Αρκετοί είναι οι ιδιοκτήτες/κηδεμόνες σκύλων που αναρωτιούνται πότε το κουτάβι τους μπορεί να… πάει σχολείο: να εκπαιδευτεί.
Και δεν γνωρίζουν ότι η εκπαίδευση ενός κουταβιού αρχίζει από την πρώτη μέρα που καταφθάνει στο σπίτι.
Μάλιστα, τα βασικά «μαθήματα» είναι τρία, και αφορούν τους «κανόνες του σπιτιού», όπως διευκρινίζει η ενεργειακή εκπαιδεύτρια σκύλων, Ρενάτα Γρυπάρη, που έχει να μας δώσει πολύτιμες συμβουλές.
«Η πιο συχνή απορία που έχουν οι κηδεμόνες σκύλων, είναι σε ποια ηλικία μπορούμε να αρχίσουμε εκπαίδευση σε ένα κουταβάκι. Η απάντηση είναι: “Αμέσως μόλις έρθει στο σπίτι!“.
Δυστυχώς, οι κηδεμόνες ανησυχούν περισσότερο για τα αξεσουάρ και τις λιχουδιές που πρέπει να αγοράσουν. Και δίνουν πολύ μικρότερη σημασία στην εκπαίδευση, με αποτέλεσμα να μην το καθοδηγούν σωστά, ή και καθόλου, προκαλώντας ή εντείνοντας, έτσι, διάφορα προβλήματα στη σχέση τους μαζί του.
Όσον αφορά το κουτάβι, η εκπαίδευσή του αφορά τους «κανόνες του σπιτιού», δηλαδή την τουαλέτα, το άγχος αποχωρισμού και τα δαγκώματα, που συχνά αποτελούν «πονοκέφαλο» για τους κηδεμόνες.
1) Τουαλέτα: Είναι από τα πιο δύσκολα και επώδυνα κεφάλαια για τον κηδεμόνα, καθώς θα πρέπει κάθε τόσο να μαζεύει ούρα και ακαθαρσίες απ’ όλο το σπίτι.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε, είναι, είτε να περιορίσουμε το κουτάβι μας σε έναν μικρότερο χώρο, είτε, εάν το αφήνουμε ελεύθερο σε όλο το σπίτι, να το έχουμε πάντα υπό επιτήρηση, ώστε να προλαβαίνουμε, τυχόν, ατυχήματα.
Εάν ο χώρος του σπιτιού, όπου κινείται το κουταβάκι, είναι μεγάλος, βάζουμε περισσότερες πάνες, για να μπορεί να βρίσκει εύκολα μια όταν τη χρειάζεται, και πάντα σε σταθερά σημεία.
Όταν, λοιπόν, αντιληφθούμε ότι το κουτάβι μας θέλει να λερώσει, το καθοδηγούμε πάνω στην πάνα και περιμένουμε λίγο. Εάν λερώσει, επιβραβεύουμε λεκτικά ή με λιχουδιά.
Εάν έχει λερώσει εκτός πάνας και το δούμε εκ των υστέρων, δεν το μαλώνουμε. Απλώς, καθαρίζουμε το σημείο.
Η μέθοδος του “μαλώματος με την εφημερίδα” θα προκαλέσει μόνον στρες στο κουτάβι μας και τίποτα παραπάνω.
Δεν ξεχνάμε: επιβραβεύουμε το κουταβάκι μας κάθε φορά που λερώνει στην πάνα, είτε αφού το έχουμε μεταφέρει εμείς εκεί, είτε αφού έχει πάει μόνο του.
2) Άγχος αποχωρισμού: Το άγχος αποχωρισμού είναι ο δεύτερος «πονοκέφαλος» για τους κηδεμόνες.
Έντονο γάβγισμα και κλαψούρισμα, ζημιές και ακαθαρσίες παντού. Λύση υπάρχει, αλλά η εκπαίδευση γίνεται σταδιακά.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να μειώσουμε την εξάρτηση του σκύλου από εμάς: Δεν του δίνουμε πάντα σημασία όταν μας ακολουθεί παντού στο σπίτι, κάνουμε εικονικές αναχωρήσεις, αφήνοντας στον σκύλο μας μια μπάλα λιχουδιών για να απασχολείται.
Προσπαθούμε να κάνουμε την έξοδο και την είσοδό μας στο σπίτι όσο πιο αδιάφορα γίνεται (χωρίς πολλά λόγια και τύψεις όταν φεύγουμε, και χωρίς υπέρμετρο ενθουσιασμό όταν επιστρέφουμε), τον περιορίζουμε σε ένα μικρό δωμάτιο και, τέλος, φροντίζουμε να τον έχουμε εκτονώσει πριν από την έξοδό μας.
Πολύτιμη συμβουλή: Το άγχος αποχωρισμού συνδέεται άμεσα με τον βαθμό ανασφάλειας ενός σκύλου, όπως, επίσης, με την αυτοπεποίθηση και την ψυχολογία του κηδεμόνα.
3) Δάγκωμα: Ένα κουταβάκι δαγκώνει, κυρίως, σε στιγμές έντονου παιχνιδιού και υπερέντασης, ή σε περιπτώσεις παρεξήγησης, όταν βαριέται, κι όταν βγάζει τα νέα του δοντάκια.
Επίσης, δαγκώνει επειδή με το στόμα ανακαλύπτει τον κόσμο, ή επειδή άθελά μας τροφοδοτούμε αυτή τη συμπεριφορά.
Σε γενικές γραμμές, αποφεύγουμε το άγριο παιχνίδι, μένουμε ψύχραιμοι, το διορθώνουμε χωρίς φωνές, πανικό και εκνευρισμό, αλλά επιβλητικά, με μια λέξη ή έναν ήχο. Επιμένουμε, όσο χρειαστεί, μέχρι να καταλάβει τι του ζητάμε και να απομακρυνθεί μόνος του από εμάς.
Εκτονώνουμε τον σκύλο μας με παιχνίδι και βόλτα και, τέλος, δεν ξεχνάμε να τον επιβραβεύσουμε λεκτικά όταν ανταποκριθεί”.
▪ Η κυρία Ρενάτα Γρυπάρη είναι απόφοιτη της Σχολής Εκπαίδευσης Σκύλων Boss. Εδώ και αρκετά χρόνια εφαρμόζει την ενεργειακή εκπαίδευση, η οποία εστιάζει στο ισορροπημένο ψυχικό δέσιμο μεταξύ κηδεμόνα και σκύλου και τη διαμόρφωση του σωστού ενεργειακού περιβάλλοντος, στο οποίο είναι καλό να ζει και να εκπαιδεύεται ένας σκύλος. Έχοντας μια ιδιαίτερη ευαισθησία για τους φοβικούς σκύλους, ειδικεύτηκε στη διαδικασία της ψυχικής τους αποκατάστασης.
