Ευάλωτα σε σειρά προβλημάτων ψυχικής και σωματικής υγείας στην ενήλικη ζωή είναι τα παιδιά που στερήθηκαν το ενδιαφέρον των γονιών τους κατά την τρυφερή τους ηλικία. Σύμφωνα με τους ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο, που δημοσίευσαν τα νέα ευρήματά τους στο Child Abuse and Neglect, οι μελλοντικές συνέπειες της γονικής παραμέλησης είναι ανεξάρτητες από την παρουσία σεξουαλικής ή σωματικής κακοποίησης.
«Αν και ένα μεγάλο μέρος της έρευνας έχει τεκμηριώσει τις επιβλαβείς επιπτώσεις της σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης στην υγεία των ενηλίκων, είναι πολύ λιγότερο γνωστό εάν η παραμέληση, χωρίς την παρουσία κακοποίησης, έχει παρόμοια αρνητικά αποτελέσματα», δήλωσε η πρώτη συγγραφέας, Linxiao Zhang, υποψήφια διδάκτωρ στη Σχολή Κοινωνικής Εργασίας Factor-Inwentash (FIFSW) του Πανεπιστημίου του Τορόντο. «Η έρευνά μας υπογραμμίζει ότι είναι σημαντικό οι επαγγελματίες υγείας να καταγράφουν αν οι ασθενείς τους έχουν ιστορικό παραμέλησης, πέρα από άλλες δυσκολίες της παιδικής ηλικίας».
Οι ερευνητές εξέτασαν ένα μεγάλο αντιπροσωπευτικό δείγμα περισσότερων από 41.000 Αμερικανών ενηλίκων από την Έρευνα Παρακολούθησης Συμπεριφορικών Παραγόντων Κινδύνου του 2021 (Behavioral Risk Factor Surveillance Survey).
Καρδιαγγειακά και αναπνευστικά προβλήματα
Τα ευρήματα έδειξαν σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ της παραμέλησης κατά την παιδική ηλικία και ποικίλων προβλημάτων υγείας στην ενήλικη ζωή, ακόμη και όταν συνεκτιμήθηκαν παράγοντες όπως η ηλικία, το φύλο και η φυλή.
Αναφορικά με τη σωματική υγεία, η λίστα περιλάμβανε εγκεφαλικά επεισόδια, άσθμα και χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), καθώς και αναπηρίες, όπως διαταραχές της ακοής, της όρασης, γνωστική εξασθένηση και κινητικά προβλήματα. Η κατάθλιψη ήταν ένα από τα βασικά ευρήματα σχετικά με το αποτύπωμα στην ψυχική υγεία.
Προστατευτικοί παράγοντες
Η έρευνα ανέδειξε και παράγοντες που μπορούν να προφυλάξουν τα παιδιά από τις επιπτώσεις της αδιαφορίας των γονιών. Η κοινωνικοοικονομική κατάσταση στην ενήλικη ζωή και η παρουσία ενός υποστηρικτικού ενήλικα κατά την παιδική ηλικία αποδείχθηκαν ισχυροί προστατευτικοί μηχανισμοί, που μείωσαν σημαντικά τον κίνδυνο.
«Φαίνεται ότι τα παιδιά που έχουν υποστεί παραμέληση και καταφέρνουν να συνεχίσουν το σχολείο για μεγαλύτερο διάστημα και έχουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα στην ενήλικη ζωή, είναι σαφώς λιγότερο ευάλωτα σε κατοπινά προβλήματα υγείας, συγκριτικά με εκείνα που έχουν στερούνται εκπαίδευσης και οικονομικής ασφάλειας» ανέφερε η συγγραφέας Andie MacNeil, υποψήφια διδάκτωρ στη Σχολή Κοινωνικής Εργασίας του Πανεπιστημίου του Τορόντο.
Η ίδια η γονική παραμέληση ωστόσο αποτελεί τροχοπέδη για την εξέλιξη του παιδιού. Σειρά από έρευνες την συνδέουν με σχολικές διαρροές και χαμηλότερα εισοδήματα στην ενήλικη ζωή. Με τη σειρά τους, η φτώχεια και το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο σχετίζονται συχνά με περισσότερα προβλήματα ψυχικής και σωματικής υγείας στην ενήλικη ζωή.
Για τον ρόλο τους υποστηρικτικού ενήλικα στη ζωή του παιδιού, η Ishnaa Gulati, απόφοιτη Δημόσιας Υγείας από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας Dalla Lana του Πανεπιστημίου του Τορόντο και εκ των συγγραφέων της μελέτης, δήλωσε:
«Ένας προστατευτικός ενήλικας είναι κάποιος που έκανε το παιδί να αισθάνεται ασφάλεια και προστασία στο σπίτι. Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι αυτός ο υποστηρικτικός ρόλος μπορεί να παρείχε κρίσιμη βοήθεια στα παιδιά, ακόμη και όταν τους έλειπαν βασικές ανάγκες».
Ελπίδες για καλύτερη υποστήριξη των παιδιών
Οι συγγραφείς εκφράζουν την ελπίδα ότι τα ευρήματα αυτά θα μπορέσουν να υποστηρίξουν την ευημερία ατόμων που βιώσαν παραμέληση ως παιδιά. Η κύρια συγγραφέας Esme Fuller-Thomson, Καθηγήτρια στη Σχολή Κοινωνικής Εργασίας του Πανεπιστημίου του Τορόντο και Διευθύντρια του Ινστιτούτου για την Πορεία της Ζωής και τη Γήρανση, δήλωσε:
«Παρότι εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές ανισότητες υγείας μεταξύ εκείνων με και χωρίς ιστορικό παραμέλησης, τα ευρήματά μας αναδεικνύουν πιθανούς τρόπους βελτίωσης των αποτελεσμάτων υγείας μεταξύ των επιζώντων παραμέλησης. Τα ευρήματα αυτά υπογραμμίζουν τη σημασία των προγραμμάτων καθοδήγησης και άλλων κοινοτικών υποστηρικτικών δράσεων που μπορούν να προάγουν το αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης στα παραμελημένα παιδιά και να τους διασφαλίσουν τους αναγκαίους πόρους και την ενθάρρυνση να παραμείνουν στο σχολείο όσο το δυνατόν περισσότερο».
Γονείς: Πώς να λέτε «όχι» από νωρίς στο παιδί
Γονείς: Το συχνότερο λάθος που κάνουν όταν το παιδί έχει πυρετό
Γονείς: 7 tips για να αντιμετωπίσετε τον «δύσκολο» έφηβο που αντιμιλά
