Στην επιδείνωση των κινητικών συμπτωμάτων των ασθενών με νόσο Πάρκινσον, μια φαρμακευτική ουσία φαίνεται πως θα μπορούσε να βάλει φρένο, σύμφωνα με νεότερη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature Medicine.
Όπως συμπέραναν οι ερευνητές από τη διερευνητική ανάλυση των δεδομένων, ένα μονοκλωνικό αντίσωμα, το prasinezumab, μείωσε τα σημάδια κινητικής επιδείνωσης στα άτομα με ταχέως εξελισσόμενη νόσο Πάρκινσον. Εφόσον επί του παρόντος δεν υπάρχουν θεραπείες για τη συγκεκριμένη νόσο, που χαρακτηρίζεται από επιδείνωση τόσο των κινητικών όσο και των μη κινητικών συμπτωμάτων με την πάροδο του χρόνου, τα αποτελέσματα θεωρούνται ενθαρρυντικά. Η συσσώρευση της άλφα-συνουκλεΐνης στον εγκέφαλο αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της νόσου και αρκετές προκλινικές μελέτες έχουν υποδείξει ότι αυτή η παθολογία αποτελεί βασικό παράγοντα εξέλιξης της νόσου.
Το Prasinezumab είναι το πρώτο πειραματικό θεραπευτικό μονοκλωνικό αντίσωμα που έχει σχεδιαστεί για να δεσμεύει τη συσσωρευμένη α-συνουκλεΐνη, επιτρέποντας την αποικοδόμησή της. Το αντίσωμα διερευνήθηκε πρόσφατα σε 316 ασθενείς με πρώιμου σταδίου νόσο Πάρκινσον στην κλινική δοκιμή φάσης 2 PASADENA, αλλά διαπιστώθηκε ότι δεν είχε σημαντική επίδραση στην εξέλιξη της νόσου. Παρόλα αυτά, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι συμμετέχοντες στη δοκιμή παρουσίασαν εξαιρετικά διαφορετική εξέλιξη της νόσου.
Συνεχίζοντας περαιτέρω τη μελέτη τους, ο Δρ Gennaro Pagano και οι συνεργάτες του ανέλυσαν τις πιθανές επιδράσεις του prasinezumab στην κινητική εξέλιξη σε τέσσερις προκαθορισμένες υποομάδες, που παρουσίαζαν ταχέως εξελισσόμενα κινητικά συμπτώματα στη δοκιμή φάσης 2 PASADENA. Αυτές οι ομάδες ορίστηκαν από τη χρήση αναστολέων της μονοαμινοξειδάσης Β (ΜΑΟ-Β) κατά την έναρξη της μελέτης, τα στάδια της νόσου στην κλίμακα Hoehn και Yahr, την παρουσία διαταραχής της συμπεριφοράς στον ύπνο με ταχείες οφθαλμικές κινήσεις ή την παρουσία διάχυτων κακοήθων φαινοτύπων.
Η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι η θεραπεία με prasinezumab μείωσε την επιδείνωση των κινητικών συμπτωμάτων σε όλους τους υποπληθυσμούς με ταχεία εξέλιξη μετά από 52 εβδομάδες, σε σύγκριση με τα κινητικά συμπτώματα των ατόμων που έλαβαν εικονικό φάρμακο. Αντίθετα, δεν παρατηρήθηκαν ανάλογες επιδράσεις στις υποομάδες που η νόσος εξελισσόταν βραδύτερα. Η αξιολόγηση των κινητικών συμπτωμάτων έγινε με τη χρήση του μέρους III της ενοποιημένης κλίμακας αξιολόγησης της κινητικής διαταραχής MDS-UPDRS (Movement Disorder Society Unified PD Rating Scale), η οποία είναι το πρότυπο κλινικό εργαλείο αξιολόγησης για την ποσοτικοποίηση των κινητικών συμπτωμάτων της νόσου Πάρκινσον.
Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η κλινική αποτελεσματικότητα του Prasinezumab παρατηρείται μόνο σε ένα έτος σε θεραπευόμενους ασθενείς με ταχέως εξελισσόμενη νόσο. Συνεπώς, απαιτείται περαιτέρω διερεύνηση για να προσδιοριστεί εάν θα μπορούσε να αποτελέσει αποτελεσματική θεραπεία για ασθενείς με βραδύτερη εξέλιξη της νόσου μετά από μεγαλύτερες περιόδους διάρκειας θεραπείας. Αυτό ήδη διερευνάται σε μια εκτεταμένη ανοικτή φάση της μελέτης PASEDENA. Χρειάζονται επίσης περαιτέρω δοκιμές για να επιβεβαιωθούν αυτά τα αποτελέσματα σε ασθενείς με ταχέως εξελισσόμενη νόσο, αντικείμενο μελέτης επί του παρόντος σε μια μεγάλη δοκιμή φάσης 2 (μελέτη PADOVA).
Νόσος Πάρκινσον: Πέντε λόγοι που επιτρέπουν στους πάσχοντες να αισιοδοξούν
Νόσος Πάρκινσον: Το σπορ που βελτιώνει την ισορροπία και την κινητικότητα
Νόσος Πάρκινσον: Οι δυο τύποι της νόσου και ο καθοριστικός ρόλος του εντέρο
