Έως και το 25% των νέων μητέρων υποφέρουν από επιλόχειο κατάθλιψη, η οποία μπορεί να επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό τη συμπεριφορά τους ως γονείς αλλά και την ευζωία των παιδιών τους. Μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις Urbana-Champaign, εξετάζει τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της πρώιμης μητρικής κατάθλιψης στα παιδιά, υπογραμμίζοντας την ανάγκη παροχής επαρκούς υποστήριξης στις μητέρες που μπορεί να αντιμετωπίζουν αυτή τη δυσκολία. Η ερευνητική εργασία δημοσιεύεται στο περιοδικό Eating Behaviors.
«Θέλαμε να διερευνήσουμε πώς η πρώιμη επιλόχειος κατάθλιψη της μητέρας μπορεί να ασκήσει επιρροή στην εκτελεστική λειτουργία των παιδιών και στην ανάπτυξη συναισθηματικής υπερφαγίας » δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας Samantha Iwinski, μεταδιδακτορική επιστημονική συνεργάτης στο Τμήμα Ανθρώπινης Ανάπτυξης και Οικογενειακών Σπουδών του Ιλινόις. Για το σκοπό αυτό, οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στους ψυχολογικούς μηχανισμούς που υποσκάπτουν την ευημερία των παιδιών.
Συναισθηματική υπερφαγία
Στην εν λόγω διατροφική διαταραχή, το φαγητό χρησιμοποιείται ως αντίβαρο του στρες ή των αρνητικών συναισθημάτων και άσχετα με το αν ικανοποιεί την πραγματική αίσθηση της πείνας του ατόμου, αποκτά αυτή την οιονεί ψυχοθεραπευτική λειτουργία. Όπως αναφέρει η επιστήμονας, «εάν τα παιδιά δεν είναι σε θέση να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους ή να δείξουν πώς πραγματικά αισθάνονται, μπορεί να αντιδράσουν σε μια στρεσογόνο κατάσταση αρπάζοντας κάτι για να φάνε».
Η έρευνα
Η μελέτη περιελάμβανε οικογένειες που συμμετείχαν στο πρόγραμμα Midwest STRONG Kids2, το οποίο διερευνά τον τρόπο με τον οποίο η ατομική βιολογία αλληλεπιδρά με το οικογενειακό περιβάλλον για την προώθηση υγιεινών διατροφικών συνηθειών στα μικρά παιδιά. Οι μητέρες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια για την αξιολόγηση της επιλόχειας κατάθλιψης στις έξι εβδομάδες, της συναισθηματικής λειτουργίας των παιδιών στους 24 μήνες και της διατροφικής συμπεριφοράς των παιδιών στους 48 μήνες.
Οι ερευνητές ανέλυσαν τα δεδομένα χρησιμοποιώντας το μοντέλο βιοψυχοκοινωνικών μονοπατιών, το οποίο περιγράφει πώς οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικών παραγόντων επηρεάζουν τα αποτελέσματα της υγείας, συμπεριλαμβανομένης της αυτορρύθμισης της όρεξης. Επικεντρώθηκαν στην κατάθλιψη μετά τον τοκετό ως κρίσιμο κοινωνικό παράγοντα που προβλέπει τη συναισθηματική υπερφαγία των παιδιών, η οποία διαμεσολαβείται μέσω συναισθηματικών και γνωστικών ψυχολογικών διεργασιών.
Οι ερευνητές κατέληξαν στα εξής συμπεράσματα:
- η επιλόχεια κατάθλιψη της μητέρας στις έξι εβδομάδες επηρέασε δυσμενώς την εκτελεστική λειτουργία των παιδιών με επιπτώσεις στην αναστολή-η αναστολή περιλαμβάνει την ικανότητα να ελέγχει κανείς την προσοχή, τις συμπεριφορές και τις σκέψεις του- και στο συναισθηματικό τους έλεγχο στους 24 μήνες και στη διατροφική τους συμπεριφορά στους 48 μήνες
- παρατηρήθηκε άμεση συσχέτιση μεταξύ μητρικής κατάθλιψης και συναισθηματικής υπερφαγίας των παιδιών
- οι μητέρες που πάσχουν από επιλόχεια κατάθλιψη μπορεί να ανταποκρίνονται λιγότερο στις γνωστικές και συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών τους, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει την υγιή ανάπτυξη και την ικανότητα αυτορρύθμισης
- οι γυναίκες με συμπτώματα επιλόχειας κατάθλιψης μπορεί επίσης να επιδίδονται σε διακυμάνσεις της όρεξης, μεταβιβάζοντας αυτή τη συμπεριφορά και στα παιδιά τους.
Διαβάστε επίσης
Ψυχογενής βουλιμία: Η κρυφή διατροφική διαταραχή που αφορά γυναίκες 20-24 ετών
Η καθημερινή συνήθεια που αυξάνει τον κίνδυνο διατροφικών διαταραχών
