Μια νέα διεθνής μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Nature Human Behaviour υποστηρίζει ότι οι μπαμπάδες που επενδύουν χρόνο και χρήμα στα παιδιά τους είναι πιθανότερο να εκδηλώσουν εντονότερα τη ζήλια τους όταν η σύντροφός τους τούς απατήσει, σε σύγκριση με εκείνους που δεν ασχολούνται τόσο ενεργά με την ανατροφή του παιδιού.
Όπως αναφέρει ο Geoff Kushnick, ανθρωπολόγος στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας (ANU) που συμμετείχε στην έρευνα, ενώ οι προηγούμενες μελέτες έχουν επικεντρωθεί στις διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα, η μελέτη αυτή διερεύνησε τις πολιτιστικές διαφορές, στις οποίες περιλαμβάνεται και η συμμετοχή του πατέρα στην ανατροφή των παιδιών.
«Το κρίσιμο εύρημα που προέκυψε από τους διάφορους πολιτισμούς που μελετήσαμε ήταν ότι όσο περισσότερο χρόνο επενδύει ένας πατέρας στα παιδιά του, τόσο πιο πολύ ζηλεύει αν ανακαλύψει ότι η σύζυγος ή η σύντροφός του τον απάτησε. Είτε κάποιος ζει σε ένα μικρό χωριό της Ινδονησίας, είτε σε μια πολυπληθή γειτονιά του Λος Άντζελες, οι κανόνες σχετικά με τη σεξουαλικότητα και την πατρότητα επηρεάζουν σημαντικά τη ζήλια που αισθάνεται κάποιος όταν νιώθει προδομένος από το σύντροφο της ζωής του», αναφέρει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας της μελέτης Δρ. Kushnick.
Η ομάδα της οποίας ηγήθηκαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια μελέτησε 1.048 άνδρες και γυναίκες από 11 πληθυσμούς ανά τον κόσμο, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν αστικές περιοχές στην Αμερική, την Ινδία και την Ιαπωνία.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, οι ερευνητές παρουσίασαν στους συμμετέχοντες διάφορα σενάρια κατά τα οποία εκείνοι βίωναν την απιστία κι έπειτα κλήθηκαν να βαθμολογήσουν το αίσθημα ζήλιας που ένιωθαν σε μια κλίμακα πέντε βαθμίδων.
«Διαπολιτισμικές έρευνες αυτού του είδους μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε καλύτερα πώς σχηματίζεται η ανθρώπινη συμπεριφορά από το κοινωνικό περιεχόμενο και να ξεπεράσουμε γενικεύσεις όσον αφορά στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται άνδρες και γυναίκες», σημειώνει ο Δρ. Kushnick.
Στη μελέτη αναδείχθηκε, επίσης, το γεγονός ότι οι άνδρες έτειναν να έχουν λιγότερη εμπλοκή στις ζωές των παιδιών στις γυναικοκρατούμενες κοινωνίες, όπου ένας πατέρας δεν θεωρείται ότι παρέχει συνεχή στήριξη στην οικογένεια.
«Οι μπαμπάδες σε αυτές τις κοινωνίες έχουν λιγότερο έντονη αντίδραση ζήλιας στις εξωσυζυγικές σχέσεις συγκριτικά με εκείνους σε άλλες κοινωνίες όπου ο ρόλος τους στην οικογενειακή ζωή είναι σημαντικά μεγαλύτερος», δηλώνει καταληκτικά ο Δρ. Kushnick.
