Η αύξηση της δοσολογίας των αντιϋπερτασικών φαρμάκων στους ηλικιωμένους ασθενείς που παίρνουν εξιτήριο από το νοσοκομείο ενδεχομένως να τους θέτει σε μεγαλύτερο κίνδυνο (πτώσεων, λιποθυμίας και οξείας νεφρικής βλάβης) από τα πιθανά οφέλη της φαρμακευτικής αγωγής, σύμφωνα με νέα αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο JAMA Internal Medicine.
Ομάδων ειδικών του Πανεπιστημίου του Σαν Φρανσίσκο μελέτησε στοιχεία για 4.056 υπερτασικούς ασθενείς του Συστήματος Υγείας Βετεράνων Πολέμου, οι οποίοι ήταν τουλάχιστον 65 ετών και είχαν νοσηλευθεί, την περίοδο Ιανουαρίου 2011-Δεκεμβρίου 2013, για μη καρδιολογικές παθήσεις, που δεν απαιτούσαν εντατικοποίηση της αντιϋπερτασικής αγωγής. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες μεταξύ όσων πήραν εξιτήριο από το νοσοκομείο με αυξημένη δοσολογία αντιϋπερτασικών φαρμάκων και αυτών που δεν έλαβαν εντατικοποιημένη θεραπεία.
Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι όσοι κατά την έξοδο από το νοσοκομεία είχαν φύγει με εντατικοποιημένη αντιϋπερτασική αγωγή, δεν είχαν μειωμένα καρδιαγγειακά επεισόδια ή βελτιωμένη αρτηριακή πίεσης μετά από 12 μήνες. Αντίθετα είχαν αυξημένο κίνδυνο να ξανα-νοσηλευθούν και σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών εντός 30 ημερών από το εξιτήριο.
Συγκεκριμένα, 30 ημέρες μετά το εξιτήριο οι βετεράνοι που έπαιρναν αντιϋπερτασικά είχαν σημαντικά μεγαλύτερο κίνδυνο επανα-εισαγωγής στο νοσοκομείο συγκριτικά με εκείνους που δεν είχαν πάρει αυξημένη δοσολογία (21,4% έναντι 17,7%) καθώς να υποστούν σοβαρές παρενέργειες σχετικές με τα φάρμακα, όπως πτώσεις, λιποθυμία και οξεία νεφρική βλάβη (4,5% έναντι 3,1%).
Η μελέτη δεν εντόπισε μείωση της αρτηριακής πίεσης ή εισαγωγής στο νοσοκομείο για καρδιαγγειακές παθήσεις εντός 12 μηνών από το αρχικό εξιτήριο σε άτομα που είχαν πάρει υψηλές δόσεις αντιϋπερτασικών συγκριτικά με όσους δεν είχαν πάρει (13,8% έναντι 11,9%).
«Ο στόχος μας όταν συνταγογραφούμε αντιϋπερτασικά φάρμακα είναι να μειώσουμε τον μακροπρόθεσμο κίνδυνο εμφράγματος, καρδιακής ανεπάρκειας και εγκεφαλικού επεισοδίου, αλλά τώρα τα νεότερα δεδομένα δείχνουν ότι το κατάλληλο χρονικό σημείο για την χορήγηση αυτή της θεραπείας δεν είναι όταν οι ασθενείς νοσηλεύονται για άλλες παθήσεις. Και αυτό διότι πιθανόν να μην παρατηρήσουμε κανένα όφελος καθώς οι ασθενείς μπορούν να διακόψουν την φαρμακευτική αγωγή όταν πάνε σπίτι τους λόγω των παρενεργειών ή επειδή ο οικογενειακός τους γιατρός μπορεί να θεωρήσει ότι δεν χρειάζονται το εντατικοποιημένο θεραπευτικό σχήμα», εξηγεί ο Michael Steinman, καθηγητής Γηριατρικής και Γενικής Ιατρικής στο Σύστημα Υγείας Βετεράνων Πολέμου του Πανεπιστημίου του Σαν Φρανσίσκο.
