Νέα προσέγγιση των παιδιατρικών ασθενών με πολλαπλή σκλήρυνση προτείνει μια νέα -και μεγαλύτερη στο είδος της παγκοσμίως- μελέτη από Βασιλικό Νοσοκομείο Παίδων της Μελβούρνης (Royal Melbourne Hospital – RMH), τα ευρήματα της οποίας δημοσιεύονται στο Lancet Child and Adolescent Health.
Σύμφωνα με αυτά, τα παιδιά με το αυτοάνοσο νόσημα θα πρέπει αντιμετωπίζονται όπως οι ενήλικες όσον αφορά τη θεραπεία τους και να ακολουθούν αγωγή με δραστικές ουσίες υψηλής αποτελεσματικότητας και όσο το δυνατόν νωρίτερα από τη διάγνωσή τους, ώστε να αποτραπεί η σημαντική αναπηρία στο μέλλον.
«Διαπιστώσαμε ότι οι ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με υψηλής αποτελεσματικότητας τροποποιητικές της νόσου δραστικές ουσίες κατά τις αρχικές φάσεις της νόσου τους ωφελήθηκαν περισσότερο συγκριτικά με τους ασθενείς που δεν έλαβαν θεραπεία», δήλωσε η Δρ Sifat Sharmin, ερευνήτρια στο Κέντρο Νευροανοσολογίας του RMH και στο Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης.
«Με βάση τα ευρήματά μας, συνιστούμε οι ασθενείς με παιδιατρική πολλαπλή σκλήρυνση να αρχίζουν τις θεραπείες στις αρχές της πορείας της νόσου, όταν η αναπηρία είναι ακόμη περιορισμένη, ώστε να διατηρηθεί η νευρολογική ικανότητα προτού καταστραφεί» πρόσθεσε.
Στο πλαίσιο της μελέτης παρατήρησης αναλύθηκαν δεδομένα από όλο τον κόσμο για περισσότερα από 5.000 άτομα που διαγνώστηκαν με πολλαπλή σκλήρυνση κατά την παιδική ηλικία τα τελευταία 30 χρόνια. Μεταξύ των βάσεων δεδομένων που αξιοποίησαν οι ερευνητές ήταν και το MSBase, ένα διεθνές ηλεκτρονικό μητρώο για νευρολόγους με στοιχεία από 41 χώρες, και ένα εθνικό μητρώο στην Ιταλία, όπου η νόσος είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη.
Η έρευνα συνέκρινε την ισχύ της θεραπείας με τη σοβαρότητα της νόσου μετέπειτα στη ζωή και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ασθενείς που έλαβαν τις πιο αποτελεσματικές θεραπείες νωρίς μετά τη διάγνωσή τους είχαν λιγότερες πιθανότητες επιδείνωσης της αναπηρίας τους. Αυτές οι τροποποιητικές της νόσου θεραπείες περιλαμβάνουν εξαιρετικά αποτελεσματικά αντισώματα που δρουν ανοσοτροποποιητικά, αλλάζουν δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου.
Η έρευνα επιβεβαίωσε επίσης ότι οποιαδήποτε θεραπεία, συμπεριλαμβανομένων των θεραπειών μέτριας αποτελεσματικότητας, ήταν καλύτερη από τη μη θεραπεία.
Η Δρ Sharmin, επικεφαλής της μελέτης, δήλωσε ότι επειδή η παιδιατρική πολλαπλή σκλήρυνση είναι μια σπάνια ασθένεια -περίπου το 4-8% των ασθενών με τη νόσο διαγιγνώσκονται πριν από την ηλικία των 18 ετών- δεν έχει διερευνηθεί καλά. «Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μελέτη του είδους της για την παιδιατρική πολλαπλή σκλήρυνση. Ελπίζουμε ότι μπορεί να επηρεάσει την πολιτική υγείας, ώστε τα παιδιά με πολλαπλή σκλήρυνση να έχουν πρόσβαση στις πιο αποτελεσματικές θεραπείες όσο το δυνατόν νωρίτερα» ανέφερε.
Διαβάστε επίσης:
Πολλαπλή Σκλήρυνση: Από πού «ήρθε» η νόσος στην Ευρώπη – Τι αποκαλύπτει αρχαίο DNA
Πολλαπλή Σκλήρυνση: Οι θεραπευτικοί στόχοι για μια δύσκολη νόσο
Νευρολογικές παθήσεις: Οι ασκήσεις που επιβραδύνουν τα συμπτώματα
