Την ευαίσθητη παιδική οδοντοστοιχία μπορούν να απειλήσει μια ειδική κατηγορία φαρμάκων, που χρησιμοποιείται ιδιαίτερα συχνά για την αντιμετώπιση των παιδικών λοιμώξεων.
Ειδικότερα, μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο (USP) αποκαλύπτει ότι τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) ενδέχεται να σχετίζονται με βλάβες στο σμάλτο των δοντιών, ένα φαινόμενο που παρατηρείται σήμερα στο 20% των παιδιών παγκοσμίως.
Οι ειδικοί της Οδοντιατρικής Σχολής του Ribeirão Preto (FORP-USP) και της Σχολής Φαρμακευτικών Επιστημών (FCFRP-USP) είχαν ήδη παρατηρήσει μια απότομη αύξηση περιστατικών παιδιών με πόνο στα δόντια, ευαισθησία ή λευκά και κίτρινα στίγματα, συμπτώματα που υποδηλώνουν τις βλάβες στο σμάλτο. Αυτή η πρόωρη φθορά, σύμφωνα με μελέτες, θα μπορούσε να οδηγήσει σε έως και δέκα φορές συχνότερες επισκέψεις στον οδοντίατρο για επιδιορθώσεις, σε σύγκριση με τα άτομα με υγιή δόντια.
Τι γίνεται όμως όταν επιβάλλεται η χρήση αυτών των φαρμάκων για τη θεραπεία των λοιμώξεων ή του πυρετού που εμφανίζονται συχνότερα στα παιδιά; Η σύμπτωση αυτών των περιστατικών με τη χρήση των φαρμάκων προβλημάτισε τους ερευνητές.
«Αυτές οι ασθένειες αντιμετωπίζονται συνήθως με τα ΜΣΑΦ, τα οποία αναστέλλουν τη δραστηριότητα της κυκλοοξυγενάσης και μειώνουν την παραγωγή προσταγλανδίνης», εξήγησε ο Francisco de Paula-Silva, καθηγητής στο Παιδιατρικό Τμήμα του FORP-USP και συγγραφέας της μελέτης. «Ωστόσο, η κυκλοοξυγενάση και η προσταγλανδίνη είναι γνωστό ότι ανήκουν στη φυσιολογία του σμάλτου των δοντιών και, επομένως, αναρωτηθήκαμε αν τα φάρμακα αυτά παρεμβαίνουν σε αυτόν τον φυσιολογικό σχηματισμό».
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν πειραματόζωα, επειδή εμφανίζουν κοπτήρες που αναπτύσσονται συνεχώς, γεγονός που διευκολύνει την ανάλυση. Τα πειραματόζωα έλαβαν θεραπεία με σελεκοξίμπη και ινδομεθακίνη για 28 ημέρες, μετά την οποία πρακτικά δεν ήταν ορατές με γυμνό μάτι διαφορές στα δόντια τους. Ωστόσο, όταν οι ερευνητές άρχισαν να εξάγουν τα δόντια, διαπίστωσαν ότι έσπαγαν ευκολότερα.
Σύμφωνα με την ανάλυση, τα δόντια περιείχαν επίπεδα ασβεστίου και φωσφορικού άλατος κάτω του φυσιολογικού, τα οποία είναι σημαντικά για το σχηματισμό της οδοντικής αδαμαντίνης. Εξίσου χαμηλή ήταν και η πυκνότητα των ανόργανων συστατικών.
Όταν οι ερευνητές αναζήτησαν τις αιτίες για αυτό, εντόπισαν μεταβολές σε πρωτεΐνες που απαιτούνται για την ανοργανοποίηση και την κυτταρική διαφοροποίηση, αποδεικνύοντας ότι τα φάρμακα είχαν πράγματι επηρεάσει τη σύνθεση του οδοντικού σμάλτου.
«Επί του παρόντος, η έρευνά μας προσφέρει τουλάχιστον μια ένδειξη για την ταυτότητα ενός νέου παράγοντα που μπορεί να εμπλέκεται στην ανάπτυξη των βλαβών του σμάλτου των δοντιών» επισημαίνει ο δρ. Francisco de Paula-Silva.
Στα μελλοντικά πλάνα της ερευνητικής ομάδας προβλέπεται η διεξαγωγή μιας κλινικής μελέτης με στόχο την επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων της έρευνας στο ζωικό μοντέλο.
Τέλος, επισημαίνεται από τους ερευνητές ότι θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η αλόγιστη χρήση των φαρμάκων που χορηγούνται χωρίς συνταγή, ένα πρόβλημα που φαίνεται να έχει επιδεινωθεί καθώς η παιδιατρική περίθαλψη έχει γίνει πιο κοινή.
Διαβάστε επίσης:
Τερηδόνα: Τρόφιμα υπεράνω υποψίας που απειλούν τα δόντια
Δόντια: Οι επικίνδυνες τροφές δεν είναι αυτές που φαντάζεστε
