάσκει στους μαθητές της βασική εκπαίδευση και παράλληλα βοηθά στην επίλυση μη επιθυμητών συμπεριφορών. Μετεκπαιδεύεται συνεχώς στο αντικείμενό της. Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1977 και ζει με την οικογένειά της στην Πάτρα.
