Η εγκληματική συμπεριφορά προκύπτει από μια σύνθετη αλληλεπίδραση κοινωνικών ερεθισμάτων, ατομικών παραγόντων και προσωπικών επιλογών που «τραντάζουν» τις απλές έννοιες του καλού και του παράνομου. Ο ορισμός του τι είναι κακό σε μια κοινωνία «ταλαντεύεται» όταν «υπάρχει διάσταση μεταξύ των στόχων που θέτει αυτή η κοινωνία και των διαθέσιμων νόμιμων μέσων για την επίτευξή τους» (θεωρία ανομίας). Όταν λοιπόν η απόκτηση πλούτου γίνεται σύμβολο κοινωνικής επιτυχίας, όσοι δεν έχουν τα νόμιμα μέσα να την εξασφαλίσουν, βιώνουν ψυχική ένταση. Η ψυχική ένταση των παιδιών με αφορμή τη φτώχεια τους και σε συνδυασμό (ή όχι απαραίτητα) με την ύπαρξη ψυχικών διαταραχών των γονέων διπλασιάζει τον κίνδυνο ανάπτυξης παραβατικής συμπεριφοράς και χρήσης όπλου μέχρι την ηλικία των 17 ετών, όπως αποδεικνύει έρευνα στο Ηνωμένο Βασίλειο, δημοσιευμένη στο Journal of Epidemiology & Community Health.
Οι παράγοντες αυτοί πιθανολογείται ότι ευθύνονται για σχεδόν 1 στις 3 περιπτώσεις χρήσης όπλου ή οπλοκατοχής και για περισσότερο από το ένα τέταρτο όλων των επαφών των 17χρονων με την αστυνομία. Στην Αγγλία και την Ουαλία το 2020, ξεκίνησαν την εγκληματική τους καριέρα 104.400 ανήλικοι, σημειώνοντας και εμπλοκή με τη δικαιοσύνη, με το 11% αυτών να είναι ηλικίας μεταξύ 10 και 17 ετών.
Φτώχεια και ασταθές οικογενειακό κλίμα
Οι ερευνητές βασίστηκαν σε μακροπρόθεσμα δεδομένα από την αντιπροσωπευτική βρετανική μελέτη Millennium Cohort Study για 9316 παιδιά των οποίων η έκθεση σε κλίμα οικογενειακής αστάθειας και η ύπαρξη χαμηλού εισοδήματος είχε καταγραφεί από τη γέννηση τους έως την ηλικία των 14 ετών. Παρατηρήθηκε ότι ο επιπολασμός της χρήσης/μεταφοράς όπλου ήταν λίγο πάνω από 6%, ενώ η επαφή με την αστυνομία ανέρχονταν στο 20%.
Η έρευνα συμπέρανε ότι:
- σχεδόν 1 στους 10 (λίγο κάτω από το 9%) από τους εφήβους που βίωσαν συνεχόμενη φτώχεια και ζούσαν με γονείς, ψυχικά πάσχοντες δήλωσαν ότι είχαν φέρει ή χρησιμοποιήσει όπλο, ενώ περισσότεροι από 1 στους 4 (28%) από αυτούς είχαν συναντηθεί με την αστυνομία
- αυτό το ποσοστό συγκρίνεται με το 5% και λίγο πάνω από το 17%, αντίστοιχα, εκείνων που δεν είχαν μεγαλώσει στο ίδιο περιβάλλον
- συνολικά, όσα ανήλικα είχαν βιώσει συνεχή φτώχεια και την κακή ψυχική υγεία των γονιών τους σε όλη τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας είχαν διπλάσιες πιθανότητες να φέρουν/χρησιμοποιήσουν όπλο και να αναφέρουν επαφή με την αστυνομία, μετά τη συνεκτίμηση των παραγόντων που ενδέχεται να επηρεάσουν την κατάσταση. Και επίσης, ως έφηβοι είχαν περισσότερες από 5 φορές περισσότερες πιθανότητες να συλληφθούν ή να τεθούν υπό αστυνομική επιτήρηση
- σε γενικές γραμμές, παρατηρήθηκε ότι η διαρκή φτώχεια και οι οικογενειακές αντιξοότητες ευθύνονται για περίπου το ένα τρίτο (32%) του συνόλου των περιπτώσεων χρήσης/μεταφοράς όπλων και για σχεδόν 1 στις 4 (23%) περιπτώσεις επαφής με την αστυνομία μεταξύ των 17χρονων στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Πιλοτική δράση του Υπουργείου Υγείας για την αντιμετώπιση της παραβατικότητας των ανηλίκων
Ανήλικοι παραβάτες: Ποιοι παρανομούν «για τη φάση» και ποιοι εξελίσσονται σε χρόνιους δράστες
