Τι «γαργαλάει» τη μύτη μιας γάτας και την κάνει να φτερνίζεται;
Μπορεί ο ερεθισμός στην μύτη της να προκαλείται από την σκόνη ή να είναι αλλεργική στην γύρη.
Το φτέρνισμα, μπορεί να είναι ένα μεμονωμένο σύμπτωμα, αλλά όταν γίνεται επίμονο και συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα χρειάζεται προσοχή.
Τους λόγους μας εξηγεί η κτηνίατρος, Άννα Μπαρδάνη.
«Όπως και οι άνθρωποι, έτσι και τα ζώα φτερνίζονται όταν κάτι τους ερεθίσει τη μύτη.
Πολλές φορές, μπορεί να ακούσουμε να φτερνίζεται ένα μικρό γατάκι ή μία ενήλικη γάτα.
Και μπορεί να είναι ένα μεμονωμένο φτέρνισμα.
Αρκετές φορές, όμως, ο συνεχής πταρμός ή φτέρνισμα μπορεί να μην είναι τόσο αθώος για το ζώο.
Ειδικά όταν συνοδεύεται κι από άλλα συμπτώματα.
Για ποιους λόγους φτερνίζεται η γάτα
Μια γάτα φτερνίζεται όταν κάποια ερεθιστική ουσία – άρωμα, υπερβολική σκόνη ή έντονη μυρωδιά φυτού– εισχωρήσει στην ρινική κοιλότητα.
Αν είναι κάτι στιγμιαίο τότε θα φτερνιστεί μία δύο φορές και θα σταματήσει.
Αν όμως το φτέρνισμα είναι συνεχόμενο, καθημερινό και έντονο τότε, μπορεί να είναι αλλεργικής φύσεως.
Στη φύση τα αλλεργιογόνα είναι άπειρα: γύρη, φυτά.
Αλλεργία στις γάτες, μπορεί να προκαλέσουν και οι χημικές ουσίες που περιέχουν τα απορρυπαντικά, τα καθαριστικά, κτλ.
Μια γάτα που ζει σε κήπο και παρουσιάζει ξαφνικό και συνεχόμενο πταρμό υπάρχει περίπτωση να έχει μπει στην ρινική της κοιλότητα ένα ξένο σώμα, όπως ένα ξερό χόρτο ή άγανο.
Το χρόνιο φτέρνισμα μας οδηγεί σε πιο σοβαρά νοσήματα.
Ρινικοί ή ρινοφαρυγγικοί πολύποδες, ρινοφαρυγγική στένωση και μορφώματα προκαλούν φτάρνισμα που, πολλές φορές, συνοδεύονται και από συριγμό.
Σε μεγαλύτερης ηλικίας γάτες συναντάμε τα νεοπλάσματα. Οι γάτες, μπορεί να παρουσιάζουν, ταυτόχρονα, δύσπνοια και ρινικό έκκριμα, αιμορραγικό ή μη, συνήθως, ετερόπλευρο.
Οι πολύποδες είναι συχνότεροι σε νεαρότερα ζώα και, μπορεί να προκαλούν πταρμό και ρινικό έκκριμα.
Όταν το χρόνιο φτέρνισμα συνοδεύεται από πυώδες ρινικό έκκριμα, αμφοτερόπλευρο με ή χωρίς συνύπαρξη οφθαλμικού εκκρίματος τότε αυτό σημαίνει ότι υπάρχει επιπλοκή από μικρόβια.
Υποκείμενα νοσήματα, κυρίως λοιμώδη, όπως είναι η ερπητοίωση και η καλυκοίωση, μπορούν να προξενήσουν όλα τα παραπάνω συμπτώματα.
Επίσης, ιογενή νοσήματα όπως είναι η ιογενής ανοσοανεπάρκεια (fiv) της γάτας και η ιογενής λευχαιμία (felv) προκαλούν πτώση του ανοσοποιητικού και ενισχύουν τη συμπτωματολογία μιας ρινίτιδας.
Ξεκινάει με πρώτο σύμπτωμα τον πταρμό και συνεχίζει με τις υπόλοιπες επιπλοκές.
Η σοβαρότητα του πταρμού της γάτας, λοιπόν, κρίνεται και από την υπόλοιπη συμπτωματολογία του ζώου».
