Τέσσερα επεισόδια ήταν αρκετά για να χτυπήσουν σαν γροθιά στο στομάχι όσων μεγαλώνουν παιδιά στην εφηβεία – ή και παιδιά γενικότερα. Η σειρά «Αdolescence» (Εφηβεία στα ελληνικά), για την οποία μιλάνε πλέον όλοι, έχει γυριστεί με τέτοιο τρόπο που η φρίκη δε σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Τα συνεχόμενα μονόπλανα αφενός εξυπηρετούν την υπόθεση: καταγράφουν τις συνέπειες που βιώνει ο 13χρονος Jamie Miller μετά τη σύλληψή του και την μετέπειτα απαγγελία κατηγοριών για τη δολοφονία της συμμαθήτριάς του, Katie. Από την άλλη, αποτυπώνεται όλη η ένταση του σοκαρισμένου, αβοήθητου και «χαμένου» σύγχρονου γονιού που δεν μπορεί να καταλάβει γιατί έχουν φτάσει τα πράγματα ως εκεί.
H σειρά αντλεί έμπνευση από την επιδημία εγκλημάτων με μαχαίρια στο Ηνωμένο Βασίλειο, την άνοδο της κουλτούρας των incel, που περιγράφει την κουλτούρα των αντρών που κατηγορούν τις γυναίκες γιατί δεν καταφέρνουν να βρουν ερωτική σύντροφο, και τη βιαιότητα του διαδικτυακού εκφοβισμού. Αυτές οι πιέσεις συνδυάζονται για να δημιουργήσουν τον χειρότερο εφιάλτη κάθε γονέα, και το γονέα – πρωταγωνιστή της σειράς.
Πηγή: IMDb
Ο ίδιος αποφάσισε να μη μεταφέρει τη βία του πατέρα του στην οικογένεια του και ένιωθε ασφαλής όταν τα παιδιά του γυρνούσαν σπίτι για ύπνο. Παρόλα αυτά όμως, το ίδιο το γεγονός ανατρέπει τη ζωή του, καθώς δεν είχε υπολογίσει πώς ο κόσμος του διαδικτύου αλλάζει τα δεδομένα και ότι πλέον ένας 14χρονος δεν είναι πουθενά ασφαλής.
Μαζί με το στιλ κινηματογράφησης, ούτε και η ίδια η ιστορία δεν προσφέρει καμία εύκολη διέξοδο – αρνούμενη να δώσει μια απλή εξήγηση για το γιατί ένα έξυπνο αγόρι από μια «συνηθισμένη» αγαπημένη οικογένεια θα δανειζόταν ένα μαχαίρι από έναν φίλο του και, ένα απλό κυριακάτικο βράδυ, θα μαχαίρωνε ένα άλλο παιδί μέχρι θανάτου. Η Kate Cantrell, Ανώτερη Λέκτορας στη Συγγραφή, Επιμέλεια και στις Εκδόσεις, Πανεπιστήμιο του Southern Queensland και η Susan Hopkins, Ανώτερη Λέκτορας Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Sunshine Coast αναλύουν τα νοήματα της σειράς με άρθρο τους στο The Conversation.
Όπως σημειώνουν, ενώ τα κίνητρα του Jamie παραμένουν θολά, η σειρά κάνει ένα πράγμα σαφές: οι σημερινοί έφηβοι κατοικούν σε έναν διαδικτυακό κόσμο που οι ενήλικες, όσο καλές προθέσεις και αν έχουν, είναι ανίκανοι να κατανοήσουν αν δεν τους ακούσουν. Μάλιστα, σχολιάζουν ότι «τελικά το πιο επικίνδυνο μέρος στον κόσμο για έναν έφηβο είναι να είναι μόνος στην κρεβατοκάμαρά του».
«Ανδρόσφαιρα» και διαδίκτυο
Παγιδευμένος στον μαύρο «καθρέφτη» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ο Jamie, όπως και ένας αυξανόμενος αριθμός εφήβων αγοριών – στρέφεται στην ψηφιακή «ανδρόσφαιρα» (manosphere) και στη ζοφερή λογική των διαδικτυακών μισογύνηδων. Υποστηρίζει τα «κόκκινα χάπια» της κουλτούρας των incel, τις λεγόμενες ομάδες αλήθειας και τον κανόνα 80/20 (τη θεωρία ότι το 80% των γυναικών έλκεται από το 20% των ανδρών και ότι οι γυναίκες αναζητούν μόνο άνδρες που είναι σωματικά και κοινωνικά επιθυμητοί).
Ενώ ο Jamie είναι, ως επί το πλείστον, ένας εξωτερικά «φυσιολογικός» και ισορροπημένος έφηβος, η εκρηκτική του οργή αποκαλύπτεται σε μια κλιμακωτή σκηνή στο τρίτο επεισόδιο, όταν εκφοβίζει και φωνάζει μια γυναίκα ψυχολόγο. Μαζί με τον πατέρα του, νιώθει και η ίδια χαμένη μέσα στην προσπάθειά της να κατανοήσει τη ψυχοσύνθεση του νεαρού, ο οποίος γίνεται επιθετικός λέγοντας: «Δεν ελέγχεις τι κάνω εγώ!» φωνάζει. «Βάλ’ το αυτό στο γ*** το κεφαλάκι σου».
Σε μια ιδιαίτερα εκνευριστική στιγμή, ο Jamie θυμάται την απόφασή του να ζητήσει από την Katie να βγουν, αφού έλαβε μια γυμνόστηθη φωτογραφία της στο Snapchat. «Σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι αδύναμη γιατί όλοι την αποκαλούσαν τ***», λέει. «Απλά σκέφτηκα ότι όταν ήταν τόσο αδύναμη, μπορεί να της άρεσα. Είναι έξυπνο, δεν νομίζετε;» συμπληρώνει.
«Εμείς τον φτιάξαμε»
Όσο η ιστορία εκτυλίσσεται, καταγράφει τον καταστροφικό αντίκτυπο του εγκλήματος του Jamie στους γύρω του. Ενώ οι φίλοι της Katie πασχίζουν να επεξεργαστούν την ακατανόητη θλίψη τους, οι γονείς του έφηβου θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουν τη σκληρότητα του γιου τους. «Εμείς τον φτιάξαμε», σχολιάζει απελπισμένη η μητέρα του. Το ύφος της σειράς ευνοεί το γεγονός ότι ο εφιάλτης τους δεν έχει τέλος, σχολιάζουν οι δύο ειδικοί.
Η «καρδιά» της σειράς, όμως, δε βρίσκεται στους προβληματικούς έφηβους, αλλά στους μπερδεμένους ενήλικες γύρω τους. Όπως και οι γονείς του Τζέιμι, οι θεατές πρέπει να παραδοθούν στη θλίψη και τη δυσπιστία του να μην καταλάβουν ποτέ πραγματικά τι πήγε λάθος. Οι δύο ειδικοί το περιγράφουν ολόσωστα: «Η σειρά “Adolescence” είναι μια πειστική απεικόνιση του διευρυνόμενου χάσματος μεταξύ των γονέων και των έφηβων παιδιών τους σε μια άγρια, ανεξέλεγκτη ψηφιακή εποχή. Είναι επίσης ένα κοινωνικό σχόλιο για το πόσο λίγα γνωρίζουμε για το πώς να επικοινωνούμε αποτελεσματικά με τους εφήβους».
Διαβάστε επίσης
Πιο δυστυχισμένοι από τις παλαιότερες γενιές οι σημερινοί νέοι – Έρευνα αποκαλύπτει
Τι αποκαλύπτει η εμμονή με τον ψηφιακό εαυτό μας
