Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν και του Στάνφορντ εφηύραν ένα νανοσωματίδιο που «μασάει» από μέσα προς τα έξω τις αθηρωματικές πλάκες που συσσωρεύονται στα αγγεία και προκαλούν εμφράγματα.

Ο Bryan Smith επίκουρος καθηγητής βιοιατρικής μηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και η ερευνητική του ομάδα δημιούργησαν ένα νανοσωματίδιο – Δούρειο Ίππο που μπορεί να καθοδηγηθεί έτσι ώστε να «τρώει» θραύσματα κυτταρικών αποβλήτων μειώνοντας και σταθεροποιώντας την αθηρωματική πλάκα. Η ανακάλυψή τους θα μπορούσε να αποτελέσει μια δυνητική θεραπεία για την αθηροσκλήρυνση, την κύρια αιτία θανάτου από καρδιαγγειακά νοσήματα.

Τα αποτελέσματα της σχετικής έρευνα δημοσιεύθηκαν στο Nature Nanotechnology και παρουσιάζουν το νανοσωματίδιο που εγκαθίσταται σε μια αθηρωματική πλάκα την οποία αναγνωρίζει χάρη στην υψηλή επιλεκτικότητα συγκεκριμένων ανοσοκυττάρων, των μονοκύτταρων και των μακροφάγων. Από τη στιγμή που θα εισέλθει στα μακροφάγα το νανοσωματίδιο απελευθερώνει έναν φαρμακευτικό παράγοντα που ενεργοποιεί το κύτταρο ώστε να περιβάλλει και να «καταπιεί» τα κυτταρικά απόβλητα. Με άλλα λόγια απομακρύνει τα νεκρά κύτταρα από τον πυρήνα της αθηρωματικής πλάκας. Αναζωογονώντας τα μακροφάγα το μέγεθος της πλάκας μειώνεται και σταθεροποιείται.

Σύμφωνα με τον Δρ. Smith απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για την δράση του νανοσωματιδίου να μειώνει τον κίνδυνο των περισσότερων μορφών εμφράγματος του μυοκαρδίου με ελάχιστες ανεπιθύμητες ενέργειες χάρη στην πρωτοφανή εκλεκτικότητα του νανοφαρμάκου.

Οι προηγούμενες μελέτες εστίαζαν στην επιφάνεια του κυττάρου, αλλά η νέα προσέγγιση δρα ενδοκυτταρικά και φάνηκε αποτελεσματική στην ενεργοποίηση των μακροφάγων.

«Είδαμε ότι μπορούμε να ενεργοποιήσουμε τα μακροφάγα να ‘τρώνε’ επιλεκτικά νεκρά κύτταρα – τα φλεγμονώδη κύτταρα που είναι πρόδρομα κύτταρα αθηροσκλήρυνσης – και αποτελούν μέρος της αιτίας πρόκλησης εμφραγμάτων» είπε ο Δρ. Smith. «Μπορούμε να μεταφέρουμε ένα μικρό μόριο μέσα στα μακροφάγα με το μήνυμα να αρχίσουν να ‘τρώνε’ ξανά».

Πρόκειται για μια προσέγγιση που σύμφωνα με τον ίδιο μπορεί να βρει εφαρμογές και σε περιπτώσεις πέραν της αθηροσκλήρυνσης.

Στην επόμενη φάση των ερευνών θα γίνουν δοκιμές σε ζωικά μοντέλα και ανθρώπινο ιστό.